☆☆ 《16.BÖLÜM》 ☆☆

7.3K 529 52
                                    


Günümüzde basit bir 'örtü' anlayışına indirgenmiş şey, bizim kimliğimiz, şahsiyetimizdir.

Haram olan tek yer saçlarımız değildir(gerçi artık bone ucundan oda gösterilmeye başlandı).

Fe eyne tezhebûn?

Nereye bu gidiş?Nereye kadar?

Başörtüsü oyuncak değilde, mücadele aracıyken yazılmış ezgilerden.(multimedia)

Okurken dinlemenizi tavsiye ederim.

🌙🌙

Her gün yeni olaylara gebe.

Yeni iyi-kötü süprizlere.

"Nihayet bir annen olduğu aklına geldi.Beni içeri almayacak mısın kızım?"

Annemin sesiyle şoktan çıkıp, silkelendim.

İmâlı bir 'kızım' kelimesi.Oysa benim imâlı 'anne' demem gerekirdi.

"G-gel, gel tabi."

Annem evi süzerek içeri adım attı.

"Ayakkabılarını çıkarır mısın lütfen anne."

"Ah, ciddi misin?Kaçıncı yüzyılda yaşıyoruz?"

"Yüzyılı bilemem ama temiz bir evde yaşıyoruz."

Bana cevap verebilirdi ama gelir gelmez kavga etmemek için sustu galiba, gelir gelmez laf sokmamış gibi sanki, çok düşünceli(!).

Hiç istemesem de oturma odasına yönlendirdim, içimden inşallah Esma anneme karşı beni mahcup etmez diye dua ederek.

"Bu evde mi yaşıyorsun sen cidden?Alışık değilsin bir kere."

"Anne, lütfen.İçeride de böyle konuşup beni utandırma, lütfen.Huzurumu kaçırmaya gelmedin diye düşünüyorum, iyi niyetlerimi suistimal etme."

Birşey demedi yine.Bu da beni endişelendirdi, amacı neydi ki?Neden geldi?Beni özlemediği kesin, özlese en azından bir kere sarılırdı.Sahi annem en son bana ne zaman sarılmıştı?

Oturma odasına girince düşüncelerden sıyrıldım, şimdi sırası değil.Şuan tek düşünmem gereken, Esma annemi kırmadan incitmeden bu evden gitmesi.

"Tanıştırayım anne, Esma annem.."

"Annen mi?Ne annesi?"

"Kocamın ve dolayısıyla benimde annem, anne."

Uyarıcı bir tonda konuşsamda annem hiç etkilenmedi.Esma annem her zamanki içten gülümsemesini yüzüne yerleştirdi.

"Hoşgeldiniz.Tanıştığıma çok memnun oldum.Kusura bakmayın hoşlamak için ayağa kalkamıyorum, dün ufak bir kaza geçirdim de."

Annem yüzüne hiç bakmadan önemsiz birşey dercesine elini salladı, gözlerini benden çekmedi.
Yerine ben utandım.

"Anlat bakalım bana, ne bu koca saçmalığı?"

"Saçmalık falan yok, ben evlendim.Mete yetiştirmedi mi size hayret?"

"Hayır, sadece evinin adresini verdi.Bende bu çocuk neden bu kadar durgun diye düşünüyordum ne zamandır, bu sebeptenmiş demek.Sen, sen bize sormadan nasıl evlenirsin?!Hemde tanımadığımız biriyle?!"

Ben annemin dedikleriyle iyice mahcup olmuşken Esma annem anladı ve müdahale etti.

"Lina kızım, annene birşeyler ikram et, uzun yoldan geldi yorulmuştur."

HURMA AĞACIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin