Leigh's POV
Bakit sa dinami dami ng pwedeng mapanaginipan yung bangkay pa talaga na yun ang papasok sa utak ko?
At bakit ganoon ang lamang ng panaginip ko?
Why the hell we are holding each other's hand?
Mga tanong na sumasagi sa isip ko habang nag aayos ako ng gamit. May pasok kasi, late ngalang ako gumising.
Napanaginipan ko ang kaibigan kong matagal ko ng kinalimutan.
"Leigh!!!" Bulyaw ni Yash sa'kin. Hay naku siguro nag aalboroto na to di ko kasi siya nasundo.
"Wow! Good morning din." Sarkastiko kong sabi.
"Tinanghali ka na ata ng gising? Sino ba ang napanaginipan mo at nag enjoy ka masyadong matulog? Pang-aasar niya.
"Hoy! Ano ba yang pinagsasabi mo?Anong enjoy? NIGHTMARE ang meron ako buti nga at nagising pa ako. Akala ko talaga end of the world na. May tanong ka pa ba?"
"Haha. Wala! Dalian mo na. Antagal-tagal mo kasi. Mamatay na'ko kakahintay sayo. Tapos heto ka pala nag de-day dreaming. Walang pasok? Ganun?"
"Che! Heto na nga po madam."
"Madam ka diyan. Batok you want?"
------------------------------------------------------
"Uy, Yash dalian mo nga maglakad."
"Ako pa talaga pinapadali mo ha. Sino ba yung tinanghali ng gising?" Sabat niya.
"Aishh. Okay ako na may kasalaan."
Kring... Kring... King...
"Yan naabutan na tayo ng time."
Pagpasok sa room.
"Mr. Cantaco and Ms. Jasgonzaper, why are you late?!" Salubong ng teacher namin.
"Naku patay tayo dyan." Bulong ni Yash
Kasalanan talaga to lahat ng epic na playboy na yun.
BINABASA MO ANG
His Deepest Downfall
RandomLife is a myriad of things, too much to see, too little time. It's either you get something out of it or let it simply slip away. And I used to slip it away a lot. There are some things that we have ignored, and those things will never happen again...
