Struggles and Secrets (Harry Potter)

Hoofdstuk 19 End of the year

En zo verstreek het jaar. Ik had geen contact meer met Harry en de rest, wat best moeilijk was want ik zag dat Harry en Ron ruzie hadden en hoe Harry voor z'n leven vocht met het toverschooltoetnooi. Stiekem was ik natuurlijk voor hem, maar dat mocht ik niet laten blijken. Ik moest voor Carlo zijn. Ik had zelf die prut badges gedraagt, iets waar ik nogsteeds spijt van heb. Draco had het er ook moeilijk mee. Dat zag ik aan zijn gezicht wanneer we met z'n tweetjes waren.

En mijn grootste schrik; toen Harry en Carlo verdwenen. Ik mocht het niet laten blijken, maar ik heb zooo hard geduimd dat hij levend terug zou komen. Toen stond hij er ineens weer, met het lijk van Carlo Kannewasser in zijn armen, te schreeuwen dat Voldemort terug was. Ik kreeg er de rillingen van. Draco zag het en leed me snel af door me een kus op mijn wang te geven. Vlak daarna kwam de stem weer, dezelfde stem die zei dat ik niet meer met Griffoendors mocht omgaan. Ik mocht nu wel gewoon weer omgaan met de Griffoendors. Ik had geen idee waarom nu wel maar oke. Waarschijnlijk omdat ik en Draco nu als zo stom tegen ze heb gedaan dat ze niet meer met mij om willen gaan. Het zei zo.

We zitten nu in de trein, opweg naar huis. Ik zit net Draco, Korzel, Kwast en Cecille, met wie ik het afgelopen jaar hele goeie vriendinnen ben geworden, in een coupe. De deur gaat open en daar staan Harry, Ron en Hermelien in de deuropening.

'Wat moeten jullie' snauwt Draco meteen. Ik zag aan zijn blik dat hij het niet zo snauwerig bedoelt, net zoals altijd. Maar dat hij het wel zo snauwerig moet zeggen.

'Sorry hoor, we willen alleen Gulia even spreken' zei Harry en hij keek me aan. Snel wendde ik mijn blik af en keek naar de grond.

'Doe dan hier' gromde Draco.

'Onder vier ogen' zei Hermelien bits en ik stond op.

'Het is goed Draco. Ik kom zo terug' zei ik tegen hem en ik gaf hem een kus op zijn wang. Hij glimlachte en ik wende mij weer tot Harry, Ron en Hermelien, die vol afschuw zaten te kijken.

'Wat is er' vroeg ik toen we in hun lege coupe zaten.

'We wouden je spreken' antwoorde Ron.

'Ja dat snap ik wel, waarover?' vroeg ik. Hermelien zat me vol afschuw aan te kijken. Verdomme, waarom had ik haar het geheim ook vertelt! Ze zou alles merken! Ik zou mijn act goed moeten spelen! Ik moet geen vrienden meer met hun zijn! Vroeg of laat zou de stem weer voor mijn ogen verschijnen.

'Hallo we vroegen je wat!' riep Harry terwijl hij voor mijn gezichtsveld zwaaide.

'Wat'

'Waarom je met Malfidus hebt!' riep Harry uit.

'Jemig doe is rustig. Omdat ik van en hou Harry! En daar is niks mis mee. Hoe vaak hebben we het hier wel niet over gehad. Ik ben er klaar mee!'

'Zijn vader is een dooddoener Gulia!' riep hij uit, 'ik heb dat met eigen ogen gezien, of twijfel je daar ineens aan!'

'Nee Harry, tuurlijk twijfel ik daar niet aan! Alleen hoeft het toch niet meteen te betekenen dat Draco ook slecht is! Echt jemig, hou is op met jullie gezeur. Ik kan zelf ook nadenken!' Na deze woorden beende ik woedend de coupe uit, terug naar mijn eigen coupe. Ik was er helemaal klaar mee. Konden ze niet gewoon ophouden. Ik zat nu in Zwadderich, daar heb ik ook vrienden. Of hadden ze verwacht dat ik alleen vrienden met hen bleef.
Had ik het dan echt niet genoeg duidelijk gemaakt het afgelopen jaar?! Ik deed de deur van mijn eigen coupe open en plofte vermoeid op Draco's schoot.

'Griffoendors' zuchtte ik. Draco wist dat ik het niet zo bedoelde. Maar ik moest dit wel zeggen, aangezien Korzel kwast en Cecille erbij zaten.