Η ζωή που δεν ήθελα να ζήσω [GWattpadies]

Κεφάλαιο 13- Νέα πραγματικότητα

Δύο μέρες μετά τα Χριστούγεννα είχαμε φτάσει στην πόλη που είχα τοποθετηθεί. Την Καστοριά. Μια πόλη, η οποία μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν άγνωστη για εμένα. Όταν άρχισα να βλέπω πινακίδες με το όνομά της ένιωσα έναν φόβο και μια ανυπομονησία ταυτόχρονα. Κοίταξα την λίμνη που άρχισε να φαίνεται και ένα ουράνιο τόξο έπεφτε μέσα της.

''Κοίτα'' είπα

Ο Γιώργος μου χαμογέλασε. Πιστέψαμε και οι δύο πως είναι ένα αισιόδοξο σημάδι. Ένα σημάδι ότι όλα θα πήγαιναν καλά εδώ. 

Φτάσαμε στην πόλη σχεδόν μεσημέρι. Η Αλίνα κοιμόταν. Αυτό που είχαμε κάνει ήταν απλά μια τρέλα... Με ένα μωρό στο αυτοκίνητο, χωρίς κανέναν, σε μια άγνωστη πόλη, χωρίς σπίτι. Βρήκαμε ένα ξενοδοχείο για να μείνουμε όσες μέρες θα ψάχναμε για σπίτι... Τις πρώτες ώρες ένιωθα παγωμένη ακόμα και αν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου είχε τόση ζέστη. 

''Σε λίγο πρέπει να πάω σε αυτό το χωρίο.. Το Νεστόριο. Ο διευθυντής με περιμένει για να παρουσιαστώ.''

''Θέλεις να έρθουμε και εμείς μαζί;''

''Όχι. Αρκετά ταλαιπωρήθηκε το παιδί μου. Μείνε εδώ μαζί της και όταν ξυπνήσει δώσε της το γάλα της...'' 

''Είσαι σίγουρη;''

''Απόλυτα. Αυτό πρέπει να το κάνω μόνη μου''

Ξεκίνησα τον δρόμο για το Νεστόριο ακολουθώντας πιστά τις πινακίδες... Σε μισή ώρα ήμουν εκεί. Για καλή μου τύχη μια καλή γιαγιούλα με βοήθησε να βρω το σχολείο. Πάρκαρα στο προαύλιο και κοίταξα το σχολείο. Δεν μπορεί αυτό να ήταν σχολείο. Που ήταν η τεράστια αυλή του σχολείου στο Μόναχο; Τα φυτά; Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα ξανά. Μα τα σκούπισα αμέσως. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ανέβηκα τα σκαλιά. 

Χτύπησα την πόρτα του γραφείου του διεθυντή

''Περάστε'' ακούστηκε μια ήρεμη φωνή

''Καλησπέρα'' είπα

''Η Κριστίνε!'' είπε με ενθουσιασμό και σηκώθηκε από την καρέκλα

''Η ίδια!'' είπα και χαμογέλασα

''Καλως μας ήρθες Κριστίνε. Ονομάζομαι Φώτης, Φώτης Καραγεωργίου''

''Καλώς σας βρήκα''

''Το βιογραφικό σου που ήρθε πριν λίγες μέρες από το Μόναχο ήταν εξαιρετικό! Είσαι διαμάντι'' 

''Ευχαριστώ πολύ''

''Κάθισε... Θέλεις καφέ;''

''Όχι-όχι... Φτάσαμε πριν λίγο και είμαι ακόμα κουρασμένη''