A Werewolf In Town [NL]

Hoofdstuk 27: Een mogelijke oplossing?

Wat een heerlijke maaltijd was dat zeg, denk ik bij mezelf als ik naar mijn kamer vlucht. Wat heeft mijn vader toch de laatste tijd. Hij wordt steeds botter naar mij toe... Oké, hij heeft misschien een beetje gelijk. Ik kan een beetje extra beter mijn best doen. Ik betrap mezelf erop dat ik het best snel opgeef in de wetenschap dat het toch niet lukt, maar toch. Ik sprak zelf ook de waarheid. Ik weet echt niet naar wie ik nog heen kan voor extra hulp...

Misschien weer eens tijd om op onderzoek uit te gaan, dat heb ik nou al bijna een maand niet gedaan. Misschien vijzelt het mijn zelfvertrouwen ook een beetje op. Meteen blij met mijn beslissing zet ik mijn computer aan. Wow denk ik bij mezelf, die heb ik eigenlijk al best lang niet meer aangezet.

Ik zit net achter mijn computer als mijn vader de deur opendoet en naar binnen kijkt. Hij kijkt in mijn ogen, slaat de deur dicht en stampt de trap af. Oeps? Wat deed ik nu weer fout? Alleen omdat ik achter mijn computer zit wil niet meteen zeggen dat ik nergens meer om geef...

Het duurt niet lang, maar  een kleine 5 seconden. Voordat ik beneden alweer ruzie hoor, zucht... Mijn ouders hebben echt steeds vaker ruzie, en volgens mij pas sinds ik met dit weerwolf/discipelgedoe begon. Oftewel, grotendeels is de ruzie mijn schuld, joepie!

Ik zit op internet te surfen en bekijk mijn social media, waar ik niet zoveel gemist heb. Wat niet echt gek is aangezien ik niet echt veel vrienden heb. Dan hoor ik een klop op mijn deur.

'Mag ik binnenkomen?' Vraagt mam.

'Ja hoor.' Antwoord ik en draai mijn stoel in richting van de deur.

Mam komt binnen, ziet de computer en kijkt mij vragend aan.

'Ik wilde eigenlijk op zoek naar een oplossing voor extra hulp, maar waarom reageerde pap zo heftig op mij en de computer?'

'Hij dacht dat je een spelletje ging spelen in plaats van nadenken of hulp regelen.'

'Maar ik heb mijn computer al ruim 2 weken niet aangeraakt...'

'Ik weet het Flynn, dat heb ik hem ook gezegd, toen kalmeerde hij ook.'

'Waarom is hij zo opgefokt?'

'Ik weet het niet, echt niet.'

Het is een tijdje stil voordat mijn moeder verder praat.

'Wat dacht je ervan als we opa Henk eens uitnodigen?'

Het was zo onverwachts en ergens klonk het zo logisch dat het mij overviel.

'O-opa? Uit-uitnodigen?' Hakkel ik verbaasd.

'Als je het niet wilt...'

'Ik wil het wel, graag zelfs, ik denk dat het fijn is om met hem te praten. Bedankt mam.'

Mam kijkt mij even aan en zegt: 'Fijn dat je er zo over denkt, trouwens, het was een idee van je vader.'

'Van pap?'

'Zeker, hij heeft echt het beste met je voor hoor, al brengt hij het vaak nogal bot...'

'Wanneer kan ik opa spreken?'

'Ik kan hem ook even bellen voor je, als je wilt. Dan kun je het hem zelf vragen?' Knipoogt ze.

'Graag, een vraagje, kan ik nog thuisblijven of niet?'

'Ja, ik heb het al aan Winters doorgegeven, dus je bent sowieso 2 dagen vrij.'

'Oké, bedankt mam.'

'Zal ik opa maar gaan bellen dan.' Zegt ze lachend. Ik sta op en loop achter haar aan naar de telefoon.

----------------------------------------------------------------

Mijn internet staat het weer even toe, dus hier is een nieuw hoofdstuk :-) Helaas is dit hoofdstuk wat korter maar anders komt het niet uit met de indeling van het verhaal. Maar geloof mij, er komt weer actie in het verhaal! ;-) En ik heb de smaak van het schrijven weer te pakken dus ik ben terug van weggeweest. Zodra het internet het weer toestaat zal ik weer een nieuw hoofdstukje uploaden.

Groet, Elyne