Η ζωή που δεν ήθελα να ζήσω [GWattpadies]

Κεφάλαιο 37- Γλυκιά μου πατρίδα

Καθίσαμε στην μπυραρία κάτω από τον Κινεζικό Πύργο του Αγγλικού Κήπου. Ομολογώ πως μου είχε λείψει τρελά αυτο το μέρος όπως επίσης και η ιδιαίτερη γεύση της γνήσιας βαυαρικής μπύρας με την συνοδεία ενός μεγάλου πρέτσελ και μιας ποικιλίας λουκάνικων. 

'' Στην υγειά σου'' είπα

'' Στην υγειά μας'' 

Χαμογέλασα.

'' Κριστίνε, τι λες; Πάμε για κανα τρείς μέρες στο Ίννσμπρουκ;'' 

''Στην Αυστρία;''

''Ναι, δεν είμαστε ούτε δύο ώρες μακριά'' 

''Δεν είναι θέμα απόστασης... Ήθελα να δω και την Αλίνα λίγο... Επίσης, εσύ δεν μπορείς να φύγεις τόσο εύκολα''

'' Δεν θα πούμε στην Αλίνα ότι είσαι εδώ... Μόλις γυρίσουμε από την Αυστρία, μπορούμε να της πούμε ότι ήρθες για λίγο πριν φύγεις για Βερολίνο. Όσο για εμένα... Μην ανησυχείς.. Μπορώ να προσποιηθώ πως θα πάω για ένα σεμινάριο''

''Το ξέρεις ότι αυτό που κάνουμε είναι τρελό έτσι;'' 

''Σαφώς και είναι... Μα είναι ωραίο τρελό'' είπε και μου χάιδεψε το χέρι. 

Δεν μπόρεσα να του αρνηθώ το ταξίδι. Δεν μπορούσα να πω όχι. Ήταν σαν να είχε κολλήσει ξαφνικά το μυαλό μου. Σαν να μην είχα ξαφνικά κριτική σκέψη, σαν να μην είχα προσωπικότητα. Λειτουργούσα σαν υπνωτισμένη. Δεχόμουν τόσο εύκολα ότι μου ζητούσε. Ήξερα πως ήταν λάθος. Ήξερα πως θα πλήρωνα γι αυτό κάποτε. Ήξερα πως κόντευα τα πενήντα. Κι όμως δεν ήθελα να ακούσω την λογική που με ήθελε κοντά στον Γιώργο, αλλά την καρδιά μου.  Γύρισα σπίτι δύο ώρες αργότερα.

Καθόμουν με την μαμά μου στο σαλόνι και χαζεύαμε στην τηλεόραση. 

''Μάμχεν''

''Ναι''

''Θα πάω αύριο για τρείς μέρες στην Αυστρία''

''Στην Αυστρία; Γιατί; Μόνη σου;''

'' Με το παιδί''

''Σου το επέτρεψε τόσο εύκολα ο Χένριχ;''

''Ναι.. Περιέργως''

''Να πας τότε, Κριστίνε'' 

Χαμογέλασα και πήγα στο δωμάτιό μου. Το κινητό μου χτύπησε.

''Τίνα''

''Καλησπέρα'' 

''Είσαι καλά;''

''Μια χαρά εσύ; Ο μικρός;''

''Και οι δύο καλά... Σε πήραμε για καληνύχτα''