HURMA AĞACI

☆☆ 《11.BÖLÜM》 ☆☆

Yeni bir güne, yeni bir hayata 'bismillah'.

Artık evliyim.
Sorumluluklarım var.
Bir kocam var.
Hem de o kişi Ensar.
Rüya gibi.

Bir söz var ya hani;
'Bazen bir sürü hayal kurarsın hiçbiri gerçek olmaz.Ama birgün öyle bir şey yaşarsın ki hayallerine sığmaz.'
Söz tam olarak gelmese de aklıma bu manaya geliyordu.

Benimki de şimdi bu misal.
Ben Ensar'ı hiç hayal etmedim.Öyle birini istemeye bile çekindim, ben kimdim ki?

Ama şimdi benim kocam.Yol arkadaşım, can yoldaşım oldu.
İnşallah ona layık olurum.Pişman olmaz birgün bile benimle evlendiğine.

Sana binlerce kez şükürler olsun Rabbim.
Hiç ummadığım anda hiç ummadığım bir kapı açtın bana.
Beni tek başıma bırakmadın bu yolda.

Artık aşağı inmem gerektiğini farkederek kalktım yataktan ve lavaboya gidip abdestimi alıp giyindim.Ensar'ın yanında saçım açık gezebileceğimi biliyorum tabi ama ilk günden yapamam hemen, çekinirim.

Bu düşüncelerle çoktan merdivenleri inmiş mutfak kapısına gelmiştim.Ensar evde mi yoksa çoktan hastaneye gitti mi bilmiyorum.Derin bir nefes aldım, utanıp çekinmemem gerektiğini kendime teskin edip girdim mutfağa.

Esma teyze vardı sadece mutfakta.Farkında olmadan tuttuğum nefesimi bıraktım usulca.Bu kadar gerilmemeliyim.Sanki hiç erkek görmemişim gibi, ne bu haller?Ama açıkkende böyleydim ben Ensar'a karşı, neden acaba?

Kapıda dikilmiş, düşüncelere dalmışım yine.Esma teyze de arkası dönük olduğundan farketmemiş hala mutfağa girdiğimi.

"Hayırlı sabahlar."

Arkasına döndü hemen, gözlerine kadar ulaşan bir gülümseme sundu bana.

"Hayırlı sabahlar yavrum.Bende kahvaltıyı hazırladım, sizi uyandırmaya gelecektim şimdi.Kalkmasaydın sen keşke."

"Olur mu öyle şey.Daha erken kalksaydım hatta, beraber hazırlardık.Aslında en normali benim hazırlayıp senin hiçbirşey yapmaman ama biliyorsun bilgisizim bu konularda."

Sonlara doğru sesim kısılmıştı.İnsanın bu yaşa gelip yumurta kırmayı dahi bilmemesi utanç verici.

"Esteğfirullah kızım.Nedenmiş o?Elim ayağım tutuyor çok şükür.Öğrenirsin benden göre göre, çok zor işler değil.Takma kafana sanki yabancıymışım, seni tanımıyormuşum gibi."

Esma teyzenin hakkımda asla kötü düşünmeyeceğini bilsem de insan kötü oluyor.Sonuçta yaşlı insan, artık hizmet görmeli.Ben de bu evin geliniyim dün itibariyle, yan gelip yatmamalıyım.

Allah'ım ne sıkıntılı işler bunlar.Ben neyime güvendim de bu işe evet dedim ki?Ne İslamî yönden Ensar'a yakışıyorum nede dünyevî yönden Esma teyzeme.Kadın bu yaştan sonra bir de gelinine hizmet eder.

Esma teyze yüzümün düştüğünü ve bu konuda birşeyler düşündüğümü farketti.

"Hadi çok yardım etmek istiyorsun madem en zor işi yap, Ensar'ı uyandır."

Düşüncelerden aniden sıyrıldım, Esma teyze de amacına ulaşmış oldu.

"Ensar uyanmadı mı hala?Şey.. hastaneye gitmiştir diye düşünmüştüm de ben."

"Bir haftalık izin aldı hastaneden.Alarm kurmayınca da kalkamıyor kendiliğinden.Uykusu biraz ağırdır zaten."

Kafamı tamam anlamında salladım ve birşey söylemeden çıktım mutfaktan.Ama heyecandan ellerim titriyor, nasıl uyandıracağım ki ben onu?Odasına da girmedim daha önce hiç.