စဥ္းစားၾကည့္ေလဗ်ာ.. လူလူခ်င္းတူတူကုိ သစ္ကုလားအုတ္လို႔ အေခၚခံရလို႔ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ဆိုးမိတာ မွားလား? အရပ္႐ွည္တာခ်င္းလည္း တူတူပါဗ်ာ.. သူကေတာင္ ပို႐ွည္ေသးတယ္။
တစ္လမ္းလံုး ကြ်န္ေတာ္ စူပုပ္ၿပီး ျပန္လာေတာ့ Kris က ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲကို ေဘးကေန တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လွမ္းလွမ္းၾကည့္ရင္း လိုက္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွေတာ့ သူ မဟေတာ့ပါဘူး။
"မင္းမ်က္ႏွာက ဘယ္ခ်ိန္ထိ စူပုပ္ေနဦးမွာလဲ?" သူက ႐ုတ္တရက္ ထေမးလို္က္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခႏၶာကိုယ္ကို သူ႔ဘက္လွည့္ၿပီး ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။ "ဘာ? လာေမးရဲေသးတယ္! ငါ ဒီလိုျဖစ္ေနတာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္မ်ားလို႔ ထင္ေနလို႔လဲ??" လက္ကလည္း လႊဲလိုက္သလိုျဖစ္သြားေတာ့ လက္ထဲက ပလက္စတစ္အိတ္နဲ႔ သူ႔ဗိုက္နဲ႔လည္း မေတာ္တဆထိမိသြားတယ္။ ေကာင္းတယ္! နည္းေတာင္နည္းေသး!
သူက ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပန္စိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေအာ္မိတာေတာင္ ေနာင္တရသြားတယ္။
"ဒီေလာက္ထိ စိတ္ေကာက္ေနရေအာင္? ဘာလဲ? မင္းက ငါးႏွစ္သားလား?" သူကပဲမွားေသးတယ္။ လူကို လာေအာ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာလည္း သူ ဘာတစ္ခုမွ အဖက္လုပ္ၿပီး နားမေထာင္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္မိတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ကို တစ္စက္ေလးမွ ဂ႐ုမစိုက္ပဲ သူေျပာခ်င္ရာေျပာေနတဲ႔ေကာင္ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဘက္ကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ဘာမွ စိတ္ပူပန္ေနေပးစရာ မလိုဘူးေပါ႔။
အန္... ကြ်န္ေတာ့္ ခံစားခ်က္? ဘာခံစားခ်က္ပါလိမ့္?
ဘာမွထပ္ မစဥ္းစားေနနဲ႔ေတာ့ Chanyeol.. ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ သတိေပးလိုက္ရင္း မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ဝယ္လာတဲ႔ပစၥည္းေတြကို ေနရာခ်ေနမိတယ္။ ဒါနဲ႔.. ဒီေန႔လုပ္မွာက? ဟုတ္တယ္... အာလူးေၾကာ္.. ခ်ဥ္စပ္အရသာ အာလူးေၾကာ္.
ကြ်န္ေတာ္ ဝယ္လာတဲ႔ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြကို ေရေဆးေနတုန္းမွာေတာ့ Kris က ဟင္းခ်က္ဖို႔ ပစၥည္းပစၥယေတြကို ေနရာလိုက္ခ်ေနတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ရင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ စကားမေျပာျဖစ္ၾကဘူး။
ESTÁS LEYENDO
Instant Noodles
Fanfic"Can a person who can't teach, teach a person who can't cook?" original story by keychained
