Mo.

20-Moet ik het vertellen?

Daar sta ik dan, in een veel te groot t-shirt van Cyrill, zonder broek. 

Cyrill bekijkt me goedkeurend van top tot teen. Ik kruip naast hem op de zetel. Samen gamen we nog wat. Ik krijg het steeds moeilijker met mijn ogen openhouden, uiteindelijk vallen ze toe.

De volgende morgen.

"OPSTAAAAAN!" Ik trek mijn ogen open en zie dat Bae enthousiast staat te springen in het midden van da kamer. Voor een tweede keer krijst hij hard. "OPSTAAAN!" Opeens zie ik Casey in het bovende bed kwaad recht gaan zitten. "KOP DICHT BAELFIRE!" Roept hij bijna even hard terug. Bae krijgt tranen in zijn ogen en Casey laat zich vallen in zijn bed. "Schreeuw toch niet zo tegen hem, hij is maar een kind." zeg ik nors en doe teken naar Bae dat hij bij Cyrill en mij in de zetel mag komen zitten. Hij spring naast me en ik sluit hem in men armen zodat hij niet zou wenen.

"Wen er maar aan zo is hij elke ochtend." zegt Cyrill slaperig. Casey zet zich terug overeind met zijn rug tegen de muur en kijkt schuldig in mijn richting. "Ik heb honger." zegt Baelfire uit het niets. "Wel dan gaan we toch lekker ontbijten." zeg ik. Bae neemt met zijn kleine handje die van mij vast en trekt me me overeind. Nog snel weet ik Cyrill een kusje te geven. 

"Oh, Morgan wat heb jij nu aan?" vraagt Marry die glimlacht. "Cyrill was mijn pyjama's vergeten inpakken." Ik lach en zet me dan aan de tafel met Bae op mijn schoot. Vanop mijn schoot lepelt hij zijn cornflakes naar binnen. "Vind u het wel goed als ik twee maand blijf?" vraag ik wat onvoorzichtig aan Marry.

"Maar natuurlijk meid. Je hoeft toch niet de hele zomervakantie alleen thuis te zitten. Jouw gezeldschap is voor ons de hoofdprijs." Ik moest even denken wat ze daarmee bedoelde, zulke dure woorden gebruik ik immers niet.

Ik zet het kleine jongentje van mijn schoot op mijn stoel en loop terug naar de slaapkamer. Ik klop zachtje op de deur en hoor Cyrill wat mompelen. Ik ga binnen en word vanaf mijn eerste stappen nouwlettend in het oog gehouden door Casey. Ik zie een warme maar slaperig glimlach op Cyrill zijn lippen. Ik loop naar hem toe en ga half op hem liggen. Ik geef hem een kusje in zijn nek.

Ik kan me niet bedenken waarom Casey zo raar doet. En ik weet al evenmin of ik het aan Cyrill moet vertellen of niet. Als ik dat doe zal het hier niet zo rustig meer blijven. Stel je voor dat je broer ook verliefd is op je vriendinnetje, dat hou je toch niet uit. Mijn gedachten verwateren als Cyrill me port.

Ik geef hem een steekje weer, wat ik beter niet gedaan had. Hij begint me te kietelen, even kom ik niet meer bij. Ik begin hard te lachen. "Nee... Niet kietelen.... Hahahahha... Stoop." Ik weet zijn handen vast te nemen waardoor hij even stopt. Hij gaat over mij liggen en grijnst. Ik bijt op mijn lip. Mijn 'slaap t-shirt' zit opgekropt tot mijn middel waardoor je mijn slipje ziet. 

Hij neemt me vast bij mijn middel en kust me teder om men lippen. "Ik ben hier ook nog." Klinkt de stem van Casey jaloers. Cyrill stopt en rolt met zijn ogen. Hij aait mijn haar uit mijn gezicht en geeft me nog een zacht kusje op mijn voorhoofd. Ik ga met mijn hand door zijn warrige haar en geef hem nog een zacht kusje.