Struggles and Secrets (Harry Potter)

Hoofdstuk 39 Invitation

"

De tijd vloog voorbij en voor ik het wist was de laatste week voor de kerstvakantie aangebroken. Ik had nog weinig last van pijn in mijn lichaam, alleen bleef steeds dezelfde nachtmerrie terugkomen. Ik wist wat er ging gebeuren maar toch wendde ik er niet aan.

'Mevrouw Rue' hoor ik een stem zeggen en ik draai me om. Ik zucht. Ik was net samen met Draco op weg naar de Grote Zaal voor het avondeten.

Het was Sneep die mijn naam zei. Sneep stapte zijn kantoor weer in en hield de deur voor me open. Ik liep zijn kantoor binnen en snel deed hij de deur dicht. Hij wees me een stoel aan en ik ging zitten. Zelf ging hij tegenover mij zitten.

'De Heer van het Duister heeft een boodschap voor je' zei hij zacht maar ik kon elk woord van hem verstaan. Die man kan zo zacht maar toch duidelijk spreken. Dat is niet normaal!

'Op Zaterdag 26 December, in de kerstvakantie, verwacht hij je bij Villa Malfidus. Er is dan een kerstbal. Alle dooddoeners moeten daar aanwezig zijn, dus automatisch jij ook. Je moet er netjes naar gekleed gaan, ik heb al een jurk voor je gekocht' hij overhandigde mij een pakketje en knikte als in teken dat ik hem uit mocht pakken. Ik scheurde het pakketje voorzichtig open. Er zat een lange, effe donkerblauwe jurk, kortom hij was prachtig. (zie plaatje hierboven)

'Bedankt' zei ik verwonderd en hij glimlachte.

'Geen probleem. Ik kom je bij Lupos om 18.55 ophalen, we worden daar verwacht om 19 uur'

Ik knikte en hij stond op als teken dat het gesprek was afgelopen.

'Geef het pakketje maar, ik laat het wel door de huiselfen in je hutkoffer leggen' zei hij en ik gaf hem het pakketje me de jurk.

'Tot 26 december' zei ik terwijl ik de deur uit liep.

'Tot dan'

"

*26 december 18.30 uur*

"
Ik liep zenuwachtig door de kamer. Ik had mijn jurk al aangetrokken, hij zat heerlijk.

'Zenuwachtig?' vroeg mijn vader en ik knikte.

'Neem een tosti' zei hij droog en ik keek hem verbaasd aan.

'De vorige keer hielp dat' lachte hij en ik lachte mee. Juist.

'Pap, wat nou als ik met al die dooddoeners moet dansen, dat wil ik echt niet hoor' zeg ik nerveus en ik frunnik wat aan mijn haar.

'Dan ga je heel lomp dansen en trap je op iedereens tenen' zegt hij weer droog.

'Pap! Ik meen het!' roep ik. Waarom kan hij me niet serieus nemen?

'Ja ik ook, want als je dat doet wilt niemand meer met je dansen'

'Oke, bedankt' zucht ik, hier heb ik dus echt niks aan. Ik loop nog een keer naar de badkamer en bekijk mezelf in de spiegel. Ik heb een hoge staart in gedaan en heb wat mascara op. Ik ben verplicht om het masker te dragen, maar ik voel me gewoon wat zelfverzekerder als ik mascara op heb. Ik loop naar mijn slaapkamer en pak het dooddoeners masker. Daarna loop ik naar beneden en pak mijn zwarte lange mantel. Dan loop ik weer naar de woonkamer en gooi mijn mantel samen met mijn masker over de stoel.

'Ik zal aan je blijven denken' zegt Remus terwijl hij op de bank zit. Op die bank had hij mij vroeger vertelt wie mijn ouders waren en dat Harry mijn halfbroer is. Ik zucht.

'Dankje pap' zeg ik en ik loop naar hem toe. Ik geef hem een knuffel en op dat moment wordt er op de deur geklopt. Zenuwachtig sta ik op en open de deur. Sneep glimlacht naar me en ik loop snel naar binnen. Ik pak mijn mantel en masker van de stoel en doe ze op/aan.

'Je ziet er beter uit dan ik had verwacht' zegt Sneep glimlachend terwijl hij zelf ook zijn masker op doet. Ik bekijk hem. Hij ziet er best goed uit in een pak, wat hij nu aan heeft.

'Jij ook' glimlach ik en ik draai me om naar mijn vader.

'Doei pap' zeg ik.

'Heel veel succes he?!' glimlacht hij naar mij en hij geeft me een knipoog. Ik zucht lachend en loop samen met Sneep mijn huis uit. Hij bleef ineens staan. Ik keek hem vragend aan en hij zuchtte.

'Draco is ook op het bal, Gulia. Hij weet niet dat jij er bent en dat mag hij ook niet weten. Hij zal je denk ik wel herkennen, maar dan als degene die hem moest martelen. Lukt jou om dat verbogen te houden?' vraagt Sneep voorzichtig. Natuurlijk, ik had kunnen weten dat Draco er ook zou zijn, ik bedoel het is zijn huis. Als ik gewoon bij hem uit de buurt blijf moet het wel lukken, toch?

'Ja, ik denk het wel' zeg ik.

'Oke, schakel je gedachten uit dan gaan we nu verdwijnselen' zegt Sneep en hij pakt mijn hand vast. Ik haal diep adem en wordt daarna van de grond afgerukt, we zijn aan het verdwijnselen. Mijn adem raakt bijna op maar op dat moment ploffen we weer neer op de grond. Ik ben even duizelig maar al snel gaat het weer.

Het zwarte hek is versiert met groene kerstballen en zilveren slingers, laten dat nou net de kleuren van Zwadderich zijn... Vaalhaar staat ons bij het hek op te wachten en schenkt ons een angstaanjagende glimlach. 'Modderbloedjes zijn nergens welkom' zegt Sneep en ik schrik van zijn woorden. Dan opent Vaalhaar ineens het hek, dat was dus gewoon het wachtwoord. Opgelucht haal ik adem. We lopen naar het huis waar Narcissa  ons staat op te wachten.

'Fijne kerst, ook namens de Heer van het Duister' zegt ze en ik knik naar haar. Ze lijkt me te herkennen maar houd haar mond. Ik hoor de muziek al door de muren heen klinken. Samen met Sneep loop ik de woonkamer binnen, waar ik hem meteen zie staan.

"

A/N: Heeey people.

Lees mijn andere boeken ook

Xxxxx-

Oke sorry dat was een beetje kort en droog. Maar wel doen btw. Jullie zijn Schatjees ❤️🔐