Ailesinin baskısından bunalıp evden kaçan kuzeninin yanına yerleşmeye başlayan Elis Aktaş gittiği şehrin kuralsız davranışlarına ayak uyduramamışken, bulaştığı Mesih Dinçer den ve hissettirdiklerinden kaçmak isterken kendisini iyice duygusuz buz mav...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEYİFLİ OKUMALAR💐
"Boran'la evlendirileceksin." Saniyeler içerisinde değişen yüz mimiklerimi hissedebiliyordum. Suratımdaki ne şaşkınlıktı ne kızgınlık ne de başka bir şey. Suratımda bir yaşlılık ifadesi oluşmuştu. İnsan nasıl birden çöker de bu bedenine yansır ya aynısının olduğunu hissetmiştim. Çöken suratıma omuzlarımda eşlik ettiğinde kıpırdayamıyordum. Tükenip gidiyordu direnişlerim.
O an anlamıştım bir insanı nasıl yaşarken öldürebileceklerini.
Düşürürsün, tekrar kalkar.
Karşı çıkarsın, ezip geçer.
Onu bitirirsin, umut eder.
Ama umutlarını ellerinden alırsan... Solup gider, yaşayamaz.
Kafamı indirdiğimde gözüm ellerime takılmıştı, ellerim kadar boştu artık kafamın içi, zihnim en derinlikleri... İçimde kalan en ufak bir nifak tohumu bile kaybolmuştu. Susuzluğa dayanamadan solup giden bir çiçek misali çekilmişti bedenim, ezilmişti ruhum, yıkılmıştı dayanağım.
Bu sefer geçen günlerdeki gibi hissetmemiştim. Yumruklarımı sıkıp tırnaklarımı etime batırarak içimden direnmemiştim, o gücüm kalmamıştı, konuşacak takatim bile kalmamıştı.
Artık, ben kalmamıştım.
Aileme verecek ben kalmamıştı...
Camın kenarında artık ötmeyen kuş kabulleniyordu,
Babamın yere ritmik vuran ayakkabısı kabulleniyordu,
Ve... O andan itibaren gökyüzü artık bana ağlıyordu.
Dizlerim gücünü kaybettiği an yere çakılmam umutlarımdan daha hızlı olmuştu. Odanın kapısı aralandığında karısının geldiğini gördüm, suratında hain bir tebessümle karşıladı eski Elis'i. Artık her şeyin o da farkındaydı. Bu eve ilk gelen kızın yok olduğunun o da farkındaydı.
Onu bitirdiklerinin oda farkındaydı. Ayakkabısından çıkan tiz sesler eşliğinde yanıma geldi, dizlerinin üzerine çöktükten sonra dudaklarını yanağıma değdirerek konuşmaya başladı, ben irice açılan gözlerle karşıya bakıyorken o bana bakıyordu. Artık hiçbir ümidim umudum kalmamıştı. Dayanağım yoktu ve acizyetimin sonuna kadar farkındaydım. Bu insanların eline kalmıştım ama kalmak istemiyordum. Ne olur bana yardım et Allah'ım... Bu zamana kadar seni araştırmama annem izin vermedi ancak ne kadar güçlü olduğunu hissedebiliyorum. Ne olur beni çekip al bu durumun içerisinden artık tüm umudum her zaman sende olduğunu görebiliyorum.
