Η ζωή που δεν ήθελα να ζήσω [GWattpadies]

Κεφάλαιο 18- Ξεχασμένες καταστάσεις

Οι διακοπές τελείωσαν γρήγορα παρόλο που σχετικά ήταν μεγάλες. Ο Αύγουστος κύλησε ήρεμα. Σεμινάρια επιμόρφωσης στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη... Βόλτες με τα ποδήλατα στο κέντρο... Ξεκούραση στο χωριό, δίπλα στο ποτάμι. 

Είχα αρχίσει πλέον να μετράω αντίστροφα για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

Εκείνη τη μέρα ετοίμαζα την κασετίνα μου. Πάντα μου άρεσε να ετοιμάζω την κασετίνα μου. Μου άρεσαν τα χρωματιστά μολύβια, τα διαφορετικά στιλό, το άρωμα του φρεσκοξυσμένου μολυβιού, οι γόμες με τα διαφορετικά σχήματα και χρώματα... Τώρα είχαν προστεθεί και οι μαρκαδόροι που έγραφα στον πίνακα όπως και τα αυτοκόλλητα που έδινα στα παιδιά. Χάζευα κάθε λεπτομέρια των πραγμάτων πριν τα βάλω στην κασετίνα, όταν άκουσα το σταθερό να χτυπάει.

Νούμερο από την Γερμανία. Ένα νούμερο τόσο οικείο που το ήξερα από έξω. Ήταν η μαμά μου.

''Μάμχεν''

''Κριστίνε, παιδί μου. Είστε καλά;''

''Μια χαρά εσύ;''

''Και εγώ μια χαρά. Είχαμε καιρό να μιλήσουμε. Μου έλειψες''

''Και εμένα μαμά. Αλλά έτρεχα σε κάτι σεμινάρια για την δουλειά''

''Καταλαβαίνω... Η Αλίνα;''

''Μια χαρά είναι. Έχει πάει με τον Γιώργο βόλτα στην λίμνη. Ετοιμάζεται σιγά- σιγά και εκείνη για το σχολείο''

''Σαν χθες θυμάμαι την μέρα που γεννήθηκε''

''Περνάει τόσο γρήγορα ο καιρός''

''Ισχύει.. Κριστίνε μου, σκέφτομαι να κατέβω κάτω να σας δω''

''Για πότε σκέφτεσαι;''

''Έχω κλείσει ήδη εισιτήριο...''

''Ήμουν σίγουρη μαμά! Πάααντα τα κανονίζεις όλα πριν μου τα ανακοινώσεις!''

''Μήπως δεν πρέπει να έρθω;'' ρώτησε

''Φυσικά και πρέπει. Μας έλειψες''

''Ωραία τότε... Η πτήση μου είναι μεθαύριο... Γύρω στις τρείς το μεσημέρι θα είμαι στην Θεσσαλονίκη''

''Θα σε περιμένει ο Γιώργος στο αεροδρόμιο. Δεν χρειάζεται να έρθεις με το λεωφορείο''

''Μην τον βάζεις σε κόπο Κριστίνε''

''Είμαι σίγουρη ότι θα χαρεί να έρθει να σε πάρει Μάμχεν''

''Έχει καλώς. Παιδί μου, θα το ξεχνούσα. Πέρασε ο Χένριχ προχθές από το σπίτι''

''Τι ήθελε εκει;''