Hoofdstuk 8 What is she doing?

937 63 5
                                    

De examens kwamen er bijna aan

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

De examens kwamen er bijna aan. Ginny deed nogsteeds raar. Ze was heel wit en ze eens in de zoveel tijd alleen in een eenzaam lokaal te huilen. Ze had het zwarte boekje weer terug gevonden.

Ik liep de trap van de slaapzaal op en botste tegen Ginny aan. Ik viel bijna en ze liep gewoon door. 'He?!' riep ik naar haar, maar ze reageerde niet en liep gewoon door. Ik rende haar achterna. Bijna niemand was in de leerlingenkamer, iedereen was nog naar de les. Alleen Ginny was ziek en ik hoefde niet naar gedaanteverwisseling komen omdat ik al een muis in een snuifdoos kon veranderen. Professor Anderling had 20 punten bij Griffoender erbij gedaan en ik mocht werken aan een andere vak.

Ginny stapte het portret van de Dikke Dame door en ik volgde haar. Uiteindelijk haalde ik haar in en draaide haar met een ruk naar mij om. Ik schrok. Ze had een hele rare rode gloed in haar ogen. Ze duwde me van haar af en ik viel keihard op de grond. 'Kijk wat je doet!' schreeuwde ik uit frustratie. Waarom deed ze zo? Ineens verdween de rode gloed uit haar ogen en leek ze te schrikken van de boze ik op de grond. 'Sorry' mompelde ze en toen verschijn de rode gloed weer. Ze draaide zich om en liep weg.

Ik bleef op de grond zitten en dacht na. Waarom deed ze zo? Ik schrok in mezelf, het is waarschijnlijk weer iets met het zwarte boekje. Ik aarzelde geen moment en stond op, om Ginny te zoeken.

Na een tijdje zoeken zag ik haar in de tweede verdieping lopen. Ze zag mij niet en liep naar de toiletten van Jammerende Jenny. Zachtjes achtervolgde ik haar en zag haar voor de wasbak staan. 'Open' zei ze sissend, ik herkende de taal meteen, sisselpraak, die sprak ik ook sinds me elfde verjaardag. Dat had ik, net als het litteken op mijn arm, door Harry gekregen op mijn elfde verjaardag, had Perkamentus verteld in ons eerste gesprek.

Ik schrok, de wasbak ging open. Ze stapte er doorheen en het leek wel of ze weg gleed. Ik rende geschrokken naar de wasbak waarin Ginny was verdwenen. De wasbak was weer gesloten! Maar ik zag wel een klein slangtje. 'Open' zei ik in sisselspraak terwijl ik me concentreerde op het slangetje. Het werkte! De wasbak ging open en ik liet me in het gat glijden.

Het was inderdaad een soort glijbaan, maar dan heel vies. Ik kwam op de grond terecht en stond meteen weer op. Ik zag Ginny lopen en liep haar stilletjes achterna, wat heel lastig ging want de vloer kraakte een beetje door iets wat erop lag. Ze ging de hoek om en ik hoorde haar weer 'open' zeggen in Sisselspraak. Ik wachte even en ging toen ook de hoek om. Er was een reusachtige muur met en in het midden een reusachtige slang. 'Open' zei ik in sisselspraak en de deur ging open. Ik schrok wat achter de deur bevond; Ginny lag bewusteloos op de grond en er kwam een knappe, maar enge man naar mij toe. 'Hallo, ik ben Marten' zei hij terwijl hij naar me toe liep. 'H.hoi, ik ben Gulia' zei ik stotterend.

Hij wees ineens zijn toverstok op mij. Ik schrok. 'Imperio!' riep hij en ineens was ik mezelf niet meer...

Struggles and Secrets (Harry Potter)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu