Struggles and Secrets (Harry Potter)

Hoofdstuk 40 Yule ball

"

Snel kijk ik de andere kant op, hij weet natuurlijk niet dat ik hem ken. We hangen onze mantels aan de kapstok en daarna loop ik samen met Sneep naar Voldemort toe. Sneep gaat eerst voor hem staan en buigt. Voldemort knikt kort en Sneep loopt weg. Daarna ben ik aan de beurt.

Het is kerst, dus om te slijmen had ik een klein cadeautje voor hem gekocht. Eigenlijk had ik het ergens gekregen maar ik moest er van af dus vandaar. Hehe.

Het is een slang met zijn mond wagenwijd open. Als je je vinger in het mondje steekt gaat er een alarm af, volkomen nutteloos en irritant ding dus. Hopelijk vind hij het wel oke. Ik heb het verpakt in een groen/zilveren cadeaupapier.

'Alstublieft, mijn Heer. Een kerstcadeau voor U omdat ik U nu mag dienen.' Slijm ik. Voldemort kijkt me glimlachend aan. Hij scheurt het cadeaupapier open en bekijkt de slang bewonderend. Ik kan niet peilen hoe hij het vind. Shit straks vind hij het helemaal niets! Moest ik wel iets voor hem meenemen?! Straks haat hij cadeautjes!!!

'Uhm als je je vinger erin steekt gaat er een alarm af' zeg ik nerveus. Hij steekt zijn vinger in en inderdaad meteen gonst door de hele zaal een alarm. Iedereen is stil en kijkt ons aan. Wanneer Voldemort gebaard dat iedereen rustig verder kan gaan beginnen gelukkig de eerste al weer te praten.

Toch zie ik Draco naar me staren. Snel wend ik mijn blik af, ik ken hem niet... Ik ken hem niet... Als ik dat maar lang genoeg denk zal ik vast niet meer aan hem denken. Hopelijk.

'Fascinerend' zegt Voldemort en hij bekijkt me met een glimlach. Hij vind het dus leuk?! Yes!

'Alles voor U, mijn Heer' zeg ik en ik buig. Hij knikt als teken dat het gesprek geëindigd is. Ik loop naar Sneep toe die gelukkig aan de andere kant van Draco van de kamer is gaan zitten.

'Gelukt?' vraagt hij zacht en ik knik met een glimlach.

Er komt een soort betoverde bananenschil naar ons toe lopen en bied ons wat te drinken aan. Ik sta met mijn mond open naar "het" te kijken en heb geen tijd om te antwoorden. Ineens loopt hij weg.

'Hier, heb je wat te drinken' lacht Sneep en ik kijk onschuldig naar beneden. We gaan samen op een bank aan de zijkant van de woonkamer zitten en kijken naar de mensen die in het midden aan het dansen zijn.

Het is best vreemd om hier met mijn professor Toverdranken te zitten, ik bedoel hij is mijn leraar en ik de leerling en we zitten nu naast elkaar op een feest. Ik kijk onbewust naar Draco. Wat is hij toch knap.

'Gulia' zegt Sneep ineens streng en ik schrik op. Nu pas merk ik dat ik zat te staren. 'Vind je het lastig?' vraagt hij. Ik weet meteen wat hij bedoelt.

'Ja, sorry' verontschuldig ik me.

'Ik snap het' glimlacht hij, 'kom we gaan dansen'

Voordat ik besef wat hij zei heeft hij me al overeind getrokken. Op dat moment komt er een bekend kerstliedjes op. Rudolph de Rednose Rendier. Meteen ga ik mee met Sneep.

Dit was mijn favoriete kerstliedje op de basisschool. Ik zat op een dreuzel basisschool en daar zongen ze het ook!!! Vrolijk begin ik samen met Sneep te dansen.
Wanneer het refrein begint begin ik zachtjes mee te zingen.

'Rudolph de rednose rendier. Lalalalala' tetter ik door de muziek heen, maar wel zo zacht dat alleen Sneep me goed kan verstaan. Draco mag me namelijk niet horen, dan zou hij me herkennen. Waarom kan ik niet gewoon tetteren?! Ik hou van liedjes meezingen.

Wanneer het liedje is afgelopen plof ik vermoeid neer op de bank waar we eerst al zaten. Lachend komt Sneep naast me zitten maar meteen betrekt zijn grijns weer.

Er is geen nieuw nummer op gekomen. Iedereen in de Zaal is stil. Dan staat ineens Voldemort op en iedereen begint te buigen. Ik kijk Sneep aan en haastig doen wij mee.

