Mo.

12-Misverstand.

Hoeveel ik Marieke ook haat, ik zal haar niet terug slaan... Zo ben ik nie t. Ik word gebeld.

Hallo.

Hallospreekikmetmvr. Smith?

Ja daar spreekt u mee.

Ikbelvanwegehetpakketjedataanudeurgelevertis. UwasnietthuisdusmoetuhetkomenafhalenbijdePostzelf.

Oke is goed.

Ik leg af en zie dat Cyrill me vragend aankijkt. "Wie was het?" "Één of andere vrouw van de post. Een pakje dat ik moet afhalen." Ik haal mijn boeken uit mijn kluisje en sluit het. Samen met Nina en Cyrill loop ik naar de klas.

Aan het einde van de dag ben ik moe en heb bijna geen fut meer. "Ik ga wel met je mee naar de post." Ik knik en kruis mijn vingers in Cyrill dezijne. We staan te wachten op de bus net zoals de meeste van de school. Een paar eersteklassers komen lopen ons voorbij en gaan allemaal rond een meisje staan. "Laat mij gerust." hoor ik het meisje roepen. Aardig als ik ben wil ik er naar toe lopen en het meisje helpen maar Cyrill trekt me terug. Hij geeft me een kusje en loopt dan naar het groepje toe. Als hij op het groepje af loopt zie ik dat alle ogen van de meisjes op hem gericht staan. "Wat is hier aan de hand?" vraagt hij. Één van de meisjes, volgens mij de 'baas', word rood en kan wel in de grond zakken. Het groepje loopt weg en laat het meisje achter. Cyrill knipoogt naar het meisje en doet dan teken naar mij dat ik moet komen. "De bus is er." zegt hij en neemt mijn hand. We moeten maar tot in de stad.

Van wie zou het pakje zijn? Misschien is het van mama.

We komen binnen in de post en lopen naar de balie. "Hallo kan ik u helpen?" vraagt de vrouw aardig. Ja jullie hebben me deze middag voor mijn pakje?" De vrouw kijkt op haar scherm en fronst. "Hoe heet je?" "Morgan Smith." zeg ik en glimlach. Ze kijkt terug op het scherm en scrolt met haar muis. "Er is geen pal je voor je ."  "Maar een vrouw heeft me deze middag nog gebelt." Ik haal mijn mobiel boven en laat zien dat ik wel degelijk gebeld ben. Ze typt de nummer over en buigt zich dan voorover. "Deze nummer word niet gebruikt bij de post. Dit is waarschijnlijk het zoveelste nep telefoontje." Ik knik en samen met Cyrill loop ik terug naar buiten.

Op de terugweg probeer ik me te bedenken wie er naar me belde en met welke bedoeling? We nemen de bus naar huis. Maar wanneer we er zijn en ik open de deur zie ik iets wat ik al zeker verwacht had... Mijn mond valt open van verbazing.

-------

Sorry dat hetzolangge duurtheeftvooreennieuwhoofdstukmaarikwasheeldrukmetschoolduskoniknietechtverderupdaten. Het is ooknietzoeenlangstukjemaarikgazekerproberenvandaagnogeendeelteupdaten :)

Als je even Vote & Comment, zouikechtheelblijvan worden.