Iki çeşit mesafe vardır. Biri bedensel mesafedir. Farklı şehirlerde olmak gibi. Diğeri ise ruhsal mesafe. Düşmanın ile dostun arasında olduğu gibi.
Hani bazen biri hata yapar ve mesafe koymam gerekir ya da bir duvar örmen. Geri adım atarsın. Ondan uzaklaşırsın. Belkide aynı zamanda başkasına yaklaşıyorsundur. Buna dikkat et! Bu iyi bir şey olabilir...
Bazen de geri adım atmazsın. Haklısındır... Ona geri adım attırmak istersin. O zaman da duvar örmen gerekir. Bu duvar asla yıkılmaz eğer kararlı isen. Karar bu duvarda çimento görevi görür. Eğer karar yoksa duvarın yıkılması an meselesidir. O sana yaklaşıp duvara dokunduğu an duvar yıkılır. Dayanamazsın, küs kalamazsın, mesafeyi koruyamamış olursun. Ve gelir senin canını yakar ve çekip gider. Umrunda bile olmazsın sen onu o kadar umursarken. O sana dönmüştür fakat sadece sırtını. Bu söz bana ait değil. Çalıntı olmasın. Emek hırsızı olmak istemem. Buraya resmini koyayım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O yüzden her taşın arasına biraz kararlılık koy. O zaman kimse, sen istemediğin sürece, senin yanına yaklaşamaz. Sen sen ol, o duvarın arkasında sağlam dur! Bazı insanlar kalbini kırmak için düz duvara tırmanır ve senin tarafına geçmeyi başarır!
Uzun süredir bölüm yayınlayamadığım için özür dilerim. Genelde iki günde bir yayınlardım fakat son zamanlarda kitap okumaya dalıyorum desem yalan olmaz herhalde. E tabi son sınavlar vardı... artık okul tamamen bittiğine ve karne alma yolunda olduğuna göre- ve de ilham geldiği sürece- yeni bölümleri sıklaştıracağım. Aslında not yazmayı pek sevmiyorum. Kitapta verdiğim duygudan bambaşka bir duyguya sürüklemek istemem. Ama bu özür yazısıydı. Fikirleriniz varsa FIKIR adlı bölüme yorum atın. Votelarınızı bekliyorum. (Sanarsınız çok okuyucum var)
