!!!LET OP: naam veranderd van I'm you halfsister naar Struggles and Secrets!!!
Guila Rue-Potter is een jaar na Harry Potter geboren. Haar moeder, een zwadderaar genaamd Rosa Ruarg, is bij de bevalling overleden en kort daarna werd haar vader, James...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
P.O.V. Ginny
1,5 jaar later. Professor Lupos had een jaar lang lesgegeven om dichter bij zijn dochter te zijn. Gulia lag in de ziekenzaal in Zweinstein om dichter bij haar familie te zijn. Ze ligt nu al handerhalf jaar daar in coma. Ik zucht bij die gedachten. Zal ze er ooit uitkomen?
We zijn nu in de leerlingenkamer van Griffoendor terwijl het schooljaar pas over een week begint. We mochten eerder komen om Gulia te bezoeken. Zometeen gaan we weer naar haar toe, sinds een maand.
De Dikke Dame vliegt open en Lupos komt binnen. 'Komen jullie?' vraagt hij en ik knik. We staan op en ik pak Hermeliens hand vast. Nadat de doodsvloek Gulia had geraakt vloog het dagboek uit haar zak en kwam felix met een giftand in zijn snavel. Harry had het boek doorboort en ik werd wakker. Samen namen we haar mee en nu ligt ze hier. Professor Perkamentus hand tegen de rest gezegt dat ze van de schrik in coma was geraakt, maar wij wisten wel beter. Raar was dat Gulia niet dood was. Ze lag in coma, die misschien wel eeuwig kon duren. Maar ze kon ook ontwaken, en daar hoopten we op.
We liepen met ze allen op weg naar de ziekenzaal toen Haast Onthoofde Henk naar buiten kwam zweven. Hij was aan het zingen. 'Ze is ontwaakt, ze is ontwaakt, oleee oleee. Ze is ontwaakt, ze is ontwaakt ,oleee oleee. Na eeeuwigge maaanden iiiiiiiis ze er weer. Ze is ontwaakt, ze is ontwaakt, oleee oleee!!'
Hij moest het over Gulia hebben! Dat kon niet anders!!!! We sprintte met z'n allen meteen naar de ziekenzaal en de deur vloog open. Daar lag Gulia, met haar ogen open. Maar haar ogen stonden raar, ze hadden een grijze gloed. 'Hoi' zei ze op een toon zoals ze nog nooit had gesproken. Het was niet duister, maar ook niet zo liefjes als eerst. Ik keek met open mond van haar, naar Lupos, naar Perkamentus. Wat was er met haar gebeurd? Wat was er aan de hand?
P.O.V. Gulia
Ik open langzaam mijn ogen. Witte gloed sprint mijn ogen binnen en snel doe ik ze weer dicht. Na een tijdje doe ik ze weer langzaam open en uiteindelijk wen ik aan het licht. Ik lig op een soort wit bed en een geest komt naar binnen. Wanneer hij mij ziet valt zijn hoofd van zijn nek af. Hij pakt zijn hoofd weer op en begint te zingen. Ik moet lachen. Zingend zweeft hij de deuren uit. Professor Perkamentus komt samen met Madame Plijsters het kantoortje uit en hij komt bij mij zitten. 'Hoe gaat het?' vraagt hij. Beroerd maar dat ga ik natuurlijk niet vertellen. 'Wel oke denk ik' zeg ik tegen hem terwijl Madame Plijsters me helemaal aan het onderzoeken is. Hij knikt en bestudeerd me aandachtig.
Even later vliegen de deuren open. Harry, Ginny, mijn vader, Ron en Hermelien komen naar binnen gerend. Ik moet lachen in mezelf. 'Hoi' zeg ik wanneer ze om mijn bed staan. Ineens kijken ze me met open mond aan. Er viel een pijnlijke stilte.
Na een tijdje verbrak ik die stilte. 'Wat is er aan de hand?' vraag ik. Niemand antwoordde. 'Hallo, wat is er? vraag ik nog eens. Ineens krijg ik het heel benauwd. Waarom negeren ze me. Waarom stopten ze zo ineens? Ik zei alleen maar hoi en nu kijken ze zo raar. Ben ik veranderd? Waf is er gebeurd? Angstig kijk ik ze aan.
Plotseling staat Ginny op. 'Het is allemaal mijn schu..uld' huilt ze en ze rent weg, de ziekenzaal uit. Hermelien staat ook op en rent haar achterna. Daarna staan Ron en Harry op. 'u..uhm wij gaan ook wel, uhm doei' zegt Harry hakkelend. 'Doei?' antwoord ik vragend en ze lopen de ziekenzaal uit.
Madame Plijsters komt bij ons staan. Ik heb al moeten staan en lopen en alles ging prima. Ze heeft me een aantal vragen gesteld en is toen haar kantoortje ingedoken om een verslag te schrijven over mij. Ondertussen heeft mijn vader nog niets gezegt. Zijn ogen staan droevig. Wat is er toch aan de hand?
Madame Plijsters geeft haar verslag aan Perkamentus, die het meteen leest. Na hij het verslag uit heeft kijkt hij mij aan. Nu staan ook zijn ogen droevig, zo heb ik hem nog nooit zien kijken. 'Ik geloof, dat je opnieuw moet laten testen in welke afdeling je thuis hoort' zegt hij en hij loopt samen met Lupos en Madame Plijsters weg.
Nu ben ik alleen en heb ik nogsteeds geen antwoord op al mijn vragen. Wat was er aan de hand? Waarom kijkt iedereen met zo verdrietig aan, terwijl ik uiteindelijk wakker ben geworden? En vooral, waarom moet ik van afdeling veranderen???
