Behind His Coldness

Chapter -42

Audrey POV

"MOM, please let me go there. I did to see her before she go. Please, Mom. Hindi na nga po ako nakapunta kagab-"

"Audrey! Hindi mo ba nakikita ang kalagayan mo?! You're too weak but here are you convincing me to let you go there? No!"

"But Mom-"

"Let her, Carmen."

Napalingon kaming lahat kay Daddy na nakakapasok lang sa kwarto na 'to kasama ang isang nurse.

"Ed! Alam mo ba 'yang pinagsasabi mo?!"

"Calm down, Carmen! Do you think matatahimik siya dito pag di mo siya pinayagan? Sa tingin mo hindi sasama ang loob niya?" Hindi sumagot si Mommy.

"Let her.." Tinignan ako ni Daddy. "..but you will not go there alone. Sasamahan ka ni Ian." Turo ni Daddy sa kasama niyang nurse. "Para kahit papaano...Ian can help you."

"Ok. Its fine with me.  He should accompany you." Pagsang-ayon ni Mommy.

Tinitigan ko nang maigi si Ian. I sigh. "Ok. But he shouldn't wearing that" Tukoy ko sa unifrom niyang pang'nurse.

"Do you have spare clothes,  Ian?" Dad asked.

"Yes, sir."

Tahimik lang kami sa byahe. Si Ian ang nagmamaneho at nakatingin lang ako sa labas ng bintana.

"Ilang taon ka nang nurse?" Out of nowhere kung tanung.

"Five years po, Ma'am" Sagot niya.

Napalingon ako sa kanya. "Audrey nalang."

"Sege."

"Ilang taon ka na ba?"

"25"

"Ahh. Bakit nurse?" Tanung ko saka ko binalik sa labas nang bintanan ang tingin ko. Medyo malayo pa kami sa airport.

"Dahil sa kapatid ko..." Napalingon ako sa kanya. Diretsu lang siyang nakatingin sa kalsada. "May malubha kasi siyang sakit. Bata pa lang siya kaya naaawa ako sa kanya. Siya lang kasi ang nag-iisa kung kapatid. Kaya ayon, I pursued to be a nurse to take care of her. Pero nung ilang buwan matapos kung makagraduate...nawala na siya."

"Im sorry.."

"Hindi ko lang."

Nag-iwas ako nang tingin. "Buti pinagpatuloy mo parin ang pagiging nurse 'no." Diba may iba na nawawalan ng gana o hindi na nila pinapapatukoy o kaya't sumusuko dahil nawawalan na sila nang pag-asa.

"Hmm. Dahil 'yun ang gusto niya. Yun ang huling hiniling niya sakin. Ang maging nurse ako para matulungan ko 'yung nangangailangan. Kaya ayun ginalingan ko. Ginawa ko siyang inspiration kaya siguro naging top noutcher ako."  Wow!

"Buti nalang hindi ka tumigil kundi hindi mo ako masasamahan ngayon." nakangiti kung sinabi.

"Magpagaling ka." Hindi ako nakasagot. Nakatingin lang ako sa kanya. "Gawin mo ring inspiration ang pamilya mo para gumaling ka. Mahal na mahal ka nila. Gusto ka pa nilang makasama nang mas matagal kaya..." Nilingon niya ako saglit saka ngumiti. "...lumaban ka."

Hindi na ako nagsalita matapos niyang sabihin 'yun nang makapasok na kami sa airport. Naghanap siya nang pweding pag'parkan.

"Hintayin mo nalang ako dito." Akmang bubuksan ko sana ang pinto nang magsalita siya. "Sasamahan kita."  Sinabi niya saka siya lumabas nang kotse. Umikot at pinagbuksan ako. Wala na akong nagawa.