Öfkeyle ve beni sakinleştirmeye çalışan Chanhyun'la dolu üç gün geçirdim. Kyung Soo babamlarda kalıyordum ve evden çıkmıyordum. Bir sorunum olduğunu düşündükleri için hiçbiri üstüme gelmiyordu.
Ne yapacağımı bilemez haldeydim. İki kardeşim birbirlerine dokunuyordu ve ben elim kolum bağlı oturuyordum.
"Ne düşünüyorsun? Artık paylaşamaz mısın Kyungin?"
Elinde iki fincan kahveyle yanıma oturan Chanhyun'a zoraki bir gülümseme verdim.
"Akşamüstü dışarı çıkalım mı? Biraz dolaşmaya ihtiyacım var."
"Eğer istiyorsan neden olmasın. Bu arada Woohyun bugün sizin evdeydi. Sanırım babasıyla ilgili bir gelişme var."
"Sen üstünü değiştirmeye gittiğinde uğrayıp öğrenirim."
"Çok geç çıkmasak olur mu? Yani çok gezebilmemiz için.. Bir de senin gizli yerinde otururuz. Hm?"
"Orayı sevdin mi?"
"Hmhm."
"Peki o zaman babamın yaptığı tatlıdan da yiyelim, ondan sonra çıkarız."
"Kyung Soo amca mı yaptı? Sen otur ben hemen getireceğim."
Gülümseyerek kalkıp babamın yanına, mutfağa koştu. Masada gördüğüm telefon birden aklıma bir şeyin gelmesine sebep oldu. Yazdıkları..
Hemen elime alıp uygulamaya girdim. Onlarca hikaye vardı. Yüzlerce bildirimin yanında yirmi yedi tane de mesaj.. Şöyle bir göz gezdirdiğimde herkesin onu öven şeyler yazdığını gördüm. Bir çoğu tanışıp arkadaş olmak istiyordu.
Kısa süre sonra elinde tabaklarla geri geldi. Ben de fark ettirmeden telefonu aldığım yere bıraktım. Günler önce bana soğuk davranan Chanhyun gitmiş yerine başka biri gelmiş gibiydi. Her gün daha da sıcak davranıyordu.
Tatlılarımızı yedikten sonra evden çıktık. Chanhyun evine giyinmeye gittiğinde ben de Luhan'ı görmeye gittim. Kardeşlerim evde olmadığı için rahattım.
"Kyungin?"
"Chanhyun'la dışarı çıkacağız. Uğramak istedim."
"Siz ikiniz.. Aranızda bir şey var mı?"
"Ben diğer herkesin aksine dürüstüm Luhan. Eğer bir şey olursa bunu gizli yaşamak yerine mutlaka söylerim."
"O-oh.."
"Ah yanlış anladın.. Yani sizi kastetmemiştim."
"Neyin var oğlum? Kaç gündür uğramıyorsun da.. Kötü bir şey mi oldu? Hm?"
Kollarımı sıkıca etrafına sardım. Luhan'la yıllardır hiç bu kadar uzun ayrı kalmamıştık. Benim ona olduğum gibi o da bana bağlıydı. Bu yüzden ayrı kalmanın iyi gelmediğini biliyordum.
"Hiç hoş olmayan şeyler biliyorum Luhan. Ben bunu paylaşmazsam kalbim patlayacak. Gerçekten kalbim sıkışıyor."
"Sorun nedir? Anlat bana bebeğim."
Koltuğa oturup elimi tuttu. Biraz daha rahatlamıştım.
"Luhan ben.. Bir şey fark ettim. Bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Ne tepki vereceğini de bilmiyorum Çünkü ben kendim bile ne tepki vermem gerektiğini bilmediğim için günlerdir susuyorum."
"Evet?"
"Taemin ve Minho.. Onların arasında bir şey var Luhan."
"Nasıl yani? Kötü bir şey mi? Kavga falan mı ettiler?"
