A Werewolf In Town [NL]

Hoofdstuk 25: En nu?

'Flynn! Doe is wat beter je best, als je zo door gaat lukt het nooit!'

'Ik doe mijn best Erik, maar vandaag wil het niet lukken...'

'Dat is onmogelijk, je moet het leren beheersen, je kan toch niet zeggen dat je vandaag je behoeftes niet kon bedwingen en daarom zomaar iemand aanvalt?'

Ik zucht. Hij heeft gelijk, dat weten we allebei, maar het wil gewoon niet lukken... Hoezeer ik mijn best ook doe...

'Kom, op, probeer het nog een keer!' : Moedigt Erik Flynn aan.

Dit keer moet het lukken, het moet gewoon een keer lukken! Anders is het veel te gevaarlijk, voor anderen, maar ook voor mijzelf. Erik heeft het prima uitgelegd. En ik heb het mijn ouders verteld, mijn vader stond paf en heeft zich er bij neergelegd, maar mijn moeder is echt overbeschermend. Ik moet mijzelf onder controle kunnen houden voordat ze enigszins bedaard.

Ik zucht nog een keer en probeer mij weer te concentreren op de oefening. Hij lokt mij met een rauwe kip, en ik moet de verleiding weerstaan. Het lukt echt nog voor geen meter, ik heb zelfs Erik al een paar keer aangevallen voor het stukje rauwe kip. Dat had ik nooit verwacht van mijzelf! Erik heeft gezegd dat het in het begin heel moeilijk te beheersen is, maar dat ik het echt moet leren voor er ongevallen ontstaan.

Oké, concentratie. Adem in en adem uit. Ik geef Erik een seintje en we gaan door met de oefening.

-----

'Je maakt voortgang, maar het gaat niet snel genoeg, kom op Flynn!'

'Ik doe mijn best hè, het wil gewoon niet zo goed lukken, ik weet ook niet waarom...
Ik ben in ieder geval blij met je tip om 's nachts wat rauwe kip op het aanrecht te leggen, helemaal als het bijna volle maan is.'

Met volle maan zijn de krachten van weerwolven sterker, maar het is niet per definitie zo dat we dan transformeren zonder controle. De krachten worden sterker en wat onbeheersbaarder, maar met genoeg zelfbeheersing kunnen weerwolven het goed genoeg verbergen. En om ongelukjes te voorkomen als je ongetraind bent, is rauwe kip op het aanrecht het beste idee voor als je je zelfbeheersing verliest.

'Geen probleem, daar zijn vrienden voor, maar dat trucje werkt op een gegeven moment niet meer, je krachten zullen tot je 20e blijven toenemen, en je bent nu al aardig sterk voor iemand die pas drie weken weerwolf is. En de eerste paar maanden groeien je krachten het snelst, dus je moet er nu echt vaart achter gaan zetten Flynn.'

Ik zucht, dit heeft hij al een paar keer verteld. En toch blijft het lastig en wil het maar niet lukken. Normaal hoor je na een paar weken al de kip op z'n minst kunnen weerstaan, het is een klein stukje kip en het ruikt niet eens zo sterk, maar toch kan ik mij niet langer dan vijf minuten beheersen! Dat is raar. Zelf denk ik dat het komt omdat ik discipel en weerwolf samen ben, dat die twee samen het lastiger maken. En dus moet ik extra goed mijn best doen om het te beheersen. Het wil maar niet lukken, ook al doe ik nog zo mijn best, het is om moedeloos van te worden....

"Flynn, kom op, laatste keer, focus!'

Ik concentreer mij en probeer mijzelf te beheersen, angstig kijk ik naar de stopwatch dat Erik mee heeft genomen. De secondes vliegen voorbij ik merk dat ik mijzelf steeds minder kan beheersen. Ik ruik de heerlijke geur van het kippetje en begin te schuimbekken. Snel zet ik mijn poten stevig op de grond.

'Focus Flynn, kom op, het moet een keer lukken, op z'n minst beter gaan! Kom op, kom op!': Moedig ik mijzelf aan.

Weg is mijn controle over mezelf, ik ren als een idioot op de kip af en scheur het aan stukken. Een moment is de weerwolf in mij de baas over mij. Zodra ik de kip heb verorbert kom ik weer tot zinnen. Vol schaamte kijk ik naar Erik die hoofdschuddend nee knikt. Ik heb het verpest, alweer....

'Oké, ik vind het mooi voor vandaag Flynn, kom maar mee.'

Erik vind het echt niet goed genoeg, maar hij geeft het op, hij denkt dat ik niet goed genoeg mijn best doe en er te makkelijk over denk...

Ik zucht, transformeer terug naar mijn menselijke vorm, trek de broek die ik al had klaargelegd aan en loop achter Erik aan mijn huis binnen. Mijn moeder moet er nog steeds aan wennen als ze een weerwolf ziet, maar bemoeit zich gelukkig verder niet met mijn vriendschap met Erik.

'Hoe ging het?'

Ik kijk haar aan en knik naar Erik. Erik knikt terug en verteld mijn voortgang terwijl ik wat te drinken pak voor ons drieën.

Zodra ik ga zitten klopt mijn moeder me bemoedigend op de rug en zegt:

'Het komt wel goed, je moet gewoon wat meer vertrouwen hebben.'

'En wat meer oefenen, voor je het weet gaat het een keer fout Flynn, dan moeten andere discipelen jou tegenhouden, hoe denk je dat dat is?' : Zegt Erik erachteraan. Ik snap wat hij bedoeld te zeggen tegen mijn moeder zonder het letterlijk te zeggen. Namelijk dat ik niet goed genoeg mijn best doe....

Mijn moeder kijkt Erik geschrokken aan terwijl ik alleen maar knik. Ik weet het, ik snap het, en toch, toch lukt het maar niet, alsof ik iets mis. Motivatie? Zeker niet, ik moet het doen, anders ga ik onschuldigen verwonden, en dat wil ik ten zeerste niet laten gebeuren, wat mis ik dan? Training? Lijkt me ook niet, Erik is een geweldige trainer en hij helpt graag. Maar wat, wat inhemelsnaam, is het dan?