Nerd's Revenge [Completed]

Epilogue

Nadine's POV

"Huy, bukas na ang kasal niyo hindi ka ba excited?" Tanong sa akin ni Jessica habang si Jenica ay namimili ng maisusuit kong gown.

"Siyempre excited bakit naman hindi?" Sagot 'ko habang nagbabasa ng magazine sa sofa.

Tumabi sa akin ang dalawa at nag-group hug kami. "I can't breath..." react ko.

Nagtawanan lang kami saka niyakap ang isa't-isa. I smiled dahil sa wakas ay mag-bestfriend ulit kami. Tagal ko na rin hinintay ko ang magkabati na kaming lahat.

Hahahaha saya ko, sobra sobra. Yieee.

"1... 2... 3... Were all so happy for you." Sabay nilang sabi. Napangiti ako ng todo-todo.

Parang may kuryenteng dumaloy sa katawan ko ng batiin nila ako sabay-sabay. Isa ito sa mga hiniling ko at natupad kaya naman lalo akong sumaya.

"Thank you very much." Nag-group hug ulit kami saka nagtawanan.

May nakita akong isang morenong papunta sa gawi naman habang ang kamay niya ay nasa pitaka niya at may suot na white shirt at denim shorts with his hush puppies shoes dagdag mo pa ang naka-gel niyang buhok na bumagay sa shape ng mukha niya.

Gusto niyo ba siyang makilala?

Walang iba kundi ang Kuya Harold ko.

Ngiting papalapit siya sa akin at niyakap ako ng sobrang higpit.

"I miss you Baby Girl." Tumulo ang luha ko ng marinig ko ang boses niya, matagal ko ng hindi nakita ang Kuya ko ng lumipat ako sa condo at umalis ng bansa.

I really missed him so much. Ni hindi nga ako makakatulog kapag hindi ko naririnig ang boses niya, ganun ko siya kamahal simula nung mga bata pa kami.

"I miss you too."

-*-*-*-*-*-*-*-*-

[Flashback]

6 years ago...

Hindi ako pumasok ng dalawang araw dahil hindi ko makakayanang makita ang pagmumukha nilang lahat.

Mga mukhang minsan ng nanakit sa akin ng sobra.

Pagbabayarin nila ang lahat ng ginawa nila sa akin.

Napayakap ako sa unan ng mahigpit habang lumuluha. Dalawang araw na rin akong hindi lumalabas sa bahay. Nagtataka na sina Mommy kung bakit daw ba ayaw kong lumabas ng kwarto at pumasok ng school.

Pinadadalhan ako ng maid namin ng pagkain pero hindi ko pa rin kinukuha, para bang lagi akong busog.

Busog na busog sa sakit.

Hindi ko maramdaman ang kasiyahan sa katawan ko, masaya na ang taong mahal ko sa piling ng babaeng mahal niya.

Si Jenica...

Tanggap ko naman ang totoo. Na kahit kailan walang nagmamahal sa aking tao, katulad na lang ni Kyo. Alam ko na kahit kailan hindi mapapasaakin akin ang puso niya kundi sa iba.

Alam ko na yon sa simula pa lang ng relasyon namin, Nagpapanggap lang ako na hindi.

Alam ko ang nangyayari sa paligid ko at naririnig kung ano ang mga sinasabi nito tungkol sa akin at sa relasyon naming dalawa.

Lahat yun gusto nilang guluhin.

Simula ngayon wala ng happy ending ang maghihinaty sa akin, kathang isip lang naman yun pero marami ang naniniwala, sa una magmamahalan  kayo pero darating ng araw na kailangan niyong maghiwalay, wala kayong magawa.

Sa maling panahon darating ang bagay na yun.

Kinuha ko ang laptop sa tabi ko at binuksan ang documents kung saan naka-save ang lahat ng pictures na nagpapaalala  kay Kyo at sa amin.

Dinelete ko lahat, at kapag dinelete ko yun ibig sabihin na-delete ko na rin siya sa buhay ko.

Walang flash drive at USB para lang masave ko pa yon. It's just useless.

[End of flashback]

The Wedding Day...

Lahat ay handa sa kani-kanilang pwesto at naupo.

Naglakad papasok ang mga abay at pati na rin ako, tiningnan ko si Kyo na nakangiting nakatingin sa akin sa harap ng pare.

Nakakapit ang braso ko kay Daddy para i-accompany ako papunta sa harap. Grabe gusto ko tuloy umiyak ulit.

At mukhang ngayon maiiyak na talga ako, pero sayang ang make up ko kapag umiyak ako, this is one of my best day and memories should save.

Hanggang sa nakarating kami sa harap ng altar, tinitigan namin ang isa't-isa at ngumiti.

Hinawakan niya ang kamay ko.

"Do you Kyohei Shimura do you take Maria Nadine Martine to be your lawfully wedded Wife?"

Hinarap niya ako habang nakangiti ng malapad at maluha luha. "I do, father."

Humarap naman sa akin ang pare at tinanong: "Do you Maria Nadine Martinez do you take Kyohei Shimura's as your lawfully wedded husband."

I get the Mic and aswer... "I do."

Pagkatapos nun ay isa-isa kaming nagsabihan ng aming mga vows. Naiyak pa nga kami pareho eh hahahaa.

And after the ceremony ay nagsipalak-pakan na ang mga tao. Magulat pa nga ako ng buhatin ako ng pa-bridal style ni Kyo papunta sa loob papuntang reception eh kakahiya kaya.

"Misis." - Kyo.

"Misis? Takang tanong ko. "Oo misis ang endearment ko sa 'yo at mister naman ang sa akin."

Ahhh gets ko na. Yun na pala ang endearment namin sa isa't-isa, mukhang bagay sa amin, hihihi.

Buong byahe ay walang ibang ginawa si Kyo kundi ang yakapin ako ng napaka-higpit hanggang sa pagdating namin sa reception kanina.

Lumabas siya saka binuksan ang pinto para sa akin, hindi pa rin siya nagbabago, gentlemen pa rin siya.

"Hold my hand, my queen." Inilagay niya ang kaliwa niyang binti papaluhod at saka naglahad ng kamay sa akin.

Tinanggap ko naman yon ng walang alinlangan at lumabas na parang prinsesa. Hawak-hawak niya ang kamay ko hanggang sa reception room.

Bumungad sa amin ang langgam na tao at nagsi-palak-palakpakan ng malakas.

Umupo kami sa pinaka harap na upuan, ibig sabihin nakaharap sa amin ang lahat ng tao. Ngumiti kami habang nagfa-flash ang camera sa harap namin.

Siyempre kailangan.

Naramdaman ko ang paghigput ng kamay ni Kyo sa akin and kissed me sa harap ng tao.

"I love you Misis Shimura,"

I kissed him back. "And I love you too Mr. Shimura."

I'm so happy.... na kami na hanggang sa aming pagtanda.