Het Geheim

Chapter 7

En ik zie....

Dounia:

"Raisa?"vraag ik voor de zekerheid. Raisa glimlacht naar me en komt naast me zitten. Ze ziet er ook anders uit. "Je ziet er anders uit", zeg ik. "Mijn broer stelde voor om gewone kleren te dragen", zegt ze lachend. Ik weet niet wat ik moet zeggen. "Maar jij", begint Raisa, "Jij ziet er prachtig uit." Ik vind het zo lief. Ik heb eerlijk gezegd in geen jaren iets liefs gehoord. "Dankje", zeg ik blozend. "Wat lees je?"vraagt ze. Ik vertel haar dan alles over het boek. "Leukk, ik hou niet zoveel van lezen, maar klinkt wel leuk", zegt ze. "Jaa, dat is het ook", zeg ik. Het is voor een tijd stil. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen. "Ik ben hier nieuw op school", zegt ze. Aan Raisa kan ik zien dat ze lief is. Gewoon lief. "Welkom op onze school dan, als je de weg niet weet ofzo weet je me altijd te vinden", zeg ik. Ik kan ook aardig zijn. Vooral tegen zo'n oprechte mensen. Als Zakaria op me afstapt, zie ik dat Raisa haar ogen niet van hem kan afhouden.

"Ik wil je nog steeds spreken over je date met die gast", begint Zakaria. Meent hij dit?? "Date?"vraagt Raisa nieuwsgierig. "Mijn broer gaat dat niet leuk vinden", zegt ze. Ik rol met mijn ogen. "Het is met jouw broer", zeg ik. Dan kijkt ze me met grote ogen aan. "Serieus?? Heb je een date met mijn broer?"vraagt ze lachend. Ik knik. "En wie ben jij?"vraagt Zakaria aan haar. "Raisa, aangenaam", zegt ze lief en steekt haar hand uit. Niet goed van je, meisje. Zakaria raakt geen enkel meisje aan. Hij heeft dat gedoe niet graag. Maar tot mijn verbazing, zie ik dat hij haar hand aanneemt. Omgg, is hij serieus of??? Sinds wanneer raakt hij meisjes aan?! Hij heeft mij nooit aangeraakt!! Niet dat ik dat wil, maar toch. Zakaria richt zich direct tot mij. Maar Raisa blijft maar naar hem kijken. "Kan ik je spreken?"vraagt hij. Ik klap mijn boek dicht. "Ik snap niet of je het begrijpt, strontaap, maar ik heb geen zin om je wat dan ook te zeggen", zeg ik boos en loop bij hun weg. Wacht, waarom deed ik dat? Pff, ik ben niet jaloers. Maar Zakaria is mijn enige vriend, en nu doet hij zo: ohh, ik raak je hand wel aan. Tazz! Schijnheilig gedoe.

Hele dag heb ik Zakaria genegeerd en hij heeft me ook geen enkel blik waardig gegund. Tot... we aankomen bij Gym. Dansen, tijd voor de gehandicapte in me naar boven te halen. We gaan allemaal zitten en de leerkracht begint te spreken. Hij legt alles uit, dat je per twee moet dansen en dat ze zelf de paar hebben gekozen. Fijn. Raisa komt naast me zitten. "Ik heb je de hele dag niet gezien", zegt ze. Ik voel me nu zo gemeen. "Sorry, was druk", lieg ik. Opeens hoor ik mijn naam. "Jaa?"vraag ik. "Jij danst met Zakaria. Jullie dans moet romantisch zijn", zegt de leerkracht. Uit het niets krijg ik de slappe lach. "Geloof me, ik kan niet romantisch doen, vooral niet bij Zakaria", zeg ik. Toch heb ik geen keus. Iedereen heeft een danspartner. Ik kijk Zakaria niet eens aan. "Iedereen is al begonnen", zegt hij. "Wat gaan wij doen?"wilt Zakaria weten. Ik haal mijn schouders op. "Ik denk dat je mij je hand moet geven ofzo", zeg ik. Zakaria schudt zijn hoofd. "Nee, ik haat dit, dit is echt shit!"zegt hij. "Ohhw, dus Raisa geef je wel een hand, maar ik ben shit?"vraag ik. Zakaria kijkt me direct aan met de blik; wat praat je poep?? Ik zucht. "Of we doen niks, één slechte cijfer is niet zo erg", zeg ik en dan ga ik weer op de bank zitten. Mijn ogen gaan naar Raisa. Ze danst heel elegant met Fouad. "Of we wisselen van partner", zeg ik als Zakaria naast me komt zitten.

"Fouadd!!"roep ik. "Wat ga je doen?"fluistert Zakaria. "Laat me", zeg ik boos. Fouad en Raisa komen naar ons toe. "Zin om van partner te ruilen?"vraag ik. Fouad glimlacht. "Tuurlijk, ik dans graag met een mooie dame als jou", zegt hij. Oké, dat heb ik niet verwacht. Zakaria en Raisa lopen terug naar het midden om te dansen. Ik en Fouad gaan niet zo ver van hun staan. "Ik kan heel goed dansen, ik leid je wel. Geef me je handen", zegt Fouad. Ik geef hem mijn ene hand en de andere doe ik achter zijn rug. Al snel leid hij me en ik volg elke stap. Als hij me ronddraait, lijkt het alsof ik zweef. We dansen als twee vogels die eindelijk vrij zijn. Ik wist niet dat dansen zo leuk was. Als Fouad dicht bij me staat, fluistert hij: "Dit gaat goed." Ik knik lachend. "Perfect zelfs", zeg ik. We beëindigen onze dans door Fouad die me naar achteren gooit en me net op tijd vangt. Iedereen klapt als ik terug ga staan. Ik zie Zakaria met open mond naar ons staren. "Dat was goed", zegt hij. "Ja, Fouad is goed, ik was een beetje shit, maar door hem kwam het goed", zeg ik en kijk naar Fouad.

Na schooltijd, weet ik niet waar Nasser me gaat oppikken voor ons afspraakje. Raisa komt naast me staan. "Zenuwachtig voor je date?"vraagt ze lief. Ik haal mijn schouders op. "Ik heb echt geen idee waar ik moet staan ofzo", zeg ik. Ik vraag me af waarom Raisa naar een therapeut gaat. Ze is lief, mooi, schattig, slim, kan dansen, vrijgevig, behulpzaam. Ze lijkt niet zo gestoord als mij. Hmm. Opeens zie ik Nasser. In uniform. "Wat..wat is dat?"vraag ik voorzichtig aan Raisa. "Oh, mijn broer is agent", legt ze uit. Mijn ogen worden groot. Mijn hart begint sneller te kloppen de tranen verwelkomen me terug. Nee, dit kan niet waar zijn! Hij kan geen agent zijn. Nasser komt lachend naar ons toe. "Mijn twee lievelingsdames", zegt hij. "Kom je nog?"vraagt Nasser. Opeens zie ik Zakaria die de school uit wilt gaan. Ik schud mijn hoofd. "K-kan niet", zeg ik voorzichtig en probeer niet te huilen. "Ik moet ff iets afhandelen", lieg ik en ren naar Zakaria. Hij kijkt me vreemd aan. "Hoe zit het met je date?"vraagt Zakaria. Ik schud mijn hoofd . "Hij is agent", zeg ik voorzichtig. Zakaria kijkt me vragend aan. "Dus?"vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "Dit kan niet, echt niet", zeg ik en samen lopen zwijgend door.