Ailesinin baskısından bunalıp evden kaçan kuzeninin yanına yerleşmeye başlayan Elis Aktaş gittiği şehrin kuralsız davranışlarına ayak uyduramamışken, bulaştığı Mesih Dinçer den ve hissettirdiklerinden kaçmak isterken kendisini iyice duygusuz buz mav...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KEYİFLİ OKUMALAR💐
"Bende seni, uyu hadi." Son duyduklarımdan sonra suratını görmemem için kafamı sıkıca boynuna yaslamıştı. Soluklarım hızlanmaya başladığında üzerimde gram dahi uyku kırıntısı kalmamıştı. Ne diyeceğimi, yapacağımı bilemez bir halde kalakaldığımda daha fazla dayanamadan baskısını engelleyerek kafamı kaldırıp gece karanlığına nazaran buzluğunu koruyan açık mavi gözlerine daldırdım bakışlarımı...
"Sen... Nasıl? Ne diyeceğimi nereden bilebilirsin ki?" Gözlerini kısarak ifademi denetlemeye başladığında soluklanmayı kestiğimi fark ettim. Mesih tabi ki ne dediğimi anlayabilecek hissiyat gücüne sahipti fakat... Yarım kalsın istemiyordum. Her şey bir yana söylemesi, devam etmesi için onu teşvik ediyordum.
"Devamını söylemene izin vermeyeceğim İris." Ne yapmaya çalıştığımı her zamanki gibi anlamıştı "ve... Benden de duyamayacaksın." Gözlerimde ruhuma çöken hayal kırıklığını sembolize eden bir sönme olmuştu.
"Ama neden?" diyerek sızlandım kalan son bir umut çırpısıyla...
"Çünkü İris..." Belimdeki tutuşunu değiştirmeden dudaklarını dudaklarıma değdirerek konuşarak oynatmaya başladı. O an tüm nefesi beni ısıtmıştı.
"Söylersek, büyü bozulur." Gözlerim küçük bir çocuğun masumiyetiyle açılıp kapanmaya başladığında bir an ne diyeceğimi bilememiştim. Boşta kalan elini başıma yerleştirip saçlarımı usulca okşamaya başladığında dudaklarımız tepkisiz bir şekilde birbirine dokunuyorken güçlü irislerimiz adeta birbiriyle savaş veriyordu. "Büyü bozulursa kaybederim." Sertçe yutkundum.
"Neyi?" Dudaklarımı yumuşak bir dokunuşla öptü.
"Seni..." Kollarını sıkıca sarıp benimle uzandığında alnını alnıma dokundurduktan sonra gözlerini kapattı. Sanki o an kirpikleri birer ok misali gözlerime saplanarak kamaşmalarına neden olmuştu...
"Ve ben... İlk defa," gözlerini tekrar kapattı, konuşmakta zorlanır gibi bir hali vardı. Dişlerinin arasından keskin bir soluk aldıktan sonra gözlerini açmadan dudaklarımı öptü, benden güç alarak maviliklerini tekrar önüme sunup, güçlükle devam etti, "birini kaybetmek istemiyorum.
***
Yatakta hissettiğim boşlukla uyandığımda gözlerimi henüz açmamıştım. Kaşlarımı çatarak çarşafı avuçlarımın arasına alarak sıkıştırdım. Bir ayı geçkin süreden sonra dün olanlar? Gerçek olamayacak kadar... Hayaldi. Sınav günü uykusuz ve yorgun olduğum için tüm o günün nasıl geçtiğini anlayamamıştım. Yerin bin kat dibine gömülüyken birden bulutlara çıkmıştım.
Dün olanlar... Gerçek değildi... Hepsi, hayal ürünümdü... Yastığa sıkıca sarılarak ağlamaya başladığımda ellerim bedenime ayak uydurarak titriyordu... Gözlerimi açmak, kabusa tekrar uyanmak istemiyordum. İç çekerek ağlamaya devam ettiğimde aralanan dudaklarımdan fısıltılar çıkmaya başlamıştı.
