Alleen Link en ik

Bij Jeremy||20

Pov Pippa

Onderweg naar Jer kan ik niet geloven dat mijn moeder me heeft weg gestuurd. Ik dacht dat ze me zou helpen met alles, want dat horen moeders te doen, toch? Bij je te staan in de momenten dat je ze het hardst nodig hebt.

Ik voel me zo alleen.

Ik voel de tranen over mijn wangen stromen. Ik draai mijn hoofd naar het raam omdat ik niet wil dat Link me zo ziet. Zijn ouders hebben hem ook in de steek gelaten en hij houdt zich ook sterk. Ik haat het ok te huilen waar mensen bij zijn en ik weet dat het Link maar is, maar ik voel me iedere keer zo zwak daardoor.

Wat moeten we nu doen?

Waar moeten we nu leven. We kunnen niet voor de rest van de tijd bij Jeremy leven. Hooguit twee nachtjes ofzo. We verzinnen wel wat. Ik ga wel werken en we huren wel iets. Misschien draait mamma na een tijdje wel weer bij. Ik wil zo graag dat ze me vergeeft. Ik heb alleen mijn moeder als familie. Op een paar tantes en omen na, maar ze is er altijd voor me geweest en nu dat ze weg is voelt dat heel leg aan.

Ik voel dat de auto stopt en zie dat we voor Jer zijn huis staan. Ik voel dat Link zijn hand op mijn bovenbeen legt wat me een beetje kalmer laat voelen. Uiteindelijk besluit ik maar om hem aan te kijken.

Gelukkig heb ik Link nog.

Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en zegt weer dat het goed komt. We stappen uit de auto en bellen bij Jeremy aan. Hij doet open en ziet mijn waarschijnlijk helemaal rode gezicht en uitgelopen make up, want het eerste wat hij vraagt is:

"Wat is er aan de hand?" En hij kijkt me met een zorgelijke blik aan.

"Sorry Jeremy, maar kunnen we het zo uitleggen?"

"Nee tuurlijk is goed Link. Je zei dat je wat spullen in de auto had liggen? Ik help je wel even."

"Zou heel fijn zijn." Zeg ik tegen Jer.

-

Na een tijdje en heel wat gesjouw staan alle koffers en tassen bij Jeremy op zijn kamer.

"Nou gaan jullie nog uitleggen wat er is gebeurd?"

Ik besluit om het woord te nemen dit keer. Ik leg het hele verhaal opnieuw tegen Jeremy uit. Over het feest en over onze ouders. Over hoe we eruit gestuurd zijn en dat ze niks meer met ons te maken willen hebben.

"Wacht dus je bent zwanger en alle twee jullie ouders sturen jullie er uit?"

"Ja daar komt het wel op neer." Zegt Link.

"Ik vind het echt rot om het te horen. Gaat het wel een beetje?"

"Het gaat denk ik." Geef ik antwoord. "Het is gewoon allemaal kloten."

[Wacht wat 500 vieuws guys com on. Dit kan ik niet meer aan. Ik ben zo blij.

*doet debiel dansje*

Echt WOW ongelofelijk.
Dus alweer bedankt voor alle comments die jullie achterlaten en om mijn verhaal iedere keer te lezen. Want zonder dat zou ik allang gestopt zijn.

Doeiiiii kindertjes

XOXO Troye Sivan stalker]