!!!!!! Bölüme geçmeden önce kafa karışıklığı varsa giderelim. Hatırlatma notu hazırlamak yerine sizler için özel bir tablo hazırladım. Çok güzel olmasa da uzuuuun bir süre uğraştığımı söyleyebilirim. Aileler ve çocuklarını net bir şekilde görebilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şimdi yeni bölüme geçebiliriz. İyi okumalar..
Gözlerimi açtığımda Kyungin yatağımın yanında oturuyordu. Elinde tabletim vardı. Ekrana epey yoğunlaşmış bir şeyler okuyordu.
"Ne yapıyorsun?"
"B-ben.. Şey.. Uyandın mı? Nasıl hissediyorsun? İyi misin?"
"Az önce Baekhyun amca bir şeyler getirmişti ama uyuduğun için geri götürmek zorunda kaldı. Senin için alıp geleyim."
"Sevinirim."
Koşarak odadan çıktı. Döndüğünde elinde koca bir tepsi vardı.
"Ben içirebilirim değil mi? Hem hasta olduğun için fazla hareket etmemen gerek."
"Şey.. Bilmem.."
Bazen bu yakınlığını tuhaf buluyordum. Kardeşlerine olan şefkatini biliyordum. Bana da bir abi gibi mi yaklaşıyordu yoksa arkadaşı olarak mı görüyordu bilemiyordum. Onları koruduğu gibi her zaman beni de koruyordu. Ama bakışlarında farklı bir şeyler vardı. Belki de tek çocuk olduğum için üzülüyordu ve yalnız olmadığımı hissettirmeye çalışıyordu. Ne yapmaya çalıştığını anlayamasam da benim için bir şeyler yaparken mutlu olduğunu gördüğüm için buna izin veriyordum.
Arkama yaslandığımda yatağa oturdu. Tepsiyi düzgünce kucağına yerleştirip çorbayı içirmeye başladı. Gözlerimin içine bakıyordu.
"Üzgünüm.."
"Neden?"
"Seni bekleyeceğimi söylemiştim ama uyuyakalmışım."
"Bu üzgün olmanı gerektirecek bir konu değil Chanhyun. Eğer uyumasaydın asıl o zaman ben üzgün olacaktım. Dinlenmen gerekiyordu."
"Kaç saattir uyuyorum?"
"Bir buçuk saattir. İyi geldi mi?"
"Hmhm.. Daha iyi hissediyorum. Neden gitmedin? Sıkılmadın mı?"
"Başta sıkılmıştım. Kitaplarla aşk yaşamana şaşmamalı. O kadar çok kitabın var ki.. Onlardan sıkılmışken tabletini fark ettim. Biraz oyun oynadım."
