Yoongi Zoned (Beautiful Disasters)

[12 - Day 7 (Messed Up)]

NOTE: AGAIN, READ AT YOUR OWN RISK :)

DAILY CHARLI #7: Loyalty isn't about staying there for long. It's about laying it's eyes on one thing only even with the distractions around.

DI KO MUNA ILALAGAY SA CHAPTER YUNG DAILY CHARLI ULIT

I'm so twisted. Literally twisted that blood came gushing out of my head then I saw a man chopping trees. He was taking my blood. And there came minecraft.

-Hannah

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
[Chapter 12 - Day 7 (Messed Up)]

[7pm]
Charli's POV

Takbo lang ako ng takbo palayo sa bahay namin. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko na nanginginig. Baka madapa lang ako. Hindi ko rin magalaw ng maayos yung mga braso at kamay ko kaya hanggang ngayon ay nakatali parin yung bimpo sakin. Panay ang tingin ko sa likod kung nasundan nya ba ako. Kinapa ko yung bulsa ko para tignan kung nandun yung cellphone ko at thank God nandun lang. Napunta ako sa Rico Resto kung saan nakita ko si Yoongi na nakaupo sa bench. Napatayo sya nang makita nya ako.

"Hey, I thought I said wear something decent?! And---"

Naputol ang sasabihin ni Yoongi nang yakapin ko sya. Stage 6 naman na ako bahala na. Hagulgol lang ako ng hagulgol habang nakayakap sa kanya. Wala akong pakialam kung magalit sya. Wala akong pakialam kung ano iniisip nya sa suot ko, kung gulo-gulo buhok ko, kung bakit may panyo sa ulo ko. Wala akong pakialam sa mga nakakakita samin ngayon. Wala akong pakialam kung itulak nya ako o sigawan nya ako dahil nababasa ko na yung damit nya. Wala akong ibang iniisip kundi yung lalaking yun.

Nagulat ako nang yakapin ako pabalik ni Yoongi kaya mas lalo akong humahulgol. Mas nakakaiyak talaga pag pinapatahan ka. Lalo na ang nagpapatahan sakin ay isang Min Yoongi ng BTS. Bakit ang malas ko pero ang swerte ko? Bakit ako umiiyak pero masaya ako? Baliw na ba ako?

"Hey Deni-ssi... What happened? Why the fvck are you crying?" tinanggal ni Yoongi yung panyo na nakatali sakin.

"Yoongi... I'm sorry I messed up day seven..." -ako

"Just tell me what happened."

Lumakas yung hagulgol ko tapos pinaupo ako ni Yoongi sa may bench. Pinakalma nya ako, mukha nga syang natataranta, parang nung unang beses na nagkita kami. Nung akala nya nagpapalpitate ako... At dahil dun mas umiyak pa ako.

"Yah, would you mind telling me what happened?! Your tears won't answer me so please calm down!" -Yoongi

"Yoongi..." tinignan ko sya. "It was the worst nightmare I ever had." nanginginig kong sagot.

"You were dreaming?" -Yoongi

"Well, I wish I was just dreaming." -ako

"Okay, start." -Yoongi

**Flashback**

{Read at your own damn risk ugh}

"YAAAAAH!!! WAAAAAG!! WAAAAAAG!!!" sigaw ko nang itaas ni kuya Rej yung tshirt ko. "Wag, please."

Masakit na yung ulo ko kakaiyak at kakasigaw pero walang ibang nakakarinig sakin dahil may nakataling panyo sakin at malayo yung kapitbahay namin.

"Tumigil ka nga Charliza!" hinawakan nya yung dalawa kong wrist at pinisil kaya nanghina yung mga kamay ko. Hindi. Hindi totoo na marunong ako mag self-defense. Gusto ko lang maimpress si Yoongi. Pero sana marunong talaga ako. Sana. Sana tumigil na si kuya Rej. Sana. Sana dumating na sila mama.