"Gülmeyi sevenlere ithafen..."
Bir derginin genel müdürü olan Ali Ömer Erez; görünürde çapkın, hovarda ve ciddi ilişkiden kaçan bir adamdır. Tamamıyla tesadüfi olarak esas kızımız Cemre Soylu ile tanışır ve art arda gelen talihsizlikler sonucunda ke...
Dün geleceğini belirtmiştim bölümün ama başıma pişmiş tavuğun başına gelmeyen bir şey geldi ve ekmek yerken, dişim kırıldı. Evet, gülebilirsiniz çünkü ben hiç gülmedim. Dolayısıyla dün dişçideydim... Bunu da şu sebeple anlatıyorum, bir daha şu gün gelecek diye net bir tarih vermeyeceğim çünkü insanın başına hiç olmadık zamanlarda hiç olmadık işler gelebiliyor ve sonra ben kendimi size karşı mahcup hissediyorum.
Bunun dışında vize haftamın bitimiyle baya uzun bir bölüm yazdım ve yazamadığım aralığı kapatmaya çalıştım. İnşallah beğenirsiniz sizlerde...
Yorumlarınızı her bölümden daha büyük bir istekle bekliyorum! Vote atmayı da unutmayalım lütfen.
Öpüldünüz, iyi okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
27.Bölüm
Geçmiş Geçmemiş
Bir şey okumuştum bundan birkaç gün önce. Diyor ki biri; aşık olduğunu ne zaman anlarsın? Öteki hemen cevap veriyor tabi; bütün şarkılar anlamlı gelmeye başladığında... Buna hitaben bir çıkarım da ben yapmak istiyorum sevgili Afife. Diyorum ki; kadın olduğunu ne zaman anlarsın? Hemen cevap veriyorum; vücudunun alt bölgesinde dün gecenin hararetli geçtiğini belirten bir sızı hissettiğinde...
Şimdi diyebilirsin ki biraz şeye kaçmıyor musun Cemre? Bende diyeceğim ki ne münasebet Afife! Dün gece Ömer'in beni sevişlerini ilgiyle, heyecanla ve de hevesle takip ediyordun da iş ertesi güne gelince mi utangaçlığın tutuyor? Lütfen Afife, kırmayalım birbirimizi. Şurada biz bizeyken, iki kadınsal konunun belini de mi kırmayalım yani? Değil mi? Öyle öyle.
Kız Afife çok kötüyüm. Bakma sen haldır huldur konuştuğuma, esasen çok utanıyorum. Hatta o kadar utanıyorum ki uyanalı yaklaşık on dakikayı geçmesine rağmen cesaret edip de göz kapaklarımı açamıyorum. Çünkü neden açayım değil mi? Gözlerimi açtığım an Ömer'in çıplak vücuduyla karşılaşabilir, kendi çıplaklığımı örten pikenin esasen aşağı kaydığını görebilir, hatta dahili ve harici bedbahtlarımla yüz yüze gelebilirim!
