Clash of the Campus Kings and Queens

Chapter 24- Untitled

Cosette's POV

Its been a long day at sobrang nakakapagod ang araw na ito. Medyo nakakabored kasi kulang kami tapos isama mo pa itong mga kasama ko. Mga isa't kalahating may ano sa ulo. Pero okay na rin. All day long we're listening to the teachers na walang alam kundi ang dumada sa unahan. Kung sabagay yun naman ang purpose nila sa pagtayo nila sa harapan.

Nag bell na kaya dismiss na ang klase sa sobrang tinatamad ako umuwe dumiretso muna ako sa library. Ano pa nga bang gagawin ko dun? I will borrow some books.

"Hindi ka pa ba uuwi?" tanong sakin na Sophia kaya umiling ako.

"I decided to stay muna dito, wala naman kasi akong ginagawa masyado sa bahay eh" sambit ko kaya tumango tango siya. "Sige una na ko! Bye, hinihintay pa ko ni twin eh."

******
Nag-iisa ako ngayon sa room. I know its late kaso ayaw ko pa talaga umuwe kaya ginawa ko muna ang hobby ko, solving math problems. Weird di ba? Pero dun talaga ako sumasaya at pansamantalang nalilibang. Tuwing ginagawa ko ito sinasabayan ko ito ng pagsa-soundtrip. Masaya na ko sa ganito. May nahagip ang mata kong dumaan sa labas at hindi ako pwedeng magkamali siya yun. Buti na lang at hindi niya ako napansin. Ayoko pa naman ng may panggulo. Hindi naman sa sinasabi kong panggulo siya pero parang ganun na rin yun dahil pupunta siya dito tapos kakausapin ako tapos magugulo lang ang ginagawa ko.

'Take my hand, let's see where we wake up tomorrow
Best laid plans sometimes are just a one night stand'

Sumasabay ako sa bawat linya pag gusto ko. Narerelax na ko sa pamamagitan nito.

"Looks like your alone?" Sambit niya. Nagulat naman ako sa biglang pagsulpot niya sa harapan ko.

"Obvious naman. Don't ask if you know its obvious." I answered at ipinagpatuloy ang pagsosolve.

Nakita ko naman nanahimik na lang siya at isinalpak ang earphones niya sa tainga niya. Nahawa na rin siguro sa kaibigan niya. I realized bakit nga ba siya nandito.

"Bakit ka nandito?" Tanong ko.

"Don't ask if it is obvious. Mind your own business." Paggaya niya sa linya ko.

"Nagtatanong lang. Masama ba yun. Pupunta punta siya dito tapos ganyan." Bulong ko.

"Is there a problem?"tanong niya.

"Ah wala naman. Ang sabi ko itutuloy ko na lang tong ginagawa ko." Sabi ko ng nakangiti pero syempre fake lang yun. Kabwisit! "Meron pala, ikaw." Dagdag ko pero pabulong lang. Hindi na talaga niya ako pinansin.

Ayan na siya naman siya oh, napakabipolar. Snoberong lalaki. Hmp!

Nabalot ng katahimikan ng ilang minuto. Ano bang meron? Contest ng papanisan ng laway? Ayaw niyang magsalita tuloy nadadamay ako sa katahimikan niya ayaw ko namang maawardan ng best in panis na laway. Siya na lang tutal bagay namna sa kanya yun. Nahihiya kasi akong kumanta baka naman magreklamo ang isang to.

"May balak ka bang panisin ang laway mo? Ayaw mo man lang magsalita dyan kahit konti. Dinadamay mo pa ako." Pagbasag ko sa katahimikan.

"Hindi ko kasalanan kung bakit ayaw mong magsalita. Bibig mo naman yan so choice mo din kung ibubuka mo yan ng wala namang kakwenta kwenta. Kung gusto mo kumanta ka ng kumanta para hindi mapanis yang laway mo. Again, mind your own business." Liam said. Okay fine titimik nako.

Nagulat ako nang kunin niya ang book at notebook niya. Huh? Nakita kong may sinusulat siya notebook niya galing sa book.

"Answer this. Pag tama yung sagot mo dyan ititreat kita. Anything you want. At kung mali naman ako naman yung ililibre mo. Deal or No deal?" Sabi niya at ginawa pa yung action nun.