Het is zaterdag en ik hoef dus niet vroeg uit bed. Als ik rond half twaaalf wakker word loop ik in mijn pyjama naar beneden. In de keuken neem ik een kom uit de kast, een lepel uit de la, de melk uit de koelkast en de cornflakes uit de berging. Ik loop naar de woonkamer en zet alles op de salontafel. Ik plof neer in de zetel en hoor mijn mobiel tot beneden trillen en zoemen. Ik snel me naar boven maar ben net te laat. Ik bekijk mijn gsm '16 Nieuwe berichten & 5 Gemiste oproepen' stond er te lezen. Ik bekeek van wie de berichtjes waren maar nog voor ik er één kon openen werd ik opnieuw gebeld. "Mo? Morgan?" Hoorde ik iemand aan de andere kant van de lijn hopeloos vragen. "Ja, Mo hier." Zei ik vrolijk. Het was Cyrill dat kon ik horen. "Kan ik langskomen?" Hij klonk nogal overstuur dus twijfelde ik niet met mijn antwoord. "Ja tuurlijk mag je dat." Hij hong op en nog geen 5 minuten nadien stond hij voor mij deur.
De bel ging en ik deed open. Cyrill stond met tranen in zijn ogen en wist geen woord uit te brengen. Ik strekte mijn armen en hij kwam dichter om me te omhelzen. Ik stond hem dus nu in de voordeur te troosten en had mijn pyjama nog aan. Hij haalde zichzelf uit de knuffel en liep door naar de woonkamer. Ik sloot de deur en liep achter hem aan. "He wat scheelt er?" Vroeg ik op een bezorgd toontje.
Ik had hem nog nooit zien huilen. Hij zag er best schattig uit. HO! Je kan nu niet gaan verliefd worden! Focus! Hij huilt, doet hij niet elke dag dus let even op!
Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. "Ik had ruzie met mijn vader," hij doet zijn best niet nog een keer te beginnen huilen. Ik kijk hem fronsend aan. "Hij heeft me eruit gezet." Ik sla mijn armen om hem heen en aai hem door zijn haar. Het voelt best vertrouwt aan. "Je kan hier wel blijven als je dat wil. Mijn moeder is toch opreis dus ik bepaal de regels." Door zijn tranen zie ik een glimlach tevoorschijn komen. "Mag ik misschien even douchen?" vraagt hij zacht. Ik knik. "Trap op, tweede deur rechts." Hij staat op en loopt naar de badkamer.
Nou dan eet ik mij laat ontbijt nu maar. Als ik klaar ben ruim ik mijn spullen op en loop naar boven. Mijn kamer is tegenover de badkamer dus laat ik mijn deur open voor het geval hij eerder klaar is dan dat ik terug beneden zit. Ik loop naar mijn eigen badkamer en maak mijn haar los. Ik borstel het goed door en draai het in een dot boven op mijn hoofd. Ik kom mijn kamer binnengelopen en kijk in de lange spiegel. Kijk mij nou, een veel te groot shirt waardoor ik eruit zie als een zwerver.
Dan opeens bedenk ik me iets. Ik bekijk mezelf nog eens van kop tot teen en merk dan dat Cyrill me ook zo zag. Een zacht geklop op mijn deur vestoord mijn gedachten.
JE LEEST
Mo.
HumorMorgan Smith is een meisje van 16 me knal rood haar en oase blauwe ogen. Ze ziet haar leven als één groot avontuur, lacht altijd en gaat met de lijfspreuk Yolo door het leven. Ze woont alleen met haar moeder aangezien haar vader stierf op haar 3 jaa...