Mo.

28-Terug naar mijn huis

De volgende ochtend.

Ik heb geen oog dicht gedaan deze nacht. De hele tijd speelde het kaartje met de nummer in mijn handen. 

Ergens rond 10 uur word Casey wakker. Hij zet zich recht in zijn bed, legt zijn hand op zijn hoofd en kreunt. Ik lach even. Hij kijkt me verbaasd aan en klimt uit het bed. "Dat je nog kan lachen?" Ik haal mijn schouders op. Ik ben wel kwaad maar ik hou van hem. "Je bent veel te vergevingsgezind." Ik trek een wenkbrauw op. "Vergevingsgewatte?" Casey lacht. "Je vergeeft te snel." 

Een kreun die Cyrill zijn mond verlaat maakt het in de kamer muisstil, zo stil dat je een spelt kan horen vallen. Ik sta op en loop naar zijn bed. Hij glimlacht en tuit zijn lippen voor een kus, maar inplaats daarvan duw ik het kaartje tegen zijn lippen. Ik loop terug naar de zetel en neem de ps console. Hij pakt het kaartje en kijkt er lachend naar. Alsof alles in zich naar boven komt trekt de glimlach van zijn gezicht. 

"Goed gedaan man." zegt Casey. Ik kan me niet consentreren op het spel. Ik leg de console naast me in de zetel en loop naar de deur. Ik heb frisse lucht nodig, maar nog voor ik de deur berijk neemt Cyrill me bij mijn arm. "Mo?" vraagt hij zacht met een krakende stem. Ik knijp mijn ogen dicht en spreek mezelf in me niet om te draaien. "Laat me alsjeblieft los." zeg ik zelfzeker. Hij doet wat ik hem vraag. "Geef haar wat ruimte." zegt Casey. 

Ik loop de trap af op de voet gevolgt door Casey. Ik kom in de keuken Marry tegen. Ik ga op één van de hoge stoeltjes aan het aanrecht zitten. Casey schuift naast me. "Waar is Cyrill." vraagt ze opgewekt. Ik kijk naar Casey die mijn blik begrijpt en het woord neemt. "Hij ligt in bed met een kater." "En jij hebt niet gedronken?" vraagt ze verbaasd aan mij. "Normaal zou hij niet gaan, omdat ik niet ging." Ze trekt een wenkbrauw op. "Maar?" Ik zucht. "Maar hij ging alleen en kwam om 3 uur 's nachts thuis met twee meisjes die zeiden dat hij wel heel goed kon zoenen." Haar mond valt open. 

Ze loopt naar de hal. "CYRILL!!" roept ze hard omhoog de trap op. Hij komt naar beneden. Lang hoef ik er niet over te denken, ik wil naar huis. Ik loop de trap op en gun Cyrill geen enkele blik. In de kamer zoek ik mijn koffer en begin alles in te pakken. Ik neem mijn mobiel en open een nieuwe sms met als ontvanger Nina. 'Over een uur bij mij thuis, need help.' nog geen vijf seconden nadien krijg ik al antwoord. 'Is goed meis.'

De deur van de kamer gaat open. Ik kijk niet op omdat het mischien Cyrill kan zijn. "Wat ben je van plan?" vraagt de warme stem van Casey. Ik zucht diep. "Ik ga naar huis." Ik had het niet verwacht maar ben er ook niet kwaad voor maar hij stemt in op mijn idee. "Je kan wel wat denktijd en ruimte gebruiken." Ik knik.