Struggles and Secrets (Harry Potter)

Hoofdstuk 41 Suzu

"

'Hoe ging het?' Vraagt Cecille wanneer ik mijn kamer binnen stap. Ze zou twee nachten bij mij blijven logeren.

Ik plof op bed neer en schreeuw in mijn kussen. Cecille komt naast me zitten en ik draai me om.

Ik ben niet verdrietig, maar wanhopig.

Wanhopig wanneer ik eindelijk geen masker meer op hoef te doen.

Maar ook wanhopig hoe hij dan zou reageren. Ik wil hem niet kwijt!

Ik kijk de kamer rond, er is verder helemaal niemand.

'Ik moest met Draco dansen, een schuifelnummer' zeg ik 'dat moest van de Heer van het Duister'

Ik wil Voldemort helemaal geen Heer van het Duister noemen. Maar als nieuwe "dooddoener" moet ik mezelf dat wel aanleren.

'Shit' is het enige dat Cecille kan uitbrengen. In haar ogen zie ik medelijden staan.

'Maakt niet uit' zeg ik en ik glimlach als een boer met kiespijn.

Hele erge kiespijn.

Maar ik kan geen betere glimlach op mijn gezicht krijgen.

'Hoe vond hij het cadeau?' vraagt Cecille.

'Fascinerend.' Ik zucht. 'Zin om te leren Zwerkballen?' vraag ik. We hadden voor de vakantie al tegen Huffelpuf gespeeld en... We hadden natuurlijk gewonnen!!

'Ik blijf liever met twee voeten op de grond maar vooruit dan'

Ik glimlach en samen lopen we naar buiten. Ik pak mijn nimbus 2001 en nog een Helleveeg 6 en loop dan naar buiten.

'Hier' roep ik naar Cecille en ik gooi haar de Helleveeg toe. Zelf stap ik op mijn nimbus en vlieg omhoog.

We wonen tegen een berg aan en er zijn nooit Dreuzels te bekennen in ons gebied, omdat mijn vader soms nog al bonkt met Volle Maan. Alsnog kunnen we niet erg hoog spelen.

Ik zie Cecille twijfelend op haar bezem stappen en ze vliegt weg. Ik vlieg naar haar toe. De wind suist door mijn haren.

'Je weet hoe de regels werken?' vraag ik.

'Ja mevrouw' zeg Cecille droog.

'Oke wacht ik ben zo terug' zeg ik en ik vlieg naar mijn schuurtje toe en pak daar een mini bal uit. Ongeveer zo groot als een kleine dreuzel voetbal. Ik stap weer op mijn bezem en gooi de bal naar Cecille. Die zag hem niet aankomen en vangt de bal dus niet. Ik vlieg weer naar de bal toe en pak hem op.

'Oke we gaan beginnen met overgooien' lach ik en gelukkig lacht Cecille ook.

Wanneer het echt te donker wordt moeten we echt ophouden. We hebben maar even kunnen vliegen maar dat maakt me niet uit. Ik merk dat ik heel moe ben.

'Mijn vader heeft een nieuwe uil gekocht. Ze heet Suzu. Wil je haar zien?' vraag ik en Cecille knikt.

'Suzu' roep ik en meteen komt een grijze uil met heldere blauwe ogen aan gevlogen. Ze gaat braaf op mijn schouder zitten en ik aai haar zacht. Een tevreden geluid ontsnapt uit haar kleine mondje.

'Wat is ze lief' zegt Cecille en ze aait haar ook.

'Uhm Guul' zegt Cecille na een tijdje.

'Ja?'

'Ik heb morgen een vergadering van de Orde van de Feniks samen met je vader. Je bent dan de hele dag hier alleen. Dat had hij je toch vertelt?'

Ik schud mijn hoofd. 'Nee.'

'Ow, uhm sorry'

'Waarom sorry' lach ik en ze haalt haar schouders op.

Ineens krijg ik een idee over wat ik morgen zou kunnen doen.

'Uhm Ces. Vind je het erg als ik nu even een brief schrijf en verstuur?' vraag ik.

'Nee hoor' zegt Cecille en ik knik dankbaar.

We lopen naar mijn kamer en ik pak een veer en een stukje perkament. Ik plof neer op mijn bed en begin te schrijven.

Hee Draco.

Heb je zin om morgen/ of vandaag ik weet niet wanneer de brief aankomt iets te gaan doen? Gewoon bij mij of jou thuis? Stuur Suzu (zo heet deze uil) maar terug naar mij met een antwoord.

xx Gulia

'Is dit goed?' vraag ik aan Cecille nadat ik de brief 100x heb doorgelezen.

'Ja hoor' zegt Cecille.

Ik vouw het perkament dubbel en schrijf heel groot Draco op de voorkant.

'Suzu' roep ik en Suzu komt meteen aangevlogen. Ik bint het stukje perkament aan haar poot vast.

'Zorg ervoor dat dit bij Draco aankomt, niet bij iemand anders' zeg ik tegen haar en ik aai haar over haar hoofd. Ze kijkt me liefkozend aan en vliegt weg.

"