Bitter Ako (On Hold)

Dispute

SHAKIRA's POV

It's monday morning. Lumalakad ako sa hallway ngayun na lutang, matamlay at mukhang zombie. Wala akong pake kung anong pinag-uusapan ng mga taong nadadaanan ko at wala akong pake kung ako ang pinag-uusapan nila. Like i care. tsss.

"Tao ba yan?"

"Natural!"

Lakad

Lakad

Haist bakit ko ba yun iniisip. Napadabog ako ng wala sa oras at sumigaw.

"ARGGHHHHH"

Napansin kong napatigil lahat ng mga tao sa aking paligid at medyo natauhan ako kaya tumingin ako sa kanila.

Tingin dito.

Tingin doon.

"Haist!!" Napayuko ako sa sobrang kahihiyan at bahagyang humakbang na 'ko papaalis.

"Hala. May zombie na sa school"

Lakad

Lakad

"Ate okey ka lang?"

Hindii ko sila pinansin at mas binilisan ko pa ang aking paglalakad.

"Haist! Ano na bang nagyayare sakin? Sha! Umayos ka nga!" Bulong ko sa aking sarili habang nakayuko.

"Hoooy!"

"Bwisit kasing babaeng yun." Bulong ko parin sa sarili ko

"Hoooy!"

"Halos hindi ako nakatulog ng maayos da... ARAAAY!" sigaw ko habang nakahawak ako sa aking ulo at tumingin ako sa taong bumato sakin ng C2.

"Bingi kaba? Kanina pa kita sinisigawan?! Tingnan mo lampas kana. Tingnan mo yung room number na 'yun sa taas" tinuro n'ya yung room sa dulo. Tiningnan ko naman 'yun at agad kong binalik ang tingin ko sa kan'ya.

"Keylangan mambato?! tyaka pakealam mo ba! Pupunta akong canteen e!" Sabay irap ko sa kan'ya.

"Nagpapatawa kaba!"

"Try mo nang malamam mo!"

"Talaga lang ah." Medyo natatawa n'yang ani.

Tumalikod na na lamang ako. Wala rin namang kwenta ang pinag sasabi nya e. Porket 'di ko s'ya pinapansin ng isang linggo, gaganto-gantuhin n'ya na ako. Nakaka inis na!

"Wala namang daan dyan papuntang canteen. Baliw kaba? Anyare sa itsyura mo?"

Bigla akong napatigil at humarap ako sa kan'ya. "Eh sa trip kong du-maan dito. Pakealam mo ba at ano naman sayo kung bakit ganito itsyura ko. Bwisit?" Taas noo kong tanong sa kanya.

"Wa-la!" Umiwas naman s'ya ng tingin.

Nilapitan ko s'ya at tiningnan ang kan'yang mata. "Alam mo nakaka bwisit kana e. Urggh! Ang sarap mong i'prito ng buhay sa kawali, yung tipong hahayaan kitang matutong tapos ang yabang yabang mo pa akala mo kung sino ka!"

Tinalikuran ko na s'ya at nagsimula na akong tumakbo. Kahit bwisit na bwisit na ako sakanya, 'di ko parin maiwasang mahiya sa harap n'ya. hindi dahil sa mga sinabi ko kundi dahil sa itsyura ko.

"What? Nahihiya ako? Dahil sa itsyura ko? Ghaad! Sa dinami daming taong dinaanan ko kanina halos wala akong pake kung bakit ganto itsyura ko tapos sa kanya... Urgh! No! No! No!" Sabi ko sa utak ko.