'Het volgende nummer is een schuifelnummer' zegt hij. Hij hoeft zijn stem niet eens te verheffen, iedereen kan horen wat hij zei.

'Ik wil graag zelf een koppel maken en die gaan het hele lied in het midden dansen,' vervolgt hij. 'Het koppel is: onze Draco Malfidus!' Roept hij zacht maar duidelijk.

Niet ik... Alsjeblieft niet ik... Ik mag nu niet tegen hem praten!!! Bang kijk ik Sneep aan. Hij kijkt mij ook met grote ogen aan. Niet ik, alsjeblieft!

'En onze nieuwste en jongste dooddoener wiens naam niet genoemd mag worden' zegt hij en hij wijst naar mij. Lekker dan, mag ik nu met Draco gaan dansen zonder dat hij (mag) weten/weet wie ik ben.

Ik zie Draco zenuwachtig opstaan en ik doe het zelfde. Ik kijk Sneep nog een keer aan met een blik ik-wil-dit-helemaal-niet maar zelf weet ik ook dat hij er niks tegen kan doen. Hij antwoord met een blik die sorry zegt. Ik loop naar het midden waar Draco al staat te wachten.

Het nummer begint en voorzichtig leg ik mijn armen om zijn schouders. Een tinteling betreed mijn maag wanneer ik hem aanraak. Hij legt langzaam zijn handen net boven mijn heupen. Mijn maag maakt een schokje. Hij houd duidelijk afstand tussen ons. Hij probeert me zo ver mogelijk bij hem vandaan te duwen. Ik hou van hem, maar hij mag niet weten dat ik het ben. Ik ben benieuwd wat hij nu aan het denken is, zou ik proberen legimentie te gebruiken? Ik kijk hem diep in zijn ogen aan en verzink erin. Ik probeer me te concentreren op zijn gedachten.

Zij heeft me gemartelt! Ik hoorde dat ze het moest maar ze hield er ook meteen mee op. Dat was wel sympathiek maar waarschijnlijk was dit haar eerste keer en is ze gewoon nog een slap jonkie. Het maakte helemaal niet uit wie het was. En nu sta ik met dat kind te dansen! En Gulia is gewoon nog op Zweinstein. Hoe moet ik dit ooit aan haar uitleggen, en ze mag het niet eens weten! Niemand mag weten dat Voldemort bij ons thuis slaapt!

Dit is zo awkward. Ik moet iets zeggen tegen haar. Ik ken dit nieuwe kind helemaal niet. Zou ze aardig zijn. Ze kan vast nooit aardiger zijn dan Gulia maar ik moet iets zeggen. Ik moest immers van Voldemort met haar dansen. Wat nou als ze speciale connecties met Voldemort heeft?! Daarom mag haar naam natuurlijk niet genoemt worden! Ik moet iets zeggen.

Ik stop met in zijn gedachten kijken. Ik vind dit zo zielig voor hem!

'S-Sorry dat we n-nu moeten dansen' stotter Draco half uit.

Ik mag niet praten! Shit wat moet ik nu doen?!?! Snel knik ik.

'Ik uh Ik heb zeg maar een v-vriendin. D-dus ja uhm s-sorry. Ik k-kan d-dit eigenlijk niet m-maar het m-moet' stottert Draco uit.

Merlijn wat zou ik nu zo graag tegen hem willen praten, maar dat kan niet! Weer knik ik. Ik kijk naar de grond.

'Kun je praten?' Vraagt hij ineens en ik kijk hem verbaasd aan, wat hij niet kan zien aangezien ik mijn masker op heb. Ik knik eerst maar dan bedenk ik me en schud mijn hoofd. Draco kijkt me verbaasd aan.

'Juist' zegt hij.

Dan is het liedje afgelopen en laat ik hem snel los. Merlin wat was dit ongemakkelijk! Ik wil heel graag met hem dansen, maar niet zo! Snel loop ik naar Sneep toe.

'Kunnen we gaan?' vraag ik zacht.

'Alsjeblieft??' vraag ik wanneer ik hem bedenkelijk zie kijken. Hij zucht en staat op.

'Oke' zegt hij.

We pakken onze mantels van de kapstok en trekken ze aan. Daarna lopen we naar buiten en werp ik nog een blik op het landhuis. Ik wou dat ik mezelf kon zijn, en geen masker hoefde te dragen. Letterlijk en figuurlijk.

Sorry Draco

"

A/N: Weer een lang hoofdstuk!

En hierna komen nog maar 10 hoofdstukken!!!!! En dan het vervolg natuurlijk maar ja.

Wat vinden jullie van dit boek???

1358 woorden!!!

Xxx Realyty