Struggles and Secrets (Harry Potter)

Hoofdstuk 31 More about Snape

"

'Sneep!' Roep ik wanneer hij de kamer binnen komt. Nadat ik Narcissa had vertelt wat er aan de hand was waren we weer naar de woonkamer gegaan, veel zin in de rondleiding hadden we allebei niet meer. Het voelt zo raar om hier te zijn, zonder Draco.

'Wat is er gebeurd?' vraag ik aan hem. Hij zit helemaal vol met blauwe plekken en heeft een diepe snee op zijn voorhoofd. Ik sta op en loop naar hem toe.

'Later,' mompeld hij. 'Zullen we gaan?'

'Ja oke' antwoord ik en ik wend me tot Narcissa. 'Het was leuk. Bedankt voor de rondleiding. Doeg'

'Doeg Gulia, ik vond het ook leuk. Nog heel veel succes. Je bent altijd welkom, en je kan me altijd een brief sturen' antwoord ze en ik knik.

'Bedankt'

Daarna lopen Sneep en ik snel naar buiten.

Wanneer we voorbij de poorten zijn wilt Sneep mijn hand pakken om te verdwijselen maar ik hou hem tegen.

'Nog een stukje lopen' mompel ik en ik loop verder. Sneep kijkt me verbaasd aan maar loopt uiteindelijk toch achter me aan.

Als we een hoek om zijn gegaan en Villa Malfidus niet meer kunnen zien stop ik en ga ik op een rots zitten.

'Wat is er nou gebeurd?' Vraag ik aan Professor Sneep, die aan komt strompelen.

'Niet hier Gulia' zegt hij boos en ik zucht. Ergens had ik wel verwacht dat hij het me nog niet wou vertellen maar we waren buiten bereik van de andere dooddoeners en het belangrijkste, buiten bereik van Voldemort.

'Goed, dan vertel je het niet. Maar je kunt zo echt niet door Zweinsveld lopen. Het valt op en je mag niet zomaar weg, toch. Als iemand je ziet zal die vast vraagtekens krijgen' zeg ik serieus en Sneep begint opeens te lachen.

'Je doet me denken aan Lily' lacht hij maar dan krijgt hij een droevige blik in zijn ogen.

'Lily?' vraag ik voorzichtig. Ik heb geen idee wie dat is, maar ik ben wel heel erg geschrokken door de droevige blik die hij ineens in zijn ogen kreeg.

'Lily was een heel bijzonder meisje. Ze was een dreuzeltelg en woonde in hetzelfde dorp als ik, daardoor kende ik haar al voor ze naar Zweinstein ging. En voor ze überhaupt van magie afwist. Ik kwam in Zwadderich en zij in Griffoendor, maar ondanks onze verschillende afdelingen spraken we elkaar nog vaak.' brengt hij in een keer uit en hij lijkt geschrokken van zichzelf te zijn. Hij zucht.

'I.Ik w.was verliefd op haar' zegt hij en hij kijkt naar de grond. Hij lijkt zich te schamen. Ik voel ineens een vlaag medelijden voor de man die nu naast me is komen zitten. Zou dit de reden zijn van zijn gebroken hart??

'Maar daar hoef je je toch niet voor te schamen? Liefde komt vanzelf.' Probeer ik troostend te zeggen.

'Ik schaamde me niet,' zegt hij gelijk. 'Maar mijn vrienden vonden het niks. En Lily's vrienden ook niet. We werden uit elkaar gedreven en ik heb verkeerde beslissingen gemaakt. Daardoor wou Lily me niet meer zien.' Zachtjes begint hij te huilen en ik schrik. Dat ik deze man, Severus Sneep, ooit zou zien huilen, zou ik nooit gedacht kunnen hebben. Troostend sla ik een arm om hem heen.

'Sorry' snikt hij.

'Waarvoor? Het is goed, Sneep. Ik weet zeker dat ze nog wel van je hield, maar dat niet meer kon'

Hij schud zijn hoofd, 'in ons zevende jaar kreeg Lily met iemand anders. Dat was iemand die me al vanaf dag één dat we op Zweinstein zaten mij probeerde te vernederen. Ik heb sindsdien nooit meer van iemand anders gehouden' Ik slik. Wat ik nu allemaal van hem hoor had ik nooit verwacht. De man, met de stalen blik. Die nooit een emotie vertoond, zit nu te huilen. Om Lily. Iemand waar ik dus op leek.

'Sorry Gulia, maar die iemand was Potter, je vader' zegt hij na een tijdje en ik kijk hen geschrokken aan.

'Je weet..' zeg ik en hij knikt.

'Het spijt me' zeggen ik en Sneep in koor en we kijken elkaar verbaasd aan.

'Voor mijn vader. Hij had dit niet mogen' vevolg ik, ookal weet ik niet wat hij allemaal gedaan heeft. Maar aangezien DE Severus Sneep naast mij zit te huilen moet het wel iets ergs zijn geweest.

'Kun je niks aan doen' glimlacht Sneep droevig.

'Je bent een van de eerste aan wie ik dit vertel, sorry dat ik je opzadel met mijn problemen.' Zucht hij.

'Je hoeft geen sorry te zeggen. Het is goed dat je erover praat. Anders zou je het alleen maar opkroppen, en dat is niet goed voor je' zeg ik terwijl ik hem geschrokken aan kijk. Ik ben een van de weinige, hoezo ik? Ik leek op Lily, zou dat het kunnen zijn. Die ene keer in het klaslokaal, toen hij zei dat hij wist wie mijn moeder was en daardoor dus veel aardiger deed, bedoelde hij Lily? Maar dat kon niet, Lily is niet mijn moeder. Dat is Rosa Ruarg, iemand die overleden is. Dan bedenk ik me iets. Mijn vader was overleden in zijn eigen huis, waar Harry ook was. Zou Lily de moeder van Harry zijn? Maar dan is Lily dood!

'Ben ik al' zegt hij ineens. Met de minuut voel ik steeds meer en meer medelijden voor deze man. Ik had het nooit van hem verwacht, dat hij zo ongelukkig zou kunnen zijn.

Hij staat op en veegt zijn tranen snel weg. 'Ik had dit niet moeten vertellen. Sorry. Maar je zei daarvoor wat. Hoe ik naar Zweinstein moet komen, aangezien ik, zoals je kunt zien, er niet op mijn best uit zie.' Zegt hij serieus en ik knik.

'We zouden Professor Perkamentus kunnen vragen om hulp, die zou vast wel wat kunnen verzinnen' stel ik voor en hij knikt.

'Goed plan' zegt hij en hij pakt zijn toverstok.
Hij spuit een wit ding in de vorm van een hinde uit zijn toverstok.

'Ga naar Professor Perkamentus. : Gulia en ik zijn een klein eindje buiten Villa Malfidus. Ik ben verwond. Zou u kunnen komen?' zegt Sneep en tot mijn verbazing vliegt de Hinde weg. 'Nu is het wachten op Professor Perkamentus' zegt hij en hij gaat weer op de rots zitten.

"

Dit was mijn 8e

8e!!!!!!!!!

Update van vandaag. En nu stop ik want ik ben moe.

Weltrusten.

En voor de mensen die dit in de ochtend lezen.

Goedemorgen.

En voor de mensen die dit in de middag lezen.

Hoi!!🙏🏼