Uzun bir süre Chanhyun'un kollarında ağladım. Tüm duygularımın altında ezilmiş gibi hissediyordum. Bir nevi patlama noktası olmuştu.
"Eve gidelim mi artık? Kyung Soo amcaya seninle döneceğime dair söz vermiştim."
"Beni mi bekliyor?"
"Hmhm.."
"Peki ne yapmalıyım? Ben.. Bilemiyorum Chanhyun.."
"O eve git Kyungin. Birkaç gece olmasa bile en azından bu gece orada uyu. Olmaz mı?"
"Yani her şeyi konuşmalı mıyım?"
"Tabi ki konuşmalısın. O senin baban ve böyle içine atarak bir yere varamazsın. Onu daha fazla kucaklamalısın. Sana ihtiyacı var."
"Haklısın.."
"En kötüsü de ne biliyor musun? Sana kavuştuğu halde özlemek zorunda kalıyor."
"Çok emin konuşuyorsun. Neden?"
"Çünkü Kyung Soo amca, Baekhyun babamın en yakın arkadaşı. İkisini konuşurken defalarca kez duydum. Buraya tekrar taşındığında seninle daha fazla vakit geçireceği için çok mutlu hissediyormuş. Ama yeteri kadar göremediği için çok üzülüyormuş."
"Bana bunu daha önce söylemeliydin."
"Bunu daha önce hissetmeliydin Kyungin. Kimse üzülmemeli. Gidelim mi artık? Hm?"
"Tamam, gidelim."
O konuyu konuşmak istemediğinin farkındaydım. Üstüne gidip onu kaybetmekten korktuğum için her ne kadar istesem de tek kelime etmiyordum.
Yavaşça yerden kalkıp elimi uzattım. Yerden kalkmak için bile olsa elimi tutması gülümsememe sebep oldu.
"Pantolonum mahvolmuş.."
"Üzgünüm. Senin için bir pantolon alacağım."
"Sadece seçerken yanımda olmalısın."
Gülümseyerek karşılık verdi ve yürümeye başladı. Siteye girdiğimizde Kyung Soo babamı evin kapısında gördüm. Kapının önündeki basamakta oturuyordu.
"Kyungin?"
"Baba.."
"İyisin değil mi?"
"Beni biraz bekler misin? Eve gidip geleceğim."
"Tabi ki beklerim."
Gülümseyerek ayağa kalktı. Ben de Chanhyun'la vedalaşıp eve gittim.
Luhan endişeyle beni kollarına aldı. Onun gönlünü alıp çoktan sorunu hallettiğim için uzun kalmayacaktım. Neler olduğunu daha sonra anlatma sözü verip odama çıktım. Diğer odamda yeterince eşyam olmasına rağmen ödev yapacağım eşyalarım ve sevdiğim birkaç kıyafetim buradaydı. Hepsini çantama koyup aşağı indim.
"Ben karşıda kalacağım. Belki birkaç gün sürebilir Luhan. Babam.. Sanırım biraz kötü."
"Ben de seninle bunu konuşacaktım Kyungin. Ona biraz haksızlık ediyormuşsun gibi geliyor bana. Lütfen ona bolca sarıl olur mu? İstediğin kadar kal. Ama seni özleyeceğimi ve beni görmen gerektiğini de unutma."
"Seni çok seviyorum. Teşekkür ederim."
Evden çıktığımda babam kapıda beni bekliyordu. Çantamı alıp benimle birlikte eve girdi.
"Burada mı kalacaksın?"
"Hmhm."
"Gerçekten mi?"
