Locked out of Heaven (Completed)

THIRTY SEVEN

Fuck the Pills.

Everything went back to normal right after our wedding. Terrenz became too focus in his company. And so am I. I went back to my job and started doing operations and daily check up schedules of my clients. May mga araw na ding halos hindi na kami nagkakasabay paglabas ng bahay at pati sa pag uwi. I am living with him since we got married. Si Ella naman ay kasama pa rin si nanay na matagal ng naninilbihan sa amin. Bumibisi-bisita pa din naman kami ni Terrenz doon kapag may oras kami. I can say, maayos naman ang pagsasama namin sa nagdaang isang buwan hanggang sa......

"Ginabi ka nanaman yata?" Kalmado kong tanong habang kunwari ay binabasa ang magazine na hawak ko. Lumapit siya sa akin upang halikan sana kaso iniiwas ko ang mukha ko. Napabuntunghininga siya bago umupo sa tabi ko. Inilagay niya sa tabi yung bag niya. Tinanggal din niya yung magazine sa kamay ko bago ako hinawakan at ilagay sa kanyang labi upang halikan iyon. He rubbed my hands while kissing it.

"May tinapos lang sa opisina. Namiss po kita. Sorry na." Malambing niyang sabi sabay siksik na ng mukha sa leeg ko. Malalim akong napabuntunghininga bago muling nagsalita.

"I've been calling you but you weren't answering your phone." Lalo niyang isiniksik ang mukha niya sa leeg ko.

"Maghapon kasi ang meeting ko sweetheart. Hindi ko dinala ang phone ko at di ko na din nasabi sa'yo dahil alam kong busy ka sa trabaho. Wala ka din lang time i-check lung may text ako o tawag." Pagpapaliwanag niya sa akin. Kumunot ang noo ko sa sagot niya.

"Hindi yun excuse Terrenz. You should have called, still. That's my point." Pabalang kong sabi sa kanya. Nagtiim bagang siya dahil doon.

"Okay. I'm sorry. I will do it next time. Let's not fight please. I don't want us fighting over simple things." Napaingos ako sa sinabi niya.

"It's not a minor thing Terrenz. Mabigat ang ginawa mo. Dapat sinabihan mo pa rin ako." Inis na inis kong sabi. He groaned and hug me.

"Sorry na po. Ang sungit mo naman sa akin misis. May laman na ba? Hmn?" Bulong niya sa huli sabay dausdos ng mga kamay niya sa tyan ko. Napailing na lamang ako sa kanya.

"I'm a doctor Terrenz. At sinasabi ko na sa iyong wala." Malamig kong sagot sa kanya. He let an exaggerating sigh.

"Because you are taking a damn pill. That's why." Bigla ay sabi niya. Nanlaki ang mga mata ko sa sagot niya. Tumayo siya at tinalikuran ako. Sinuklay niya ang buhok niya na para bang may mabigat siyang problema. Nakatanga lamang akong nakatingin sa kanya. Nanlaki ang mga mata ko ng humarap na siya. Malayang lumalandas ang luha sa mukha niya. And I can't believe he is crying right in front of me. "You don't have to do that. Damn it. Ano pang silbi na ikinasal tayo kung ayaw mo din palang magkaanak sa akin? You know, I tried to understand you but damn, I can't. I just can't. You even hide it from me. You took those damn pills without my knowledge. Without my damn permission. The last time I remembered, you married me. I.am.your.husband. If I am not, then who am I to you? Who the hell am I to you? Bakit ayaw mong magkaanak tayo?" Napaigik ako ng bulyawan niya ako. Nanginginig ang mga kamay at buong katawan ko sa namuong takot na naramdaman ko.

"Terrenz." I tried to reached him out but he just raised his hands so I backed out. Napapikit ako ng mariin. "I am sorry. I thought I am ready. But I am not. Ayoko pa." Napayuko ako at napahagulgol. Sa hiya ko ay napatakip ako ng mukha.

He sighed heavily.

"One month." Pagak siyang natawa sa sinabi niya. Nagmulat ako ng mga mata at nakita ang sakit sa mga mata niya. "One month of marriage. Nagpakabusy ako para hindi masyadong isipin ang nakita kong ginagawa mo. Hinayaan kitang gawin iyon, pero 'tang ina, ang sakit na. You don't know how badly you stepped on my ego. As a man, as a husband, it hurt. It hurt so much. I love you! I gave you options Danielle but you never saw that. Hindi ako naging possessive sa'yo kahit gustong gusto ko dahil ayaw kong magsawa ka. Hinayaan kitang gawin ang gusto mo dahil ayaw kong isipin mong pinagbabawalan kita. I gave you that kind of love. Pero bakit?" Nanghihina siyang sumalampak sa sahig at yumuko. Sumigaw siya sabay binugbog bugbog yung sahig.

"I'm sorry." Hindi ko alam pero iyon lang ang kaya kong sabihin. Parang nablangko ang utak ko sa mga sinabi niya. Papaano niya nalaman iyon? Saan niya nakita? Kailan niya nalaman?

"Sorry is not even enough to mend me sweetheart." Matalim niyang saad. Nanindig ang balahibo ko ng bigla siyang tumayo at malamig ang tinging lumapit sa akin. Gustuhin ko mang umatras ay nanatiling nakatayo ang mga paa ko. Hinapit niya ako sa bewang sabay marahas na hinalikan. Pilit kong nilalabanan siya pero masyado siyang malakas kumpara sa akin.

"Terrenz. Please don't do this." Maluha luha kong sabi. Tumigil siya. Idinikit niya ang noo niya sa noo ko. Hinaplos haplos niya ang pisngi ko. Muli siyang napabuntunghininga.

"Make love to me tonight, please wife. I badly need you tonight. Please get rid of my doubts on you. I don't want to doubt you. Please take me. Please. I want to feel you. I want to touch you so I can be at peace. Tell me you love me and that you want me to be the father of your kids. Tell me all your inhibitions and doubts about starting a family with me so I can do something to take away your worries. Please. Just.. Please. Let's take each others' doubts away. Please." Napahagulgol na niyang pagmamakaawa. Masuyo niya akong hinalikan pagkatapos sabihin iyon. I kissed him back. Humigpit ang hawak niya sa mukha ko pagkatapos ay pinadausdos iyon sa bewang ko. Inilagay ko sa leeg niya ang mga kamay ko. Maya maya pa ay buhat na niya ako. "Oh fuck the pills! I want to make sure, you'll bear my child tonight. Tonight, you'll bear my child." He said dangerously before undressing me.