Struggles and Secrets (Harry Potter)

Hoofdstuk 17 Secret

Het is al weer een week later wanneer ik en Draco laat aan het ontbijt zitten, het is immers zondag. Ik heb mijn huiswerk gister al gedaan en Draco heeft me geholpen. Vandaag gaan we samen iets leuks doen zei hij, ik heb geen idee wat.

Na dat incident met Harry heb ik hem niet meer gesproken. Hij keek me wel een paar keer vuil aan, maar ik probeer mijn schuldgevoel weg te schruiven. Draco is ook maar een mens! Daar kan je gewoon mee omgaan! Maar wel, Harry is mijn broer. Ughhh ik weet gewoon niet wat/wie ik moet kiezen.

Ik kijk naar de tafel van Griffoendor en al snel vinden mijn ogen Harry. Hij ziet verdrietig voor zich uit te staren. Ik zie Hermelien naar me kijken. Ze kijkt van mij, naar Harry en weer terug naar mij. Vragend kijk ik haar aan. Wat is er met hem? Zeg ik geluidloos en ik zie dat zij het niet begrepen heeft. Een van de weinige keren dat ze iets niet begrijpt...

'Kom je me zo ophalen? Ik moet nog even wat doen' vraag ik aan Draco.

'Ja, sure. Hoelaat?'

'Ik ben er wel om half twaalf'

'Oke tot zo' zegt hij. Ik geef hem een knuffel en loop de Grote Zaal uit, terwijl ik nog een blik op Hermelien werp in de hoop dat zij snapt wat ik bedoel. Ze ziet me en staat zelf ook op.

'Hey' zeg ik wanneer Hermelien bij me is komen staan.

'Hoi' antwoord ze terug.

'Wat is er met Harry aan de hand, ik zag hem zo sip kijken...' vraag ik haar.

'Hij... Sorry ik mocht het niet van hem zeggen maar.. Uhm.. Hij maakt zich zorgen om je. Hij... Draco is zegmaar niet de enige die op je is.'

'Wa..wat B..bedoel je dat hij ook o.op me v-verliefd is?' Stotter ik. Dit kan niet! Hij is mijn broer! Zou ik het aan Hermelien zeggen. Zij zou het wel geheim kunnen houden toch!

'Ja' zegt ze met een diepe zucht.

Ik weet niet wat ik moet doen. Zou ik haar vertellen of... Ineens schiet er een idee bij me naar binnen. Ik kijk om me heen, opzoek naar een klok. Het is nu half elf. 'Kan je hier om elf uur weer zijn?' vraag ik en ze knikt. Snel loop ik weg, opzoek naar het kantoor van Professor Perkamentus.

'Smekkies in alle smaken, chocokikkers wacht die had ik al gezegd' zeg ik. Ik sta nu al 10 minuten te proberen om het kantoor van Professor Perkamentus binnen te komen maar het lukt me niet. Ineens komt professor Perkamentus zelf aan lopen.

'Hallo Gulia' zegt hij opgewekt, maar verbaasd.

'Hoi. Uhm.. Ik wou u graag even spreken als dat kan' zeg ik verlegen.

'Kom maar mee naar mijn kantoor. Pompoensap' zegt hij en de trap verschijnt. Serieus. Pompoensap? Ik stap achter hem de trap op en hij laat me binnen.

'Wat is er aan de hand?' vraagt hij wanneer we allebei zitten.

'Uhm.. Ik zou graag aan Hermelien willen vertellen dat ik de zus van Harry ben' zeg ik terwijl ik naar beneden staar.

'Is daar een reden voor' zegt Perkamentus, niet boos maar meer een beetje bezorgt en ik knik.

'Uhm Harry denkt uhm dat .. Eh hij verliefd op me is' stotter ik terwijl nogsteeds naar de grond kijk. Oke dat was heel ongemakkelijk om te zeggen.

'Is goed' zegt professor Perkamentus na een tijdje en ik schrik op uit m'n gedachten.

'Het is goed als je het aan Juffrouw Griffel verteld. Als ze maar niks tegen iemand zegt.' Hij staat op als teken dat het gesprek is afgerond.

'Dankuwel Professor en hij doet de deur voor me open.

'Geen probleem' glimlacht hij en ik loop naar beneden. Snel kijk ik hoelaat het is. Bijna elf uur! Snel begin ik te rennen.

Hermelien staat al op me te wachten. 'Wat is er nou?' Vraagt ze een beetje ongeduldig maar toch nieuwsgierig.

'Hermelien ik moet je wat vertellen, kunnen we ergens gaan zitten. In een leeg lokaal ofzo?' vraag ik en ze knikt. Samen lopen we een leeg lokaal voor bezweringen naar binnen.

'I..ik weet niet waar ik moet beginnen. Uhm.. Eh..' Stotter ik. Jezus ik stotter vandaag echt te vaak!

'Maakt niet uit, ik heb alle tijd' antwoord Hermelien. Ja jij hebt dat wel, ik niet! Draco wacht op me.

'Je zei toch dat Harry verliefd op me was?' Vraag ik en ze knikt. 'Nou.. Eh.. Dat hoort eigenlijk niet want, ik ben zijn zusje, halfzusje' zeg ik en ik stroop mijn rechter mouw omhoog. 'Dit heb ik gekregen toen ik elf werd. En daar had ik last van toen je me vond voor ik voor de tweede keer gesorteerd werd' zeg ik en ik kijk haar onschuldig aan.

'Wow' is het enige wat ze uit kan brengen.

'Beloof je dat je het tegen niemand zegt! Vooral Harry niet!' zeg ik en ze knikt. Plots geeft ze me een knuffel.

'Ik beloof het' zegt en en ze glimlacht.

Ik glimlach terug en sta op. 'I.ik moet gaan. Zou jij misschien met Harry kunnen praten dat hij niet verliefd op me moet zijn, terwijl hij niks door moet hebben?' Vraag ik en ze knikt.

'Doei'

'Doei' zeg ik, ik loop het lokaal uit en haast me naar de leerlingenkamer, waar Draco al op me staat te wachten...