"Gülmeyi sevenlere ithafen..."
Bir derginin genel müdürü olan Ali Ömer Erez; görünürde çapkın, hovarda ve ciddi ilişkiden kaçan bir adamdır. Tamamıyla tesadüfi olarak esas kızımız Cemre Soylu ile tanışır ve art arda gelen talihsizlikler sonucunda ke...
Merhabaaaaa! Yine ben geldim! Çokta hoş bir bölümle geldim, lakin gitmeden önce azıcık sitem edeceğim.
Yanımda olduğunuzu hissettirin işin özü, sevgili okurcuklarım!
Gitmeden son olarak yeni kapağımız hakkında ne düşünüyorsunuz? Ben acayiiiipp beğendim, bayıldım yani. Böyle film afişi gibi sanki. (KalpKalpKalp) Bu yüzden teşşekürlerimizi sevgili Gelincek'im Beyzoşuma gönderiyoruz!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SAHNE 4
"GÜZEL SEVERİM"
Hani bazı anlar gelir ve siz o anı durdurmak istersiniz ya, tam şu anda gözlerime koca bir karmaşıklığın içine düşmüş gibi bakan bu yabancıya yardım dilenircesine bakarken, anı durdurmak istiyorum. Hem de deli gibi...
Haksız da sayılmam bu isteğimde. Hayır, romantik bir an yaşadığım için zamanı durdurmak falan istemiyorum. Zaten romantik bir an da yaşamıyorum. Sadece çok karmaşık bir durumun içine düşüyorum ve sonrasında başıma gelebilecekleri az çok tahmin edebildiğim için zamanı durdurmak, olacak şeyleri önlemek istiyorum. Sadece bu...
Lakin olmuyor. Kaldı ki zaman dursa korkudan ayakları kıçına vura vura kaçacak ilk kişi ben olurum, biliyorum. Kaldırın yüzünüzdeki ezik ifadesini! Gece bir tıkırtı duyduğunuzda altınıza yapacak raddeye geldiğinizi bilmiyor muyum ben? Hah!
"Ihııım." diye uyarırcasına boğazını temizliyor babam dayanamayarak ve yabancı adamla göz temasımız anında kesiliyor. Biz birbirimizin gözlerine farklı sebepler yüzünden bakıyoruz, biliyorum. Mesela ben ondan beni idare etmesi için yardım dilenmek için bakarken, o neler olduğunu anlamaya ve yardım etsem mi etmesem mi diye karara varmak için bakıyor. Oysa annemler cephesinden birbirlerinin gözlerine bakınca zamanı, mekanı unutan aşık bir çift gibi gözüktüğümüzü o an anlayabiliyorum. Babamın uyarırcasına aramıza girmesinin sebebi de bu zaten, biliyorum. "Hoş geldiniz çocuklar."
Babamın biraz kasılmış sesini işitince Ali Ömer Erez, başını hızla babama çeviriyor ama hala suskunluğunu bozmuyor. Korkuyla dudaklarımı dişliyorum, bana yardım etmeyeceğini artık anlıyorum. Hemen hızlıca replik taraması yapıyor ve final sahnemiz için o müthiş sözleri aklımın içinde tekrar ediyorum. Sonuma yaklaştım, biliyorum.
Ve sonraki sahneler şöyle gelişiyor; Ali Ömer 'Sen ne aşağılık kadınsın, ikinci kez gördüğün adamı ailene damadınız olarak nasıl tanıştırabiliyorsun?' diyor ve aileme bakıp 'Ben sizin damadınız değilim, kızınız yalan söylüyor' diyerek Nuri Alço kahkahasıyla yanımızdan uzaklaşıyor.
Babam bu sırada şoktan şoka girmiş, eli kalbinin üzerine gidiyor ve 'Cemre, ne diyor bu adam' diye soruyor. Annem adeta Hayriye Hanım olup 'Aman Ömür Beyciğim ağzımızın tadı bozulmasın' diye araya girse de çilem bitmiyor. Çekine çekine 'Baba açıklayabilirim' diyorum ama babam elini kaldırarak susturuyor beni 'Yeter duymak istemiyorum' diyerek.
