CHAPTER 0009
Andie's POV
Ha, I can smell Christmas in the air. Hmmm, ano kayang eksaktong oras darating si Mama? Exited na ako! After three years, ngayon lang ulit kami mag-cecelebrate ng Christmas together. Childish ba? I know. Noche Buena na mamaya, mag order na kaya ako ng paborito niyang handa? Mag-oorder ako kasi nakakahiya mang aminin, hindi ako marunong magluto. >.<
Nasa set ako ng dramang pinagbibidahan ko. Tama nag-tatrabaho parin ako kahit Pasko na bukas. Si Direk kasi nagrequest na kung pwede daw humiram ng extra time namin, magiging busy daw kasi siya next week, may pupuntahan daw siyang importante, kaya yun nag rurush kami.
Okay lang naman sa akin kahit mag-over time kami, hindi naman ako reklamadora. Pero ang ayaw ko lang sa kanya yung naninigaw siya at madalas hindi maganda ang tabil ng dila niya kung galit siya, sabi ko nga akala mo si James Cameron kung umasta. At ang nakakainis pa, pag ako ang nagkamali ewan ko ba kung bakit parang ang laki ng galit niya sa akin. Hindi ko naman alam minsan kung bakit siya nagagalit, kasi kahit maganda naman ang takes ko pag nagshoshot kami, pinapagalitan parin niya ako. Ewan ko ba sa kanya, bahala siya, pagalitan niya ako hanggat kelan niya gusto, bakit ako ba ang magkaka wrinkles? ^0^
We took a break, 30 minutes break. Napagod na ata siya sa kakabulyaw sa amin. Binigyan ako ni Ate, este Amy ng Coffee, yung may ice. Well, hilig ko yun, sa tuwing may shooting ako. Filing ko kasi mas hindi ako inaantok pag malamig yung iniinom kong kape. Well mahilig naman talaga ako sa Kape, hot or cold, wala akong inuurungan!
*Phone ringing*
Nag-ring yung phone ko. Si mama yung tumatawag, I excused myself from Ate. Pagkalayo ko sa set, I was thinking kung san ko pwedeng sagutin yung tawag, kung san walang makakarinig sa akin. After about 10 seconds of searching I saw something that made me come to a decision that the Comfort Room is the best place to go! And so I went inside the Comfort Room para sagutin yung tawag. I think tama rin yung naging decision ko, baka mamaya masobrahan ako sa excitement magtitili ako, mag-tinginan pa yung mga tao sa paligid ko.
Pagsara ko nung pintuan, may narinig akong parang "bakal" na nahulog, well hindi ko na pinakialaman yun, exited na ako eh. Maganda naman timing ko kasi walang tao sa loob ng Comfort Room, at hindi ko napansin na naisama ko pala yung hawak hawak kong kape kanina. Hohohoho! ^0^
Zeffa's POV
"Take me to ZEFFA Corporation." I said to Mr. Kwon.
After 30 minutes we reached our destination. It's been 12 years, but still when I look at ZEFFA Corporation's prominent building, it always takes me back 12 years ago.
Nag ikot-ikot ako sa loob. Like what mom have said, mag-observe daw muna ako bago ako magpakilala bilang bagong CEO, and so I did.
Tulad ng dati kahit san ako mag-punta, palagi paring may mga matang naka sunod sa akin, sometimes I just wanted to blame my mom for being so beautiful. Hindi madali ang maging gwapo akala niyo ba?
Siguro one week din akong mag-oobserve, pero baka mas mapaaga ang pag-papakilala ko if someone gives me the reason to.
*Phone ringing*
Calling Director Choi
Ayaw ko sanang sagutin pero baka may importanteng siyang sasabihin sa akin kaya sinagot ko na.
"Hello Mr. President?"
"Yes it me, what is it?"
"Sir. How are yo---"
"Cut it. Tell me what you want."
"Yes Sir." *clear throat* "Sir, I just want to ask your opinion about the company's upcoming event."
BINABASA MO ANG
The Rose: Mistaken Identity (Book 1 of THE ROSE Pentalogy) COMPLETED
MizahHello Roses! After a three year hiatus, I am finally back! To the readers of The Rose, I apologize for the not updating the story for a long time - really long time. I was busy at work and school, and so I had to postpone updating it. A family memb...