Het Geheim

Epilogue

"Je was zo'n mietje op de middelbare school", zeg ik tegen Zakaria die me vastpakt. "Hé, denk aan die brief, was ik lief of was ik lief?"hoor ik hem zeggen. Ik doe alsof ik moet nadenken. "Maar eerlijk, zonder die brief had je echt geen kans gemaakt", laat ik weten. Zakaria zegt niks, neemt mijn hoofd enkel in zijn handen vast en kust me. Hij kust me lang en zacht en even lijkt het alsof alleen wij er toe doen. Alsof de wereld enkel bestaat uit Zakaria en mij en onze kus. Dat gevoel heb ik telkens wanneer hij me kust. Dan ben ik in de wolken, kan niet geloven dat dit echt gebeurd en ben ik hem zo dankbaar dat hij het gered heeft. Dat hij überhaupt bestaat. "Ik hou van je, Zakaria", zeg ik als hij stopt met me te kussen. Hij kijkt me diep in de ogen aan. "En ik.. hou nog meer van jou... wat zag je zelfs in die Nasser", gaat hij door. Ik rol lachend met mijn ogen. "Je verpest het hele moment", zeg ik. Zakaria duwt me tegen zich aan en ik leg mijn hoofd op zijn borst. "Ik weet het, maar er zullen nog vele momenten volgen, In Scha Allah." Ik glimlach om dat idee. Het idee van mij en Zakaria ... en een eeuwige leven samen. 

~ Het einde ~