The Rose: Mistaken Identity (Book 1 of THE ROSE Pentalogy) COMPLETED

CHAPTER 0010

CHAPTER 0010

Zeffa's POV

"Sit Down." Tinulak nila ako sa may upuan! Hintayin lang nila na makalabas ako dito, makikita nila!

I closed my eyes, I need to vent. I should not waste my time yelling at these people. Sinubukan kong ipikit ang mga mata ko, I have to calm down, pero nakakainis pag sinusubukan kong ipikit ang mata ko mukha ng taong yun ang nakikita ko.

After 10 minutes, dumating si Mr. Han.

"Ano umamin na siya?" Tanong niya sa lalakeng nasa loob.

"Hindi pa Sir, nakapikit lang siya, hindi nagsasalita. Baka natulog na." Bakit ba sa tuwing pinipikit ko ang mata ko sinasabi nilang natutulog ako? I was just calming myself before I kick you out of your position old man!

So guilty siya kung ganun. Linapitan niya ako. "Oy bata.." The moment he called me bata, I glared him. A low class person called me bata!? I am about to be 23 and I am the President of his company and he calls me bata!? Oh, he is unforgivable! "Dati ka na bang nakasuhan dahil sa pang mamanyak?"

And he is still dare to mention that cursed word. I was so pissed I could punch him! "Shut your mouth if you still want to live."

"Ano?" He laughed. "Matapang ka rin, huh? Ikaw nanga ang may kasalanan ikaw pa ang may ganang manakot. Pero gusto ko yang paguugali mo. Kakaylanganin mo yan, pag nasa police station kana."

"You dragged me out of you stupid office tapos ikukulong niyo ako? Bakit, may prueba ba kayong may miniyak nga ako? Wala diba? Sige ipaaresto niyo ako tignan ko kung sino ang magiging kawawa sa atin." I looked away. Yah right, I'm so serious about that! Sino sila para kaladkarin ako sa office nila!

"Pano mo nasasabi ang mga salitang yan." Sabi nung isang lalake. Bumulong siya kay Mr. Han. "Mr. Han tama po siya, wala po tayong prueba. Baka nga po---"

"Tumahimik ka!" Sinigawan niya. Tumingin siya sakin. "Hoy ako pa ang tinakot mo, sino ka para sabihin y---"

"Hindi ako nananakot, you didn't even listen to my side tapos dinala niyo ako dito? Wala ba kayong kahit kahit common sense man lang?"

He laughed. "Tignan mo tong batang ito. Wala ka pangang kahit matinong damit tapos mananakot ka!? Sira na talaga yang tuktok mo!"

"What?!" Napatayo ako sa sinabi niya. Inuubos nila ang pasensiya ko! Hindi ba nila alam kung gaano kamahal ang damit ko!? Papalagpasin ko ang sinabi nila sa akin, pero hindi ko paplagpasin ang panglalait nila sa damit ko!

"You listen very well! You see, look at this shirt closely. Look at the fabric. You see this was made by a very famous fashion designer, huh? Alam niyo bang ako lang ang may ganitong damit sa buong Korea huh!?" Pagkasabi ko nun they turned away. They aren't listening to me! "How can you guys ignore my shirt!? Do you know how exp---"

"Mr. Kim, ikaw na muna ang bahala sa batang iyan. Lalabas na muna ako." Lumabas si Mr. Han tapos yung isa naman umupo!

"Yes Sir!"

"Stop ignoring me!"

"Oy bata, halika dito!"

"Stop calling me a kid! Can't you see I am full grown man! Are you idiots!?"

"Oy. Hindi masyadong maganda yang tabas ng dila mo ha. Anong gusto mong itawag namin sayo. Tignan mo nga yang damit mo. Pano ka namin hindi tatawaging bata eh pati kape mo hanggang ngayon nabubuhos pa sa damit mo."

"What!?"

"Sige na, sige na. Hindi na kita tatawaging bata. Halika ka ditto may ipapakita ako sayo."