Alleen Link en ik

Einde||23

[Nog even over het het hoofdstuk: LEES DIT!

Ik heb besloten om eerst dit boek af te maken, maar zodra deze af is ga ik meteen door met het andere boek.

Blijf wel namen geven, want jullie zijn daar beter in als ik. Haha.

Xoxo TSS]

Pov Link

Het is drie uur. We wachten voor een appartementen complex in het centrum. De makelaar kan ieder moment aan komen lopen.

"En heb je zin om het appartement te bekijken?" Hoor ik Pip naast me vragen.

"Ja best wel. Ik wist wel dat ik op een dag op mezelf zou moeten gaan wonen maar dat het zo snel zou zijn wist ik ook niet." Zeg ik met een kleine glimlach.

De makelaar komt aanlopen. Het is een vrouw van rond de twintig jaar. Ze heeft lang bruin haar met krullen die perfect haar gezicht inlijsten. Ze is best knap. Dat mag ik niet denken. Ik moet denken aan Pippa zij is mijn alles.

"Hallo, zijn jullie Link en Pippa?"

"Ja dat zijn wij." Zeg ik.

"Ah mooi." Ze geeft ons een hand en stelt zichzelf voor als Alice de Wit.

"Zal ik dan maar beginnen met het appartement te laten zien?"

-

Na de rondleiding zijn ik en Pip het er allebei al bijna zeker van dat dit hem wordt. Het appartement is redelijk klein, maar meer hebben we ook niet nodig voor ons.

"Willen jullie er nog even over nadenken? Of weten jullie het al?"

"Ik kijk Pip aan en ze geeft me een klein knikje om me te laten zien dat ze het al weet.

"Ik denk dat we er al zeker van zijn. Dit wordt hem."

"Nou fijn om te horen." zegt Alice met een glimlach. Haar lach is zo mooi. De perfect witte tanden die op een rijtje staan.

"Nou zullen we dan wat papieren invullen? En dan is het appartement echt van jullie."

"Link ik voel me niet lekker, kan jij de papieren invullen?" Vraagt Pip dan opeens naast me.

"Ja ga jij maar naar huis schatje." Ik geef een kus op jaar wang en ze loopt weg om haar fiets op te halen en naar huis te fietsen. Zodra ze uit zicht is begint Alice weer te praten.

"Loop je met me mee?"

"Ja natuurlijk." We lopen een klein stukje naar het makelaars bedrijf.

-

"Kan je hier en hier je handtekening zetten?" We zitten naast elkaar aan de tafel. Haar lange bruine krullen liggen op tafel. Ik wil het blad van haar overpakken. Mijn hand pakt per ongeluk haar hand vast.

"Oh sorry." Zegt ze en ze word roder dan die ene keer dat ik me niet wou insmeren op vakantie en toen was verbrand.

"Maakt niet uit." Zeg ik vervolgens terug met een nog roder gezicht wat nu bijna onmogelijk is.

-

Ik heb alles ingevuld.

"Mag ik vragen waarom jullie nu al een appartement willen kopen? Je bent nog zo jong. Sorry voor mijn nieuwsgierig heid."

"Mijn vriendin is zeg maar zwanger en nu hebben onze families ons uit huis gegooid, wamt ze vonden ons te jong voor een kind."

"Oh, sorry dat ik het moet horen."