ကတိေပးထားတဲ႔အတိုင္း အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းပဲကြ်န္ေတာ္ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။ ဖုန္းဝင္ဝင္ခ်င္းမွာပဲ ဟိုဘက္ကေန သူ ကိုင္တယ္။ ဘာလား? ငါဖုန္းဆက္တာကို သူ ထိုင္ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာလား? တကယ္ႀကီး? မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ... ကြ်န္ေတာ့္ပါးႏွစ္ဖက္ကေတာ့ ရွက္လြန္းလို႔ ေတာ္ေတာ္နီရဲေနၿပီ။
"အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီ" ကြ်န္ေတာ္ အူတီးအူေၾကာင္နဲ႔ ဖုန္းေျပာရင္း ကုတ္အက်ႌကိုခြ်တ္ၿပီး ဆိုဖာေပၚကိုပစ္တင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တိုင္လည္း ေမာေမာနဲ႔ အဲ႔ဒီဆိုုဖာေပၚမွာပဲ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
"အင္း" သူက တစ္ဖက္ကေန ျပန္ေျဖတယ္။ "အိမ္မွာ ဘာပစၥည္းညာပစၥည္းေတြ ေပ်ာက္မေပ်ာက္စစ္ၿပီးၿပီလား?"
ဘာလား? အေမႀကီးက်ေနေရာပဲ.. ကြ်န္ေတာ္ ဆိုဖာေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ေနရင္းကပဲ အခန္းထဲကို အျဖစ္သေဘာ မ်က္လံုးနဲ႔ တစ္ခ်က္ေဝ႔ၾကည့္လိုက္တယ္။ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ ထစစ္ဖို႔ေနေနသာသာ ကိုယ္ေတြလက္ေတြေတာင္ မသယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္မွစစ္လည္း ရတာပဲေလ။ ဟုတ္ဖူးလား? အခုစစ္စစ္ ေနာက္စစ္စစ္ ေပ်ာက္တဲ႔ပစၥည္းက ေပ်ာက္မွာပဲ။ ဘာမွထူးသြားတာမွ မဟုတ္တာ။ အခုေတာ့ အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ။ ဘာဆိုဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ "အကုန္လံုး႐ွိသားပဲ.. ဘာမွမေပ်ာက္ဘူး"
"Chanyeol" တစ္ဖက္က သူ႔တုံ႔ျပန္သံက စိတ္ပ်က္ေနတဲ႔ပံု။ ကြ်န္ေတာ္ ဆိုဖာေပၚမွာပဲ ေျခပစ္လက္ပစ္အိပ္ေနၿပီး ဘာပစၥည္းမွ ထ မစစ္တာကို သိေနတဲ႔ပံုႀကီး။
"စစ္မယ္ကြာ.. စစ္မယ္... မနက္က်ရင္ ႏိုးတာနဲ႔ အကုန္ ေသခ်ာစစ္လိုက္မယ္" ေျခေထာက္က႐ွဴးဖိနပ္ေတြကို ခြ်တ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ အေဝးတစ္ေနရာကို ကန္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆိုဖာေပၚကို ထိုင္ေနရာကေန အၿပီးလဲွခ် အိပ္ပစ္လိုက္တယ္။
"တကယ္ပဲကြာ.." သူက သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။ "မင္းနဲ႔ေတာ့ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ေပးရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး"
"ဒါဆိုလည္း... တစ္ေယာက္တည္း ဘာျဖစ္ျဖစ္ဆိုၿပီး ပစ္ထားေပးလိုက္ပါလား?" ကြ်န္ေတာ္ ဖုန္းေျပာရင္း ဆိုဖာေပၚကေန အိပ္ခန္းဆီကို ထသြားလိုက္တယ္။ "မနက္ျဖန္လာမွာလား?"
KAMU SEDANG MEMBACA
Instant Noodles
Fiksi Penggemar"Can a person who can't teach, teach a person who can't cook?" original story by keychained
