"Gülmeyi sevenlere ithafen..."
Bir derginin genel müdürü olan Ali Ömer Erez; görünürde çapkın, hovarda ve ciddi ilişkiden kaçan bir adamdır. Tamamıyla tesadüfi olarak esas kızımız Cemre Soylu ile tanışır ve art arda gelen talihsizlikler sonucunda ke...
Merhabaaaaa! Yeni bir bölümle geldim. Toplamda 25 sayfa. Bölüm veremediğim günlerin telafisini eder diye umuyorum.
O tatlış yorumlarınızı eksik etmeyin yine her zaman ki gibi!
İyi okumalar, seviliyorsunuz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sahne 7
"YAN YANA"
58... 59... 60...
Sırasını unuttuğum bir dakika daha doluyor ve hala kapının girişinde karnıma çektiğim bacaklarıma yasladığım başımı uyumamak için belirli aralıklarla sağa sola döndürmeye devam ediyorum. Yalancı sevgilim Ömer Bey Hazretleri bana 'nöbetçi sevgili ister misin' diye sorduğunda cevabımın tabii ki de evet olacağının bilincinde ama evet dememin üzerinden kaç saat geçmiş olmasına rağmen hala ortalarda bir 'nöbetçi sevgili' yok!
Sinirliyim şuan anlayabiliyor musunuz? Sinirliyim çünkü kandırıldığımı düşünmeye başlıyorum yavaş yavaş... Ömer gelmeyecek, gelmeyecek ve beni karanlıkta bir başıma bırakacak.
Beni karanlıkta bırakacak...
Karanlıkta bir başıma...
Tamam, büyümüş olabilirim, büyüdüğüm için farklı bir evde yaşıyor gözüküyor da olabilirim ama aslında ailemin yanından ayrılmamın tek sebebi tamamen zıt kıtalarda olan evlerimizin konumları... Ailem İstanbul'un diğer yakasında benim çocukluğumun geçtiği o muazzam evden ayrılmayı istemeyince bende iş yerime yakın olduğu için mecburen öteki yakada bir ev tutmak zorunda kalmış ve bu sebeple tek başıma yaşamaya başlamıştım. Ama bu korkmuyor olduğum anlamına gelmiyor değil mi? Bu kendi ayaklarımın üzerine bastığım için kimseye ihtiyaç duymadığım anlamına da gelmiyor. Size ne diyorum ben, bulunduğum semtte elektrikler kesilince paşa paşa baba evinin yolunu tutan bir kızım! Hala daha birilerine ihtiyaç duyuyorum ve ilk defa tam tanımadığım, tam güvenmediğim bir insana ihtiyaç anımda el uzatıyorum ama elim havada kalıyor, hem de saatlerdir...
Sulanan gözlerimle eş değerde sulanan burnumu gürültülü bir şekilde çekip bir kez daha elimin üzerine siliyorum ve nereye fırlattığımı bilmediğim çantamı aramaya koyuluyorum el yordamıyla. Ömer gelmeyecek artık biliyorum. Bana yine paşa paşa baba evine sığınmak kalıyor... Zaten ne diye bir haftadır tanıdığım bir adamı sana ihtiyacım var diye çağırdım bilmiyorum ki! Adam yalancı sevgililik rolünü yapıyor diye her ihtiyaç duyduğumda bana gelecek değil ya!
