HURMA AĞACI

☆☆ 《14.BÖLÜM》 ☆☆

Kitap kapağı için kardeşim Sümeyye'ye teşekkür ederim.

🌙🌙

Sabah namazından sonra yatmadık bugün.İnsanlar 8 gibi buraya gelirlermiş diye kahvaltımızı yaptık.İlk kez o saatte kahvaltı yaptığımdan birşey yiyesim olmasada, Ensar'ın zorlamasıyla yedim.

Kahvaltıdan sonra beraber etrafı topladık ve hazırlanmak için odalarımıza çıktık.

Elbisemi giydim ama başımı nasıl yapacağımı düşünürken kapım tıklatıldı ve ilk kez gördüğüm bir kız içeri girip yaptı başörtümü.İsminin Rabia olduğunu öğrendiğim kız benden iki yaş büyükmüş ve kuaförlük yapıyormuş.Ensar çağırmış benim için.Zaten Ensar'ın samimi arkadaşının eşiymiş.Benim gibi feraceli ve kapalı oda.Çok tatlı ve samimi bir kızdı, sevdim.

Ve şimdi de nikah için yoldayız.

Ensar arkadaşının arabasını bizim için süsletmiş.Arka camında arapça harflerle isimlerimiz yazıyor.Plakada ise, 'Rabbim hayırlı eylesin'.

Hiç beklemesem de çok hoşuma gitti.
Rabbim ben ondan razı oldum hep, Sende razı ol.

Ön koltukta Esma teyze oturuyor, tek yakınımız olarak.Arabayı ise Ensar'ın bir arkadaşı kullanıyor.Dini nikah kıyılırken camide de görmüştüm ama ismen tanışmadık.

Arabanın camına yasladım başımı ve yol boyu düşünmeyi seçtim.

Çok değil biraz sonra resmî olarakta evli olacağım.

Evlilik.

İki farklı hayatı birleştiren kurum.

Tek olmaktan çıkıp, çift olmak, bir olmak, biz olmak..

Ekmeğini, derdini, sevincini, hayatını paylaşmak..

Tek başına yüklenmen gereken dünya yükünü ikiye bölmek..

Tabi eğer yanındaki kişi Allah'tan hakkıyla korkuyorsa.

Yoksa bırak senin yükünü paylaşmayı, kendi yükünü de atar senin omzuna.

Sana düşen ise böyle mühim bir meselede sık eleyip ince dokumak, bunu yaparken de tipine, evine, arabasına bakmadan önce ahlakına, imanına bakmak.

Allah korkusu olmayan bir insanın yapacaklarının sınırı yoktur.

Sen imanına, ahlakına güvenip evlenmişsindir sonradan değişmiştir ise, buda imtihandır.
Sana düşen ise sabır.

Kısacası eş, ya hediyedir sana Rabbinden yada imtihan.

Nikah dairesine geldik.Ensar sabah 11:30 da olacağını söylemişti.
Arabanın saatine baktım, saat 11:15.
İyi, zamanlı gelmişiz.Hemen nikahı kıyıp mahallenin camisine geçeceğiz zaten inşallah.İnsanlar oraya gelecekler ve küçük bir Kur'an tilaveti ve sohbetle ikramımızı yapacağız.Sonra bitecek düğün.

Çok beklemeden sıramız geldi ve içeri alındık.Nikah şahitlerimiz yine Esma teyze ve Ensar'ın arkadaşı oldu ve kıydık nikahı.

Onlar önden giderken arabaya, bizde Ensar'la arkalarından gidiyorduk.

"Artık bir Özer değil, Gürsu'sun Hurma Ağacı."

Ensar'ın kulağımın arkasındaki sesi irkilmeme sebep oldu biran.
Söylediklerinden sonra gülümsedim ve ona döndüm.

"Çok mu hoşuna gitti?"

Gülümseyerek sorduğum soruya oda aynı şekilde cevap verdi.