Η ζωή που δεν ήθελα να ζήσω [GWattpadies]

Κεφάλαιο 12- Αποφάσεις ζωής

Μετά από σχεδόν δύο μήνες ταλαιπωρίας ο Γιώργος είχε αναρρώσει πλήρως. Τον είχα επισκεφτεί και μαζί με την μικρή για να την γνωρίσει. Κατά κάποιον περίεργο τρόπο η μικρή ήταν ερωτευμένη μαζί του. Δεν ήθελε να φεύγουμε από το νοσοκομείο και έκλαιγε για αρκετή ώρα μετά. 

Θυμάμαι έντονα την μέρα που βγήκε από το νοσοκομείο. Τον κράτησα τόση ώρα στην αγκαλιά μου, που νόμιζα πως είχε ήδη νυχτώσει. Γυρίσαμε στο σπίτι τη στιγμή που ο Χένρχ μάζευε τα πράγματά του. 

''Θα φύγεις;'' τον ρώτησα

''Δεν με έχετε ανάγκη πια. Θα έρχομαι να βλέπω το παιδί'' είπε άτονα

''Σε ευχαριστώ τόσο'' 

''Εγώ σε ευχαριστώ'' είπε και κοίταξε τον Γιώργο ''καλή και γρήγορη ανάρρωση. '' συμπλήρωσε και έφυγε 

''Δεν πιστεύω να σε πείραξε ξανά έτσι;'' ρώτησε ο Γιώργος

''Κάθε άλλο. Με βοήθησε πολύ με την Αλίνα'' .

Η ζωή μας μπήκε ξανά στους καθημερινούς της ρυθμούς. Η κόρη μου μεγάλωνε, είχα δίπλα μου τον άνθρωπο που αγαπούσα, την δουλειά μου... Ήμουν ευτυχισμένη. Δεν θα άλλαζα την ευτυχία αυτή για τίποτα στον κόσμο. Δεν χρειαζόμουν τίποτα παραπάνω. Πολλές φορές με είχαν ρωτήσει αν θέλω να ακολουθήσω και εγώ ακαδημαϊκή καριέρα όπως ο Γιώργος... Αν ήθελα έτσι να κερδίσω περισσότερα λεφτά. Μα απαντούσα πάντα αρνητικά. Τι θα γινόταν αν είχα ακόμη περισσότερα χρήματα; Θα κοιμόμουν καλύτερα; Θα άλλαζαν γεύση τα φαγητά; Θα άλλαζε χρώμα ο ήλιος; Όχι. Δεν θα άλλαζε τίποτα. Το μόνο που θα άλλαζε θα ήμουν εγώ. Θα γινόμουν χειρότερος άνθρωπος. Θα μάθαινα να σκέφτομαι πάντα με βάση το χρήμα. Όχι... Δεν ήθελα τίποτα παραπάνω. Τίποτα απολύτως. 

Εκείνο το απόγευμα μόλις είχαμε γυρίσει από την βόλτα μας στον Αγγλικό Κήπο μαζί με την Αλίνα. Σε όλη την βόλτα και ιδιαίτερα στην διαδρομή της επιστροφής ο Γιώργος ήταν σκεφτηκός και με το ζόρι μπορούσα να του πάρω μια κουβέντα. Αφού έβαλα την μικρή για ύπνο κάθισα απέναντι του. 

''Τι σκέφτεσαι;'' τον ρώτησα απαλά

''Την ζωή μας από εδώ και πέρα'' 

''Εγώ είμαι πολύ ευτυχισμένη με ότι έχουμε πάντως''

''Και εγώ. Μα σκεφτόμουν... Κριστίνε... Θέλω να είμαστε και επίσημα μαζί'' 

''Αυτό είναι τόσο εύκολο και ασήμαντο Γιώργο... Γι αυτό κάθεσαι και σκας; Έλα χαμογέλα''