Struggles and Secrets (Harry Potter)

Hoofdstuk 29 The plan

'Gaat het?' vroeg Sneep toen ik binnenkwam. Ik deed de deur dicht en knikte.

'Uhm ja, hoelaat moeten we daar zijn' zei ik snel, om te veranderen van onderwerp.

'Pas over anderhalf uur, maar ik dacht dat je het wel fijn zou vinden om vandaag niet naar de les te hoeven' zei hij en ik knikte. Sinds ik veel met Sneep omga heb ik hem ook veel beter leren kennen. In mijn vorige jaren dacht ik altijd dat hij een smerige viespeuk zonder hart was, alleen dat was niet zo. Hij is heel aardig en heeft een hart, maar dat hart is gebroken. Hoe wist ik niet, maar ik had ook niet perse het recht om dat te weten. Toch zou ik wel graag willen weten waarom. En waarom hij z'n hekel aan Harry heeft, volgens mij heeft dat verband met elkaar. Ik zou hem graag ermee willen helpen..

'Gulia?' vroeg hij en ik keek op. Hij was aan zijn bureau gaan zitten en ik op de stoel tegenover zijn bureau.

'Ja' zei ik en ik keek hem vragend aan.

'Ik vind dat je moet weten hoe het komt dat Draco ineens op Patty is' zei hij en ik keek weer naar beneden. Als ik wist dat hij zo ging zeuren zou ik liever gewoon naar de lessen zijn gegaan.

'Oke' zei ik met tegenzin.

'Ik zag wat er gisteravond gebeurde. Ik had al door dat mevrouw Park iets ging uithalen, er waren namelijk de dag daarvoor ingrediënten gestolen uit mijn voorraadkast. Zoals je zelf weet kwam mevrouw Park naar jullie toe en vroeg ze of Draco kon spreken. Ze zijn naar de leerlingenkamer gegaan en daar heeft Mevrouw Park, waarschijnlijk, een hele grote dosis Amortentia gegeven. Die werkt voor 1 dag. In de middag zal ze hem waarschijnlijk weer een hele grote dosis geven. Draco weet niet wat er gebeurt en zal dan alleen verliefd zijn op mevrouw Park, als hij steeds Amortentia krijgt.'

Ik zuchtte. Cecille had dus toch wel gelijk. Maar het werkte nu niet voor maar een uurtje, maar voor een hele dag.

'Als Draco te lang Amortentia krijgt, zal hij kunnen sterven. Mevrouw Park weet dit echter niet' voegde Sneep eraan toe.

Ik schrok, Draco dood... Alleen het idee al bezorgde me rillingen.

'Hoelang dan? Kunnen we er iets tegen doen?' vroeg ik geschrokken en ik keek Sneep weer aan.

'Hangt van de persoon zelf af en ja'

'ja?'

'Ja we kunnen er iets tegen doen. Maar daar zal je geduld voor moeten hebben. Ik heb een tegengif maar daar mis ik nog een ingrediënt voor. Na onze afspraak met de Heer van het Duister zal ik het ingrediënt kopen en kan ik beginnen met het tegengif te maken'

'Mag ik helpen' flapte ik eruit voor ik er erg in had en ik zag Sneep verbaasd glimlachen.

Je kon hem horen nadenken en ik probeerde Legitimentie te gebruiken. Tot mijn verbazing drong ik binnen in zijn hoofd. Ik concentreerde me op wat ik wou zeggen: Zeg maar ja. Sneep keek verbaasd op.

'Ja kan het!' riep hij en ik glimlachte nu ook verbaasd.

'Uhm ja ik heb het al een keer uitgeprobeerd zeg maar' zei ik ongemakkelijk.

'Gulia... wat heb je gedaan..' vroeg Sneep en hij keek me streng aan, maar ik wist dat hij een glimlach aan het verbergen was.

'Uhm stiekem in paddehoofds gedachten gekeken.. ontdekt dat ze een dooddoener is/wilt worden. Ze over mij wou praten tegen Voldemort en gezegd dat ze een paddehoofd is en niks tegen Voldemort moet gaan zeggen' zeg ik terwijl ik wip op mijn stoel.

Sneep kijkt me eerst serieus aan maar barst dan in lachen uit.

'Ik zal het melden aan Albus dat ze een dooddoener is/wilt worden' zegt hij en ik glimlach.

'Maar uhm wat zei dat stemmetje dan in je hoofd' vroeg ik zo nonchalant mogelijk. Hij moest niet denken dat ik hem zomaar op een ander onderwerp laat veranderen.

'Haha' lachtte hij, 'vooruit je mag helpen. Maar nu eerst moet ik je ook nog wat vertellen voor we onze afspraak hebben met De Heer van het Duister. Deze keer gaat het om de afspraak zelf.'

'We gaan over een halfuurtje' vervolgde hij.

'Wow zitten we al zo lang hier!' flapte ik eruit.

'Ja Gulia, maar nu even stil'

'Sorry' zei ik en ik keek naar beneden.

'Goed, zoals je weet wilt De Heer van het Duister informatie over wat er hier op school gebeurdt. Zoals ik vermoed heb je niet echt opgelet, toch?' vroeg hij en ik knikte beschaamd.

'Is niet erg. Ik zal je nu wat dingen vertellen die jij dan weer aan de Heer van het Duister kan vertellen. Zeg alleen niet dat je ze van mij hebt, begrepen?' vroeg hij en weer knikte ik.

'Oke, je zal kunnen zeggen dat Professor Omber een hekel aan Potter heeft en hem ook al heeft laten nablijven. Daardoor heeft Potter nu littekens op zijn hand.'

'Harry heeft wat!' flapte ik eruit. Ik wist het! Alleen niet dat het littekens zijn, en littekens blijven voor altijd op je huid.

Net als tattoos, maar dat is een ander verhaal.

'Littekens Gulia, wees nou eens stil. Goed wat je ook kan zeggen is dat Potter vooral met Hermelien Griffel en Ronald Wemel plannen zit te maken. Als je die twee dingen zegt denk ik dat de Heer van de Duister wel trots op je zal zijn. Dan kun je teminste met een gerust hart weer naar bed vanavond.' Ik knikte als teken dat ik het begrepen had. 'Dan gaan we nu. Kom je mee naar Zweinsveld, vanaf daar verdwijnselen we naar Villa Malfidus.' Samen liepen we naar buiten, zenuwachtig voor wat komen gaat.