Alleen Link en ik

Bruiloft -1- ||40

Pov Pippa

"Soms ben ik ook zo stom." Zeg ik terwijl Link helemaal in een deuk ligt.

"Hoe kan ik dat nou ook weer vergeten?"

"Ja weet ik veel. Het is gewoon een natuurtalent van me."

-

"Oh-My-God! Pippa die jurk staat je geweldig!"

Ik kijk in de spiegel naar de witte jurk die ik aan heb. De bovenkant is hart vormig en van kant. De onderkant van de jurk past perfect rond mijn lichaam, en hij zit dan ook als gegoten.

"Hij is wel echt super heh?"

"Ja natuurlijk. Hij is zo mooi!" Schreeuwt Renske half enthousiast.

Ik geef mezelf nog een blik, maar ik weet toch al dat deze hem zeker weten gaat worden. Ik zie mezelf al helemaal voor me. Samen met Link.

"Ja, dit wordt hem." Knik ik enthousiast.

En Renske springt op en geeft me zo'n stevige knuffel dat ik voor een paar seconden geen lucht krijg.

"Huil je nou?" Vraag ik verbaasd als ik een klein snikje hoor.

"Nee hoor. Dat lijkt maar zo." En ik zie de tranen die over haar gezicht lopen als ze terug trekt uit de knuffel.

"Ahwww Renskeeee."

"Ik moet er gewoon aan wennen dat je echt gaat trouwen en zo."

Ik veeg de tranen van haar wangen en geef haar een kus op haar wang, gewoon om dat we vrienden zijn, en ik echt niet had geweten wat ik zonder haar had moeten doen. Zij is een van de enige beste vriendinnen die ik heb, en ik hoop dan ook dat dat nog heel, heel en heel lang zo mag blijven.

(Renske al je dit leest, ik meen het! En nu weer klaar met dat slappe gezeik hoor!)

Ik bekijk me zelf in de spiegel en kan het nog steeds lastig bevatten. Ik ga gewoon trouwen, en dan ook nog eens met een man die ik alleen in mijn dromen had kunnen wensen.

-

"Zit mijn haar echt goed?" Vraag ik terwijl ik voor de zoveelste keer op mijn mobiel kijk om te zien hoe laat het is.

"Ja, en als je het nog een keer vraagt eet ik zo alle taart in mijn eentje op. Vertrouw me je ziet er echt fantastisch uit!" Stelt Renske me gerust.

Ik knik ook al voel ik me er niet veel beter door. Ik voel me fantastisch, maar tegelijkertijd ben ik enorm zenuwachtig. Ik probeer mijn zweet handen aan mijn jurk af te vegen, maar mijn handen glijden meteen van de jurk af, omdat deze jurk niet ervoor is gemaakt om vocht op te nemen. Ik kijk om me heen en neem alles in me op van wat er om me heen gebeurt.

Het is een prachtige dag met een hele blauwe lucht. Daar ben ik dan ook behoorlijk blij mee, want stel je voor dat het had geregend. We hadden ook geen extra plan gemaakt voor als het echt zou regenen, dus ik ben echt waar erg opgelucht.

"Over vijf minuten ga je op heh."

"En bedankt voor het nog in mijn gezicht drukken Renske echt waar." Zeg ik met een hele erge sarcastische ondertoon, maar toch met een kleine glimlach, want ik plas bijna in mijn broek van de zenuwen. Of wacht. Ik bedoel jurk. Op het moment draag ik namelijk de jurk die we samen hebben gekocht. Ik laat mijn ogen over de jurk glijden en frummel een beetje aan het kant.

De laatste paar minuten gaan voor mijn gevoel veel te snel voor bij, en voor ik het weet ga ik klaar staan en hoor ik de openings muziek al. Iedereen staat als het goed is al onder de grote boom te wachten waar ik en Link allebei ons 'ja' woord zullen zeggen. Samen sta ik hier dan met Renske aan mijn zijde van de laatste paar minuten te beleven dat ik nog officieel ongetrouwd ben. Het voelt allemaal zo raar aan.

Ja, dat hoor je goed. Renske. Ik had niemand anders die met me het altaar kan af lopen, want mijn vader heb ik al jaren lang niet meer gezien, en Renske is toch mijn beste vriendin, dus dacht ik 'fack it' en ging samen met haar, en daar ben ik heel blij mee.

Voor de allerlaatste keer doe ik nog mijn haar goed en als het dan tijd is om de hoek om te lopen bewegen mijn benen uit zichzelf. Ik ben zo zenuwachtig dat ik me meer een pudding voel dan een mens van vlees en bloed. Alles gaat vanzelf.

Met een arm houd ik Renske vast, en met de ander het boeket. Die bestaat uit licht roze rozen en nog een soort van wit plantje waarvan ik even niet op de naam kan komen.  

Zodra we de hoek om zijn durf ik de eerste  drie stappen niet op te kijken, maar ik kan niet meer tegen mijn nieuwsgierigheid en haal mijn hoofd op om vervolgens Link te zien in een donker blauw pak met een witte stropdas die hem echt ge-wel-dig staat! (Uitroep teken nodig ja.) Ik voel mijn mond al bijna open vallen.

Pov Link

Ik wacht zenuwachtig bij het altaar en voel mijn hart bijna uit mijn borst springen als de muziek begint en er een paar bruids meisjes op komen lopen, maar daar krijg ik bijna niks van mee. Als het laatste meisje zit komt er eerst niemand op lopen, maar dan van achter de hoge struiken komen Pippa en Renske de hoek om lopen, en vanaf dat moment zijn mijn ogen nog alleen maar gericht op haar. Geen een seconden verlaten mijn ogen haar gezicht. Alleen maar bij de geloftes die ik op een briefje heb geschreven.

De man die ons trouwt praat maar door over van alles en nog wat, maar dat hoor ik allemaal niet meer. Al mijn concentratie is gevestigd op Pippa. Ze heeft een prachtige jurk aan, en hij staat haar dan ook fantastisch.

Ik word uit mijn gedachtes gerukt als ik "dan ga we nu het ja woord doen" hoor vallen. Ze staat op, en weer verlaat mijn blik geen een keer haar gezicht.

Alles gaat opeens heel snel. Alles leek net nog in slow motion te gaan, maar nu, nee nu gaat het allemaal heel snel. Ik kijk in haat helder groene ogen en strijk een los zittend plukje achter haar oor.

"Neemt U Link, Pippa als uw wettige echtgenote?"

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik spreek de woorden uit, en daardoor krijgt zij ook een lachje op haar gezicht.

"Ja zeker."

"Neemt U Pippa, Link tot uw wettige echtgenoot?"

"Hell yeah!"

En we barsten allebei in lachen uit. Echt weer totaal iets wat zij zou zeggen. Weer een van de redenen dat ik zeker weet dat ik met haar oud wil worden.

Zij en ik voor altijd.

[had een inspiratieloze twee weken, dus niet zeuren, want dit zijn weer eens meer dan 1165 woorden. (Het zijn er namelijk 1166.) Hoop dat het een beetje leuk was, maar ik spreek jullie later weer.

Xoxo TSS]