Dit verhaal gaat over Dounia. Ze leeft haar hele leven met een grote angst en een duister geheim. Maar er komen mensen in haar leven die haar het leven makkelijker maken, maar ook oude bekenden duiken op....
Zijn lach klonk nog na in mijn oren. Hij...
Die dag blijf ik bij Raisa en Nasser overnachten. Ik durf eigenlijk niet echt op de kamer van Nasser te slapen, dus ga ik gewoon met Raisa mee. "Mijn broer vindt je echt leuk", fluistert Raisa. Van Nasser mogen we niet meer praten omdat we morgen school hebben en hij het waarschijnlijk moeilijk gaat vinden om ons wakker te maken. Ik weet niet wat ik tegen Raisa moet zeggen. "Vind jij mijn broer ook leuk?"wilt ze weten. Ik haal mijn schouders op. "Ik heb geleerd om mijn gevoelens uit te schakelen, gewoon om niet weer teleurgesteld te worden", biecht ik op. Raisa knikt begrijpend. "Hij zou echt alles voor je doen, geloof me", zegt ze nog en dan is ze weg.
Nasser:
Ik hoor mijn zus fluisteren met Dounia. Dus ze heeft haar tekst goed onthouden deze keer. Okéé, nu denken jullie dat ik slecht ben of dat ik wahed plan heb om haar te krijgen (wat niet zo is, want ik speel niet met meisjes), maar als ik tegen Dounia eerlijk ben, dan gelooft ze me niet, daarom heb ik aan Raisa gevraagd om het haar te vertellen. Goed van me, hé?Ik lijk wel wahed freek! Morgen moet ik ze ook wakker maken! Pff a sahbi, dit gaat strijd worden, maar me3lish, ben strijder, eenmans! Ik ga slapen, maar mijn hoofd zit bij Dounia. Er zit haar iets dwars, ze probeert ook iedereen uit haar buurt te houden. Alle liefde die ze heeft gunt ze niemand. Ik vraag me echt af waarom. Maar ik weet dat ze me toch niks gaat zeggen. Al snel sluit ik mijn ogen en val ik in een droomloze slaap.
Dounia:
Volgende ochtend ben ik niet normaal blij. Ik weet niet wat er met me aan het gebeuren is. Raisa en Nasser helpen me echt. Ze maken me weer... gelukkig! Ik kan ze maar niet genoeg bedanken. Op het moment dat ik Raisa wil wekken, opent Nasser de deur. Hij ziet er slaperig uit en zijn haar is in de war. Op de één of andere manier maakt dat hem zo aantrekkelijk. Pff, snel kijk ik weg. "Maak je mijn zusje even wakker?"vraagt hij. Ik zie aan hem dat hij niet echt zo'n ochtendmens is. Ik knik. Dan maak ik Raisa wakker. Ze wordt met een glimlach wakker. "Raar, je wordt wakker met een glimlach", zeg ik. Raisa lacht. "Komt omdat jij de beste schoonzus ooit bent", zegt ze en knipoogt. Lachend kijk ik weg. "Tijd voor school, ik heb echt geen kleren", zeg ik. "Ik kan je wel iets lenen", stelt Raisa voor. "Maar dat hoeft niet, ik moet mijn boeken nog thuis halen", zeg ik. Ik ontbijt bij hun. "Moet ik jullie naar school brengen of?"vraagt Nasser in de keuken. "Nee, ik moet naar huis", zeg ik. Nasser knikt en stelt voor om me te brengen. Daar heb ik geen bezwaar tegen.
Thuis loop ik naar mijn kamer. Ik doe al mijn boeken die ik vandaag nodig heb in mijn tas en loop naar mijn kleerkast. Omdat het mooi weer is, pak ik een kei mooi kleedje! Ik doe er wel een panty onderaan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik keur mezelf goed in de spiegel en dan verdwijn ik. Ik zie tot mijn grote verbazing Nasser. "Wannee schoonheid!!"zegt hij overdreven en ik moet lachen. "Dankje, ik zie je zo kwijlen, dus ik moet me zeker vereerd voelen", zeg ik lachend voor de grap. Nasser knipoogt. "Je weet toch wel dat je ooit de mijne word?"vraagt hij. Ik kijk blozend de andere kant op. Hij besluit dan om me mee te nemen en op school zie ik Raisa alleen zitten. "Dankje", zeg ik snel tegen Nasser en loop dan naar Raisa. Maar in mijn hoofd zit ik nog steeds met Nasser. "Je ziet er prachtig uit!"zegt Raisa. "Ben echt jaloers", geeft ze toe. Ik ben verbaasd. "Jij jaloers op mij?? Kijk je niet in de spiegel ofzo", vraag ik. Ze bedankt me. Als we beiden Zakaria zien, vraagt Raisa nu dat ik haar help. "Moet ik echt nu gaan?"vraag ik in paniek. "Jaa, perfecte moment!! Zeg tegen Fouad dat ik hem wil spreken en jij praat ondertussen met Zakaria", zegt ze. Ik zucht. Hier gaan we dan.
"Fouad, Raisa wilt je spreken", zeg ik. Fouad knikt en loopt weg. Dan richt ik me tot Zakaria die me niet aankijkt. Kijk, normaal ben ik het gewend, maar hij doet zo anders. "Hoe was het bij je vriendje?"vraagt hij. Oh ja, ik had hem laten zitten. "Sorry Zakaria, maar ik was het echt vergeten! Vergeef me, je weet dat ik niet zonder je kan", zeg ik. Zakaria kijkt me even aan en dan knikt hij. "Oké, maar volgende keer waarschuwen als je weet dat je het vergeten bent", zegt hij. Ik knik. Oké, nu moet ik iets voor Raisa fixen. Maar ik weet dat het niet kan. Bij Zakaria werkt alleen rustig leren kennen. "Ik dacht zo, waarom gaan we eens niet met z'n alle iets leuks doen morgen", zeg ik. Zakaria kijkt me wantrouwig aan. "Met wie allemaal?"wilt hij weten. Ik haal mijn schouders op. "Jij, ik Raisa en Nasser", zeg ik. Zakaria zucht. "Goed dan." Meer zegt hij niet.
Zakaria:
Weer die Nasser, altijd die Nasser! Maar is hij wel te vertrouwen?
