Het Geheim

Chapter 15

Dounia:

Na schooltijd zie ik Nasser en samen met Raisa en Zakaria lopen we naar hem toe. Zakaria geeft Nasser een hand. Terwijl we naar de auto stappen, komt Nasser naast me stappen. "Wat doet je vriend met ons?"vraagt hij. "Ik dacht zo, misschien gaat Raisa zich buitengesloten voelen dus daarom heb ik Zakaria gevraagd, zodat we samen rustig kunnen praten", verzin ik. Ik weet dat Nasser dat leuk vind om te horen, daarom zeg ik het juist. Hij ziet er vandaag ook niet normaal aantrekkelijk uit. Ik weet dat Nasser nog jong is, maar hij straalt soms mannelijkheid uit. Die kleur van zijn trui staat hem echt goed.

In de auto ga ik naast Nasser vanvoor zitten en Raisa en Zakaria gaan achterin zitten. "Waar gaan we heen?"wilt Zakaria weten. "Naar Antwerpen", zeg ik met een glimlach. Ik hou van Antwerpen!! Op een dag ga ik daar wonen In scha Allah. Mijn gedachten gaan opeens naar Bilal. Nee, ik denk dat het nooit gaat gebeuren. Ik zal nooit van mijn leven kunnen genieten. "Word echt leuk", zegt Raisa met een glimlach. Nasser staat de hele tijd naar me te kijken. "Ik hoop maar dat je je straks wel op de weg richt", zeg ik tegen hem. Nasser kijkt blozend weg. Onderweg merk ik dat Zakaria het heel goed kan vinden met Raisa. Iets in me wilt dat niet geloven, wilt Zakaria niet opgeven of delen, maar ik laat hun doen.

Nog steeds kijk ik uit het raam. "Dus, Dounia", begint Nasser die merkt dat ik me niet goed voel. "Wat wil je later eigenlijk bereiken?"vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. Daar heb ik eigenlijk nog nooit over na gedacht. "Ik wil eerlijk gezegd een eigen bedrijf opstarten", geef ik eerlijk toe. "Van wat?"vraagt hij serieus. "Van kleding, ik wil een eigen kledinglijn", zeg ik. Nasser glimlacht. "In scha Allah", zegt hij met een knipoog. Glimlachend kijk ik weer uit het raam. Als we in Antwerpen aankomen, stappen we allemaal uit. "Wat zullen we eerst doen?"vraagt Zakaria. Hij kijkt mijn kant op. Ik ook, waar moet ik anders naar kijken. "Ik stel voor", begint Nasser, "Dat we ons opsplitsen." Ik kijk Nasser schuin aan. "Hoe bedoel je?"wil ik weten. "Dus ik en Dounia gaan samen en Raisa en Zakaria samen", legt Nasser uit. Ik heb daar echt bezwaar tegen. Maar Raisa kijkt me hoopvol aan en dus knik ik. "Lijkt me een goed idee", zeg ik glimlachend.

"Wat is dat mooi", zegt Nasser en trekt me een winkel in. Het is er inderdaad mooi, maar echt duur. Ik kan niks van dit betalen. "Vind je ook niet? Staat je waarschijnlijk kei mooi! Ga passen", zegt Nasser. Nee, ik heb echt geen zin!! "Nee, Nasser, alles hier is duur, laten we ergens anders heen gaan", stel ik voor, maar Nasser luistert niet en gaat al vast naar de kleedhokjes. Hij trekt me met zich mee en duwt me erin. "Als je klaar bent met omkleden, zeg het dan", zegt Nasser en dan trekt hij de gordijn weer dicht. Pff. Als ik het eenmaal aanheb, vind ik het zo mooi dat ik het nooit wil uitdoen!! Ik kom de kleedkamer uit. "Oh my... ik zei het toch!"zegt Nasser met grote ogen. Verlegen kijk ik de andere kant op. Het is heus niet dat het een waauw-outfit is ofzo, maar ik vind het echt mooi. "Jammer dat het duur is", zeg ik, en wil me terug omkleden, maar Nasser trekt me met zich mee naar de kassa. "Wat doe je?"vraag ik en hij gooit mijn andere kleren in mijn handen. "Ik ga afrekenen", antwoordt hij.

Over straak kijkt iedereen me aan. Ik moet telkens weer wegkijken, omdat ik me zo ongemakkelijk voel. "Terug naar de rest?"vraag ik. Nasser schudt zijn hoofd. "We zijn nog lang niet klaar", hoor ik hem zeggen.

Twee uur daarna lopen we terug naar de auto. We zien Raisa en Zakaria daar al wachten. "Man, wat hebben jullie allemaal gedaan?? Jullie hebben echt lang geduurd en Dounia... waarom heb je iets anders aan?"vraagt Zakaria. Hij kijkt me zo met de blik waar ik altijd ongemakkelijk door word. "Ik eh, cadeau van Nasser", antwoord ik. We stappen allemaal de auto terug in en dan rijden we weg. Nasser zet me thuis af. Zakaria stapt met me uit. "Je ziet er wel mooi uit", geeft hij toe. Ik ben zo verbaasd om dat te horen. Ik bedoel, het zijn de woorden van Zakaria!! "Dankje", zeg ik blozend en ik kijk weg. Als ik terug kijk, zie ik dat Zakaria nog steeds kijkt. "Het is al laat, wil je nog binnen komen?"vraag ik. Zakaria schudt zijn hoofd en gaat met zijn handen door zijn haren. "Het is inderdaad al laat, ik kan beter gaan! Tot morgen", zegt hij en dan loopt hij naar de bushalte.

"Wat een dag", zeg ik zuchtend en laat me vallen op de zetel. Wiam kijkt me met een korte blik aan. "Mooie kleren", geeft ze toe en dan doet ze de tv uit. Ik ga met een glimlach naar mijn kamer. Mijn dag kan echt niet stuk!! Ik pak mijn gsm en zie een bericht. Met een glimlach open ik het bericht.

Onbekend: Zo, lang geleden. Me gemist? Want geloof me, ik ben nog niet eens begonnen

Ik weet van wie dit bericht is. Met een grote angst, ga ik in bed liggen. Niet wetend wat er morgen op me te wachten staat.