HURMA AĞACI

☆☆ 《3.BÖLÜM》 ☆☆

Güzel bir muhabbetle kahvaltımızı yaptık, sofrayı beraber topladık.Oturma odasına geçtiğimizde gözüme yine büyük kitaplık çarptı.Esma teyzeden izin aldım ve kitaplığın başına geçtim.Hiçbirinin adını daha önce ne duydum ne de gördüm.Kitap okumayı seven biri olarak ilgimi çektiler bayağı.Parmağımla dokuna dokuna ilerlerken kitaplar üzerinde 'Mezar Notları' yazan kitabı yerinden çıkardım.Adı yüzünden biraz korkunç gibi gelsede merak duygumu da uyandırdı.Ben kitabı elime almış incelerken evin kapısı örtüldü.

"Selamünaleyküm."

Ah bu huzurlu ses.
Esma teyzenin oğluna ait.

"Aleykümselam oğlum geldin mi?Ben hemen hazırlayayım senin çantanı bekle burda."

Esma teyzenin aceleyle odadan çıktığını anladım ayak seslerinden.
Yavaşça arkamı döndüm ve elimdeki kitaba baktığını gördüm.
"İsterseniz alıp okuyabilirsiniz güzel bir kitaptır."

"Şey..Evet ilgim çekti ismi sebebiyle.Okumayı çok isterim teşekkür ederim."

"Rica ederim ne demek.İhtiyacınız olan birşey var mı?Yada ağrınız sızınız?Hastaneye gidebiliriz."

"Yok sağolun,iyiyim.Ama iphone şarj aletiniz var mı?Telefonumun şarjı bitti ve araba için servisi aramalıyım."

"Şarj aletimiz o marka değil malesef.Ama zaten ben arabanızı dün gece Ahmet amcaya çektirttim ve bu akşama kapıya bırakırlar.Çok bir hasarı yoktu zaten.Çok hızlı değilmişsiniz galiba çarpmadan önce."

"Çok zahmet verdim ben size.Keşke hiç uğraşmasaydınız arabayla.Teşekkür ederim herşey için."

"Teşekkür etmeyin lütfen bunlar bizim insanlık vazifemiz.Dilediğiniz başka kitabı da alabilirsiniz kitaplıktan.."

"Al oğlum çantan.Lina kızım ben öğle namazımı kılayım yukarıda geleyim.Sen dilediğini yap burda çekinme hiç."

Çantayı oğluna verip,bana da söylediklerinden sonra kayboldu gözden yine Esma teyze.

"Hurma ağacı."

"Efendim?"

"İsminiz anlamı diyorum hurma ağacı."

"Ah evet.Babannem koymuş.
Bana bıraktığı en büyük miras benim için.İsmimi çok seviyorum.Ama ailem ve arkadaşlarım Buğlem ismimi kullanır.Lina'yı kullanan sadece babannemdi onu da kaybettim malesef."

"Başınız sağolsun.Güzel bir miras bırakmış size.Benim artık çıkmam lazım.Allah'a emanet olun."

Kafamı salladım sadece.O da gitti.Sesi ayrı huzur muhabbeti ayrı.Gerçi konuşurken yüzüme bakmıyor bu biraz rahatsız edici ama mutlaka sebebi vardır.Mesela gözgöze konuşamamak gibi bir fobi?
Olabilir.
Kötü birşey düşünemiyorum çünkü hakkında.Annesi de o da çok iyi insanlar.Benim daha önce hiç görmediğim kadar iyi.Ben yine düşüncelere dalmışken Esma teyze içeri girdi.Bende elimdeki kitapla koltuklardan birine oturdum.Esma teyzede karşıma geçti.

"Ben artık gideyim Esma teyze.Yarın arabamı almaya gelirim."

"Kalsaydın kızım biraz daha."

"Yok yeterince yük oldum size.Bundan sonra görüşürüz zaten sende istersen eğer."

"İstemem mi kızım?Bulmuşum senin gibi hanım kızı.Zaten hep bir kızım olsun istemiştim.Rabbim bir erkek evlat nasip etti.Bir de kızım olsun isterdim ama O 'ol' demeden hiçbirşey olmuyor."